ตอนที่ 11
พสุกับเจ้าจ้อยชะงัก เริ่มสังเกตเห็นความร้อนรนของเจ้าอุ่นคำ ครั้นพสุถามว่าอยากรู้อาการของมหาเทวีไปทำไม เจ้าอุ่นคำตวัดสายตามองพสุอย่างไม่พอใจ
“มันเรื่องอะไรของเจ้า เฮากำลังคุยกับหลานเฮาอยู่”
“ขอประทานอภัยครับเจ้า ผมเคยได้ยินว่าเจ้าเก่ง เรื่องสมุนไพร ก็เลยคิดว่าเจ้าน่าจะสนใจอาการของ
มหาเทวีเพราะเป็นหมอใช่ไหมครับ”
“ก็ใช่น่ะสิ ที่เฮาถามอาการมหาเทวีก็เพราะเฮาจะชงชาสมุนไพรไปให้มหาเทวีดื่มเพื่อบำรุงร่างกาย จะได้แข็งแรงเร็วขึ้น ป้าน่ะหวังดี อีกไม่นานป้ากับมหาเทวีก็จะต้องเกี่ยวดองกันทางการแต่งงานของหลานกับเจ้าขุนแสงเรืองแล้ว ป้าก็อยากให้มหาเทวีหายเร็วๆ พ่อของหลานก็จะได้มีสมาธิไปจดจ่ออยู่กับการกอบกู้บ้านเมืองกลับมายังไงล่ะ”
ได้ยินเรื่องแต่งงาน เจ้าจ้อยแอบเซ็ง รีบตัดบทให้จบๆไป “ขอบคุณเจ้าป้ามากนะเจ้าค่าที่หวังดีกับเจ้าแม่”
“งั้นพรุ่งนี้เช้าถ้าหลานไปโรงพยาบาล ป้าจะฝากชาสมุนไพรไปให้มหาเทวีด้วยนะ”
“เจ้าค่า” เจ้าจ้อยรับคำโดยดี
เวลานี้อ่อนคำอยู่ในครัวกับแซงแซว กำลังซักถามเพื่อจับพิรุธ แต่แซงแซวก็ไม่มีอะไรให้น่าสงสัย จะมีก็แต่เรื่องที่เธอพูดถึงเจ้าอุ่นคำว่าเก่งด้านสมุนไพรมาก พ่อของเจ้าอุ่นคำเป็นหมอยาพื้นบ้าน ก็เลยถ่ายทอดวิชาให้มาเต็มๆ หลังเรือนมีสวนสมุนไพรที่เจ้าอุ่นคำปลูกเองด้วย
อ่อนคำเก็บข้อมูลทั้งหมดมาทบทวน กอปรกับเห็นพฤติกรรมเจ้าอุ่นคำชอบต้มชาให้มหาเทวีจึงคิดว่าเจ้าอุ่นคำนี่แหละที่น่าสงสัยเป็นอันดับหนึ่ง และเมื่อ
อ่อนคำนำข้อมูลนั้นมาแลกเปลี่ยนกับพสุและเจ้าจ้อยก็ยิ่งเข้าเค้าไปกันใหญ่ แต่เจ้าจ้อยอดสงสัยไม่ได้ว่าเจ้าอุ่นคำ จะวางยาพิษแม่ของตนทำไม
“เฮาไม่รู้หรอกเจ้าค่า แต่มันน่าสงสัยตรงที่ถ้าชาแก่นฝางบำรุงเลือดจริง ทำไมมหาเทวีดื่มทุกวันถึงได้สุขภาพแย่ลงทุกทีล่ะเจ้าค่า นังแซงแซวมันยังบอกอีกว่า เจ้าอุ่นคำมีแปลงพืชสมุนไพรอยู่ที่หลังเรือนด้วย ดีไม่ดียาพิษที่ใส่ให้มหาเทวีเสวยอาจจะมาจากแปลงนั้นก็ได้”
“ตอนนี้เท่าที่พูดมามันก็เป็นแค่สมมติฐานเท่านั้น เรายังไม่มีหลักฐานหรือพยานบุคคลว่าเจ้าอุ่นคำเป็นคนทำจริงๆเลยนะครับ”
“แล้วเราจะหาหลักฐานมาจากไหนล่ะคะ”
พสุนิ่งคิด เจ้าจ้อยกับอ่อนคำมองเขาอย่างมีความหวัง
ooooooo
ตกเย็นหมอเข้ามาตรวจอาการมหาเทวีอีกครั้ง ตรวจเสร็จหมอมีสีหน้าไม่สบายใจนัก แต่เก็บอาการไม่ให้คนป่วยเห็น
“คุณหมอรู้หรือยัง ฉันป่วยเป็นอะไร”
เมื่อโดนคนป่วยรบเร้าอยากรู้อาการของตน หมอเหลือบมองเจ้าหลวงแวบหนึ่งก่อนตอบเลี่ยงว่า