ชาติเสือพันธุ์มังกร

กิจการร้านข้าวต้มยี่สิบสี่ชั่วโมงของปิ่นมุกเจริญรุ่งเรืองตลอดสองปีที่ผ่านมา ทรงวาดเลิกทำโรงสีและไม่ข้องเกี่ยวเส้นทางการเมืองของชาญยุทธอย่างเด็ดขาด ทุกอย่างดำเนินด้วยดีกระทั่งเฮ้งเตี๋ยงได้ออกจากคุก

พริ้มเพราตื่นเต้นกว่าใครที่เฮ้งเตี๋ยงได้กลับบ้าน แม้เขาจะต้องรายงานตัวทุกเดือนอีกพักใหญ่เธอก็ไม่หวั่นและมารอรับเขาหน้าเรือนจำด้วยตัวเอง เฮ้งเตี๋ยงดีใจได้เจอเมียรักแต่เจ็บใจไม่หายที่ฆาตกรฆ่าเม่งฮงยังลอยนวล พริ้มเพราได้ยินผัวเปรยถึงคดีเม่งฮงก็หน้าเสียกลัวใจเขาจะล้างแค้น

เฮ้งเตี๋ยงไม่อยากให้เมียรักเป็นกังวล เฉไฉกลบเกลื่อน “ลื้อคิดมากไปแล้วอาพริ้มเพรา อั๊วไม่ทำอย่างนั้นหรอก ในคุกมันสอนอะไรอั๊วหลายอย่าง อั๊วไม่อยากกลับเข้าไปข้างในอีกแล้ว”

ทรงวาดที่มารับเฮ้งเตี๋ยงด้วยไม่อยากให้สองผัวเมียเสียบรรยากาศรีบไกล่เกลี่ย

“ดีแล้วล่ะที่ลื้อคิดได้ อั๊วรู้ว่ายังไงลื้อก็ต้องแค้น อั๊วก็แค้นแต่การแก้แค้นมันไม่ใช่ทางแก้ปัญหา มันมีแต่จะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงไปอีก แล้วที่สำคัญมันทำให้คนที่รักเราต้องเสียใจด้วย”

พูดจบก็ชวนสองผัวเมียไปพักตึกหกห้อง พริ้มเพราเดินตามทรงวาด ทิ้งเฮ้งเตี๋ยงให้มองตามเมียรักนิ่งๆก่อนหันมองป้ายสถิตวิญญาณของเม่งฮง...แววตาเคียดแค้นเหมือนเฮ้งเตี๋ยงคนเดิมไม่มีผิด!

นอกจากเฮ้งเตี๋ยงจะได้ออกจากคุกหลังผ่านไปสองปี อรุณรุ่งก็เรียนแพทย์ปีสุดท้ายและเลือกไปใช้ทุนโรงพยาบาลต่างจังหวัด ปิ่นมุกอดทึ่งไม่ได้ที่คุณหนูร้านทองอย่างอรุณรุ่งจะสละความสุขส่วนตัวไปใช้ทุนไกลบ้าน

“อั๊วนับถือใจแจ้จริงๆนะ ผู้หญิงตัวคนเดียวกล้าไปได้ยังไง”

อรุณรุ่งส่ายหน้าขำๆ “คนเดียวที่ไหน กานต์ก็ไปกับอั๊วด้วย จริงๆว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลือกโรงพยาบาลได้ตามใจชอบเลยนะแต่เขาก็ยังไปกับอั๊ว”

ปิ่นมุกนิ่วหน้าไม่เคยคิดเรื่องอรุณรุ่งกับกานต์

รุ่นพี่หนุ่มที่เคยจีบเธอจะรักกัน แต่ดูท่าทางเขินๆของอรุณรุ่งแล้ว เรื่องทั้งคู่จะพัฒนาความสัมพันธ์ให้เป็นมากกว่าเพื่อนคงมีความเป็นไปได้...

ooooooo