ตอนที่ 13
เจ้าขุนแสงเรืองช็อกที่เห็นยุพราชปรากฏตัวต่อหน้า เพราะคิดว่าตกน้ำตายไปแล้ว “แก!! ไอ้ยุพราช!!” เจ้าอุ่นคำไหวตัวรีบกระตุกมือลูกชายไว้เพื่อเตือนสติไม่ให้เผลอหลุดอะไรออกมา เจ้าขุนแสงเรืองจึงเบาเสียงลง “เฮาไปทำอะไรให้เจ้า”
“ก็เรื่องที่เจ้าขุนหลอกหมวดพสุมาให้ข้าเฮาฆ่าแล้วจ้างคนมาปิดปากข้าเฮาอีกทีไงล่ะ”
“เจ้าพูดดีๆนะ เฮาไม่ได้ทำอย่างที่เจ้ากล่าวหา ตั้งแต่เจ้าออกจากคุ้มไปเฮาก็เพิ่งเจอหน้าเจ้าเดี๋ยวนี้”
“เจ้านี่มันอกตัญญูจริงๆ เสียแรงที่เราสองแม่ลูกเคยไว้ใจ เคยเอ็นดูเจ้า แต่เจ้ากลับตอบแทนพวกเราแบบนี้หรือ” เจ้าอุ่นคำแสร้งทำเป็นสะเทือนใจ
พวกเจ้าหลวงเจ็บใจที่หาหลักฐานมัดตัวสองแม่ลูกไม่ได้ ทันใดนั้นเองป่อจาปรากฏตัวเดินโงนเงนไร้เรี่ยวแรงเข้ามาส่งเสียงด่าเจ้าอุ่นคำ
“เลิกตอแหลซะที อีคนใจคด”
“อีป่อจา!! แกตายไปแล้วนี่”
ความจริงป่อจายังไม่ตายหลังจากโดนเจ้าอุ่นคำจับกรอกยาพิษ เธอตะเกียกตะกายจากหลุมที่สองแม่ลูกฝัง...แล้วแฉความชั่วร้ายของเจ้าอุ่นคำ
“เจ้าหลวงเจ้าค่า เจ้าอุ่นคำมันคิดจะกำจัดข้าเฮา เพราะข้าเฮารู้ความลับของมันว่ามันวางยาพิษมหาเทวีเจ้าค่า”
“อีชาติไพร่!! มึงกล้าดียังไงมาใส่ร้ายกู” เจ้าอุ่นคำจะเข้าไปตบตีป่อจา แต่เผ่าเทพรีบขวางไว้
“กูไม่ได้ใส่ร้ายมึง กูพูดความจริง...นอกจากวางยาพิษมหาเทวีแล้ว อีนังแม่มดนี่ก็ยังเคยคิดจะวางยาพิษให้ทุกคนในคุ้มกินด้วยนะเจ้าค่า”
“ที่ป่อจาพูดเป็นความจริงหรือเจ้าพี่” เจ้าหลวงคาดคั้น
“พี่ไม่ได้ทำ มันโกหก!!”
เจ้าหลวงไม่เชื่ออีกแล้ว สั่งอกานซิงห์กับเผ่าเทพจับตัวเจ้าอุ่นคำกับเจ้าขุนแสงเรืองไว้ แต่สองแม่ลูกหลบหลีกวิ่งหนีไปโดยที่เจ้าขุนแสงเรืองชักปืนขู่ตลอดเวลา จนกระทั่งไปเจอแซงแซวจึงจับไว้เป็นตัวประกัน แต่เธอดิ้นหนีด้วยความกลัวสุดขีดจนหลุดรอด
เจ้าขุนแสงเรืองโกรธมากยิงมั่วไปหมด ดีที่ทุกคนหลบได้ แล้วเขากับแม่ก็ฝ่าวงล้อมทุกคนหนีขึ้นรถไปได้ เผ่าเทพบอกเจ้าหลวงว่าตนจะโทร.แจ้งให้ด่านสกัดจับ เจ้าจ้อยเร่งให้เรียกรถพยาบาลมารับป่อจาที่อาการหนัก หลังจากนั้นเจ้าจ้อย อ่อนคำ ยุพราชและเผ่าเทพก็รีบไปที่ห้องปรุงยาช่วยกันค้นหาตำรายาของเจ้าอุ่นคำจนเจอ
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าหมวดพสุโดนยาพิษของเจ้าอุ่นคำตัวไหน”
“พสุบอกว่าตอนที่เปิดถุงกำมะหยี่ใส่ขวดยาถอนพิษ จู่ๆก็มีผงสีเหลืองๆพุ่งเข้าใส่หน้า พอสูดดมเข้าไปก็หมดเรี่ยวหมดแรง หายใจไม่ออกอย่างที่เห็น”
เจ้าจ้อยพลิกตำราไปเจอหน้าที่เขียนว่า “พิษผงมรณะ” คาดว่าต้องใช่ตัวนี้แน่ๆ