ดวงใจขบถ
ตอนที่ 11
“ตอนนี้พบว่ามีอาการอ่อนเพลีย ไม่มีแรง ส่วนสาเหตุหมอขอตรวจเช็กร่างกายคุณให้ละเอียด เช็กเลือดเช็กระบบทุกอย่างให้แน่ใจเสียก่อนจะสรุปว่าเป็นอะไรนะครับ”
“ฉันต้องอยู่โรงพยาบาลอีกนานไหม”
“ไม่นานหรอกคุณ อีกไม่นานคุณก็หายแล้วใช่ไหมหมอ” เจ้าหลวงพูดนำ หมอเพียงแค่ยิ้ม แล้วตัดบทให้คนป่วยพักผ่อน พรุ่งนี้หมอจะมาดูอาการอีกครั้ง
หมอออกไปได้ครู่เดียว พยาบาลนำอาหารมื้อเย็น เข้ามาให้ แต่มหาเทวีบอกว่าไม่หิวและกินไม่ลง เจ้าหลวงต้องคะยั้นคะยออยู่สักพักกว่าจะยอม แต่กินได้สองคำก็พะอืดพะอมจนอกานซิงห์ต้องรีบบอกทหารหน้าห้องให้ไปตามพยาบาลมาเร็ว...
ที่คุ้มจันทรา พสุเดินตรวจตราความเรียบร้อยมุมต่างๆในคุ้ม เจอทหารสองคนจึงเรียกมาถามว่าเมื่อคืนใครอยู่เวร พอได้รู้ชื่อว่าเป็นซอมินจึงให้พวกเขาช่วยไปตามมาพบ
ขณะนั้นเจ้าขุนแสงเรืองแต่งตัวเตรียมออกไปเที่ยว เจ้าอุ่นคำทำท่าจะตำหนิแต่ลูกชายก็พูดสวนเสียก่อนว่า ตนอุดอู้อยู่ในคุ้มหลายวันแล้ว ขอออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เจ้าอุ่นคำสีหน้าหงุดหงิดกระแทกตัวลงนั่ง
“ท่านแม่เป็นอะไร ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี มหาเทวี ก็กำลังจะตาย ท่านแม่จะหงุดหงิดอีกทำไม”
“แม่ไปหาเจ้าจ้อยกับไอ้หมวดนั่นมา ไปถามพวกมันว่ามหาเทวีเป็นยังไงบ้าง แต่พวกมันโกหกตอแหลว่ามหาเทวีล้มป่วยเพราะเครียด อีกไม่กี่วันก็กลับบ้านได้”
“เป็นไปได้ยังไง ไหนท่านแม่บอกว่ามหาเทวีจะตาย ใน 7 วันไง”
“นั่นแหละที่แม่กำลังสงสัย พวกมันจะปิดบังเรื่องอาการของมหาเทวีทำไม”
“หรือว่าพวกมันกำลังสงสัยรึเปล่า”
“ปล่อยให้พวกมันสงสัยไป ยังไงพวกมันก็ไม่มีหลักฐานเอาผิดเราสองคนได้”
“อย่าประมาทนะท่านแม่ ถ้าพวกมันหาหลักฐานได้ พวกเราสองคนแย่แน่ๆ”
เจ้าอุ่นคำคิดตามที่เจ้าขุนแสงเรืองพูด ก่อนจะนึกได้โพล่งขึ้นว่า “กาน้ำชา!!”
“กาน้ำชาอะไรหรือท่านแม่”
“เมื่อคืนแม่เอาน้ำชาไปให้มหาเทวีดื่ม แต่พอเกิดเรื่องขึ้นเมื่อเช้า แม่ก็เลยลืมให้นังแซงแซวไปเก็บกาน้ำชามา นังขี้ข้านี่ถ้าไม่สั่งก็ไม่ยอมกระดิกตัวทำงานเสียด้วย”
“งั้นเราต้องรีบแล้วท่านแม่ ถ้าพวกมันได้กาน้ำชาไปก่อนเราล่ะก็ แย่แน่ๆ”
สองแม่ลูกรีบร้อนออกจากเรือนไปทันที ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่พสุกำลังคุยกับซอมินอยู่อีกทาง
“ผมอยากถามว่าเมื่อคืนที่คุณเฝ้ายามอยู่เห็นอะไรแปลกๆบ้างรึเปล่า มีคนแปลกหน้าหรืออะไรแปลกๆเกิดขึ้นระหว่างเฝ้ายามบ้างไหม”
“ไม่มีนะ ทุกอย่างเป็นปกติดี” ตอบไปแล้วซอมินนึกได้ เล่าเพิ่มเติมว่าเมื่อคืนเห็นเจ้าอุ่นคำผ่านมา
“แล้วเจ้าอุ่นคำบอกรึเปล่าว่ามาทำอะไร”
“เจ้าบอกว่าเอาน้ำชามาให้มหาเทวีเสวยก่อนนอน”
“ขอบใจมากนะซอมิน คุณช่วยผมได้มากเลย” พูดจบพสุรีบวิ่งกลับไปที่เรือนเจ้าหลวงทันที
