ดวงใจขบถ
ตอนที่ 13
“กล้าล้วงคองูเห่า บุกเข้าเรือนกู กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่!”
สองแม่ลูกคำรามลั่นทั้งที่ไม่เห็นหน้าผู้บุก
ว่าเป็นใคร พสุไม่พูดอะไรเอาแต่หลบฉากเมื่อเจ้าขุนแสงเรืองเข้าโรมรันพันตู พอได้จังหวะก็ถีบเขากระเด็นก่อนจะแข็งใจวิ่งหนีไป แต่สองแม่ลูกยังตามไม่ลดละ พสุอาศัยความมืดวิ่งหายไปทางป่าหลังคุ้ม เจ้าขุน แสงเรืองตามไม่ทันถึงกับเต้นเร่าๆด้วยความเจ็บใจ
“โธ่เว้ย มึงหายไปทางไหนวะ”
“เป็นไงลูก จับมันได้รึเปล่า”
“มันหายไปแล้วท่านแม่ เราจะทำยังไงดี มันได้ยาถอนพิษของนังมหาเทวีไปด้วย”
“ถึงมันจะได้ยาถอนพิษไป แต่แม่คิดว่ามันไม่มีทางรอดไปจนเอายาถอนพิษให้นังมหาเทวีได้หรอก”
“ทำไมท่านแม่ถึงได้มั่นใจนัก”
“แม่วางยาพิษไว้ที่ถุงกำมะหยี่ใส่ยาถอนพิษน่ะสิ พอมันสูดดมยาพิษของแม่เข้าไป ยาพิษก็จะ ออกฤทธิ์ทำลายระบบหายใจของมันทันที ต่อให้
มันแกร่งแค่ไหน ก็ยากที่จะรอดได้”
แน่นอนว่าพสุอาจไม่รอด! ถ้าเขาไม่กระเสือก กระสนออกมาเจอยุพราชโดยบังเอิญ ยุพราชขี่มอเตอร์ไซค์มาสอดแนมนอกคุ้มเพื่อจะหาหลักฐานว่าใครวางยามหาเทวี เมื่อเห็นพสุสภาพเจ็บหนักด้วยความทรมานก็ตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแกถึงเป็นแบบนี้”
“ฉันมาขโมยยาถอนพิษไปให้มหาเทวี แต่ไม่คิดว่าเจ้าอุ่นคำจะซ้อนแผนวางยาเอาไว้กับ
ยาถอนพิษ” พสุหยิบขวดยาถอนพิษยื่นให้ยุพราชด้วยมือสั่นเทา “ฉันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว แกช่วยเอายาถอนพิษไปให้มหาเทวีแทนฉันทีได้ไหม”
“ฉันไม่รับฝาก แกต้องเป็นคนเอายาถอนพิษไปให้มหาเทวีด้วยตัวเอง” ยุพราชประคองพสุมาที่รถมอเตอร์ไซค์ พาซ้อนท้ายออกไปอย่างทุลักทุเล
ooooooo
เวลานั้นมหาเทวีกำลังอาการหนัก ร่างชักเกร็งแม้แต่ยาแก้ชักของหมอที่ฉีดเข้าไปก็ช่วยให้อาการสงบลงไม่ได้
“ทำไมภรรยาผมยังไม่หายสั่นล่ะครับหมอ”
“ความจริงยาน่าจะออกฤทธิ์ได้แล้วครับ นี่แสดงว่าร่างกายของคนไข้เริ่มต้านทานพิษร้ายไม่ไหว”
“ช่วยภรรยาผมด้วยนะครับหมอ เสียเท่าไหร่ผมก็ยอม”
“หมอจะพยายามให้ดีที่สุดครับ...พยาบาลพาคนไข้ไปที่ห้องไอซียูด่วน”
เมื่อเผ่าเทพที่อยู่นอกห้องรู้ว่ามหาเทวีอาการทรุดต้องย้ายไปห้องไอซียูก็ร้อนรนร้อนใจ กลัวว่าพสุจะเอายาถอนพิษมาช้าเกินไป แต่แล้วยุพราชก็ประคองพสุเข้ามา เผ่าเทพตกใจอยากรู้ว่าพสุเป็นอะไร
“ไม่ต้องห่วงฉัน” พสุหยิบขวดยาถอนพิษจากอกเสื้อส่งให้เผ่าเทพรีบเอาไปฉีดให้มหาเทวี
เผ่าเทพรับขวดยามาแต่ยังไม่ยอมเดินไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนรัก ยุพราชเลยช่วยเร่ง
