บุพเพสันนิวาส

เกศสุรางค์หัวเราะดีใจ แต่ทันใดก็ร้องโอดโอยเจ็บท้องจะคลอด

ทุกคนบนเรือนต่างตื่นเต้นชะเง้อมองไปยังห้องที่หมอตำแยทำคลอดให้เกศสุรางค์ ทุกอย่างเตรียมพร้อม ไม่ว่าถ้วยชามบายศรี ชามเกลือผลึกไว้สำหรับเลาะปากทางคลอดกรณีคลอดยาก ยาหม้อไทยมีเฉลวปัก

เสียงหมอตำแยให้จังหวะเบ่ง เกศสุรางค์จับผ้าที่ผูกโยงกับขื่อคาร้องเสียงดัง ทุกคนสะดุ้งไปตามกัน 

มีเพียงคุณหญิงจำปาที่ท่าทางสงบนิ่ง

ผ่านไปครึ่งค่อนวัน เกศสุรางค์ร้องอย่างเหนื่อยหอบ ขอให้ผ่าท้อง แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอคลอดลูกชายฝาแฝดอย่างปลอดภัย

หลังจากคลอดแล้วต้องนอนนิ่งอยู่ไฟเป็นสิบวัน ที่ใต้เตียงมีถ่านไฟวางในถาดสังกะสี ผินกับแย้ม บ่าวผู้จงรักภักดีคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ

สิ้นสุดการอยู่ไฟ เจ้าพระยาโกษาธิบดีมาเยี่ยมเยียน คุณหญิงจำปาบ่นตะพึดว่าไม่เคยเห็นใครตั้งชื่อลูกตั้งแต่คลอดวันแรกโดยยังไม่ได้ทำขวัญเดือน ปริกออกรับแทนว่าจะตั้งเมื่อไหร่ก็ชื่อคุณเรือง คุณริด อยู่ดี คุณหญิงจำปาค้อนขวับหาว่าปริกทำตัวเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี

เกศสุรางค์ถามถึงเรื่องของมารี เจ้าพระยาโกษาธิบดีเล่าว่า ขุนหลวงเพทราชาให้นางไปทำงานในห้องเครื่องเพราะเห็นว่าทำขนมเก่ง พระมหาอุปราชขอนางไปเป็นสนมแต่นางมิยินยอม เกศสุรางค์ชื่นชมว่านางทำถูกต้อง ท่านเจ้าพระยาสบตาอย่างค้นหา แล้วถามว่า

“ตอบคำถามข้าสักข้อเถิด ออเจ้ารู้ว่าข้าจะถามอะไร...ว่าไง ออเจ้ารู้เรื่องได้อย่างไร มิตอบมิได้หรอกหนา”

เกศสุรางค์สบตาสามีเห็นสีหน้าเขาอยากรู้เช่นกัน จึงตัดสินใจตอบ “เพราะชาติที่ข้าเกิดก่อนหน้าที่จะมาที่นี่คือกาลข้างหน้าอย่างไรเล่าเจ้าคะ”

“กระไรหนา”

“ออเจ้ากล่าวว่า ออเจ้าเกิดมาแล้วในกาลข้างหน้า แลมาเกิดใหม่ในกาลที่ย้อนหลังกระนั้นฤา”

“ค่ะ คือเพลานี้แหละเจ้าค่ะ”

ทุกคนนิ่งไปอึดใจ ก่อนที่เจ้าพระยาโกษาธิบดีจะเอ่ยปาก

“ข้าจักเชื่อ จักไม่มีข้อกังขาใดๆ แต่ขอถามว่าในกาลข้างหน้าของเจ้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นเพลานี้หมดฤา”

เกศสุรางค์ยอมรับว่ารู้หมด...สามีนางสงสัยถามว่าใครบอก

“เขาเรียกว่าพงศาวดาร งานวิจัย การวิเคราะห์ คำให้การ บันทึกที่จดจารกันต่อๆมา”

“ที่ออเจ้าเรียกประวัติศาสตร์ใช่ฤา”

“เยส...นั่นแหละเจ้าค่ะ” เกศสุรางค์ดีดนิ้วเสียงดัง

เจ้าพระยาโกษาธิบดีถามอีกว่ารู้ประวัติศาสตร์ของทุกคนหรือ เกศสุรางค์ตอบว่าไม่ทุกคน บางคนที่สำคัญๆ อย่างเช่นพระยาโกษาธิบดีเหล็ก เจ้าพระยาโกษาธิบดีปาน ส่วนพระยาวิสูตรสาครมีบันทึกว่าเป็นตรีทูตร่วมคณะไปฝรั่งเศส...ออกญาโหราธิบดีเป็นผู้เขียนหนังสือจินดามณี ปัจจุบันเป็นแบบอย่างตำราเรียน แต่เพิ่มตัวอักษรจาก 37 ตัว เป็น 44 ตัว

เจ้าพระยาโกษาธิบดีสงสัยมาก ถามเธอมาที่นี่ได้อย่างไร เกศสุรางค์ขอไม่ตอบเพราะตอบไม่ถูก บอกได้เพียงว่าห่างกับเวลานี้ 329 ปี ทั้งสองท่านประหลาดใจอย่างมาก...

ooooooo