ชาติเสือพันธุ์มังกร

“ฉันชักจะกลัวเธอขึ้นทุกวันแล้วสิ”

“อย่ามากลัวฉันเลยค่ะ เปลี่ยนจากกลัวมาเป็นรักฉันขึ้นทุกวันจะดีกว่า”

แผนของพันเดชกับไต้เกียวคือทิ้งเบาะแสให้ทรงวาดกับพวกตำรวจเข้าใจว่าคนร้ายยิงก๊กไช้คือคนของชาญยุทธ ทรงวาดข้องใจว่าชาญยุทธจะสั่งฆ่าปิ่นมุกหรือก๊กไช้เพื่ออะไร...

ทิเหล็งเสียใจมากที่ก๊กไช้น้องชายคนเดียวตายเพราะเหตุลอบยิง ร้องไห้ฟูมฟายกับป่วยซัง

“ควรจะเป็นอั๊ว คนอย่างอั๊วไม่มีค่าอะไร เทียบไม่ได้กับอาไช้เลยซักนิด ทำไมไม่เป็นอั๊วแทน”

“อย่าคิดอย่างนี้สิอาเหล็ง ไม่มีชีวิตใครที่ไม่มีค่า ลื้ออาจมองว่าตัวเองไม่สำคัญแต่ลื้อรู้ไหมว่าลื้อสำคัญกับอั๊ว”

ป่วยซังสงสารทิเหล็งและหลุดปากเผยความในใจที่เพิ่งเกิดระยะหลังที่ได้ใกล้ชิดกัน ทิเหล็งอึ้งมากยิ้มทั้งน้ำตา ท่ามกลางบรรยากาศเศร้าๆก็มีเรื่องดีๆเป็นกำลังใจ

ooooooo

งานศพก๊กไช้ถูกจัดอย่างเรียบง่ายในอีกหลายวันต่อมา พันเดชแวะมาร่วมงานเผาศพ แสร้งทำดีจนทรงวาดสงสัยลากอีกฝ่ายไปคุยตามลำพังเมื่อจบงาน

“คุณมีอะไรก็พูดมาเถอะครับเพราะคุณคงไม่ได้ตั้งใจมาเผาศพอาไช้อยู่แล้ว”

“ตรงๆอย่างนี้ก็ดี ฉันมาที่นี่ก็เพราะจะมาชวนแกเป็นพวกเหมือนที่เคยชวนเมื่อสามปีก่อน”

“ถ้าอย่างนั้นผมก็คงต้องตอบคำตอบเดิม”

“คิดก่อนแล้วค่อยพูดเถอะ สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิมแล้ว แกก็น่าจะรู้นี่ว่าใครอยู่เบื้องหลังยิงเด็กก๊กไช้นั่น”

ทรงวาดช้ำใจ รู้ดีว่าหลักฐานชี้ไปทางชาญยุทธแต่ไม่ยอมพูดอะไร พันเดชคิดว่าอีกฝ่ายลังเลจึงเสี้ยม

“อดีตพี่บุญธรรมแกมันกลายเป็นหมาบ้าไปแล้ว โดนฉันไล่ต้อนจนกัดมั่วไปหมด มันคงโกรธแกที่ตีตัวออกห่าง ก็เลยทำร้ายคนที่แกรักเป็นการแก้แค้น และคนเดียวที่ช่วยแกได้ตอนนี้ก็คือฉัน แต่ถ้าแกไม่ตกลงก็เตรียมใจจัดงานศพเอาไว้ได้เลย ถ้าฉันเดาไม่ผิดคนรักแกคือศพต่อไป!”

คำยุแยงของพันเดชไม่ได้ทำให้ทรงวาดแค้นจนอยากฆ่าชาญยุทธ แต่ทำให้ใคร่ครวญหนักขึ้นว่าเหตุใดเรื่องราวถึงกลายเป็นแบบนี้ ปิ่นมุกเห็นด้วยแต่ไม่วายวิตกกลัวเขาคิดล้างแค้นหรือเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

“ไม่ว่าจะฝ่ายไหนอั๊วก็ไม่ยอมให้เฮียกลับไปทั้งนั้น”

“อั๊วไม่ได้จะกลับไป อั๊วเพียงแต่เล่าให้ฟัง แต่ที่คุณพันเดชพูดก็ถูก ถ้าอั๊วไม่ทำอะไรก็ต้องมีคนรับเคราะห์ซึ่งอาจจะเป็นลื้อ ลื้ออาจจะไม่โชคดีอย่างวันนี้นะอาจู”

“อั๊วรู้ว่าเฮียพยายามจะปกป้องพวกเรา แต่เฮียรู้ไหมว่าพวกเราก็เป็นห่วงเฮียไม่แพ้กันหรอก...เมื่อก่อนเวลาเฮียออกไปข้างนอกตอนกลางคืนอั๊วไม่เคยนอนหลับเลย เพราะอั๊วไม่รู้ว่าเฮียไปแล้วจะได้กลับมาอีกรึเปล่า อั๊วเพิ่งจะมาหลับได้สนิทก็ตอนมาเปิดร้านข้าวต้มนี่เอง แล้วเฮียก็กำลังจะทำให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก”