ดวงใจขบถ
ตอนที่ 13
“อย่าพูดแบบนั้น เราต้องมีความหวัง ผมจะพาคุณกลับไปให้ได้ ไม่ใช่แค่กลับไปที่คุ้มจันทรา แต่ผมจะพาคุณกลับไปที่หอคำเมืองจาย เพราะฉะนั้นคุณต้องเข้มแข็งไว้นะที่รัก”
“ฉันไม่รู้ว่าฉันจะอดทนได้อีกนานแค่ไหน มันทรมานเหลือเกินค่ะ”
“เวลาที่คุณเจ็บปวด ลองนึกถึงช่วงเวลาแห่ง ความสุขที่เรามีด้วยกัน ตอนที่เราอยู่ที่อเมริกาสิ”
มหาเทวีนึกย้อนไปเมื่อ 20 ปีก่อน เธอพบเจ้าแสงหน่อฟ้าตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริกา
และสานสัมพันธ์กันเรื่อยมาจนกระทั่งได้แต่งงาน ช่วงเวลานั้นเธอกับเขามีความสุขมาก...นึกไปแล้วมหาเทวีก็ยิ้มได้ สวมกอดเจ้าหลวงที่พร่ำพูดให้กำลังใจว่า
“คุณต้องหาย เราสามคนพ่อแม่ลูกจะต้องได้กลับไปที่หอคำด้วยกัน”
ส่วนที่คุ้มจันทรา เมื่อเจ้าจ้อยกลับมาก็ยังไม่พบพสุตามที่คาดเอาไว้ เธอยิ่งร้อนใจ ขณะที่
เผ่าเทพดูไม่เดือดร้อนนัก อยากบอกความจริงเต็มแก่ แต่ติดที่สัญญากับพสุไว้เลยต้องปิดปากเงียบ
เมื่อเห็นผู้คนพลุกพล่านเพราะเจ้าจ้อยสั่งทหารให้ช่วยกันค้นหาพสุ เจ้าอุ่นคำนึกรู้แต่ทำทีเข้ามาถามโดยมีเจ้าขุนแสงเรืองตามติดมาด้วย
“มีเรื่องอะไรกันรึ ป้าเห็นทหารองครักษ์
วิ่งวุ่นไปทั้งคุ้มอย่างกับมีเรื่องร้ายแรงยังงั้นแหละ”
“หมวดพสุหายตัวไปเจ้าค่า หลานก็เลยให้ทหารองครักษ์ช่วยกันตามหา”
“ตายจริง จู่ๆก็หายตัวไปแบบนี้ได้ยังไง
ไหนว่ารับผิดชอบต่อหน้าที่ยิ่งกว่าชีวิต” เจ้าอุ่นคำแสร้งตกใจ
“ที่หมวดพสุหายตัวไปก็เพราะเจ้าพี่ขุนนั่นแหละเจ้าค่า”
“พี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะเจ้าจ้อย”
“ก็เจ้าพี่บอกว่าจะพาน้องไปเที่ยวน้ำตก พอหมวดพสุรู้ก็เลยตามไป แต่เจ้าพี่กลับพาน้อง
ไปที่อื่น หมวดพสุเลยหายไปไหนก็ไม่รู้”
“งั้นจะเป็นความผิดของลูกป้าได้ยังไง ในเมื่อลูกป้าฉลาด รู้ว่าต้องมีคนตามไปเป็นก้างขวางคอแน่ๆ
ก็เลยเปลี่ยนสถานที่ไปกะทันหัน”
“เจ้าป้ากับเจ้าพี่ยอมรับแล้วว่าตั้งใจหลอกหมวดพสุใช่ไหม”
“ช่วยไม่ได้ ก็มันโง่ให้พี่หลอกเอง ป่านนี้อาจจะตกน้ำตกตายไปแล้วก็ได้”
เจ้าขุนแสงเรืองพูดอย่างสะใจแล้วผละไปพร้อมเจ้าอุ่นคำ เจ้าจ้อยหงุดหงิดมาก อ่อนคำช่วยปลอบ
“คนดีอย่างหมวดพสุต้องไม่เป็นอะไร เชื่อข้าเฮานะเจ้าค่า”
“เฮาไม่ไว้ใจเจ้าป้าอุ่นคำกับเจ้าขุนแสงเรืองเลย ถ้าเจ้าป้าอุ่นคำเป็นคนวางยาพิษเจ้าแม่ได้ เจ้าป้าก็อาจจะเป็นคนวางแผนลวงให้หมวดพสุไปที่น้ำตก แล้วให้เจ้าพี่พาเฮาไปที่อื่นก็ได้”
“ถ้างั้นตอนนี้หมวดพสุจะเป็นยังไง หรือว่าหมวดพสุกำลังตกอยู่ในอันตรายเจ้าค่า”
เจ้าจ้อยใจหายวาบ หันไปถามเผ่าเทพ “หมวดคะ ตอนที่ตามไปที่น้ำตก หมวดไม่เห็นอะไรผิดปกติจริงๆ หรือคะ”
เผ่าเทพอยากบอกใจแทบขาด แต่กลัวเสียแผนเลยต้องตีหน้าขรึมเอาไว้ “ผมกับลูกน้องสำรวจรอบๆ น้ำตกจนทั่วแล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติจริงๆครับ”
