บุพเพสันนิวาส
ตอนที่ 15
สิบปีต่อมา เกศสุรางค์มีลูกสาวอีกสองคนคือแม่แก้วกับแม่ปราง...จันทร์วาดพาแม่เดือนลูกสาว และมารีพาลูกชาย ยอร์จกับโยฮันมาเล่นที่เรือน
บ่อยๆ เด็กๆโตมาด้วยกันทำให้รักใคร่กลมเกลียว
แม้จะทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างก็ตาม
ด้วยผลบุญที่ทำมา ทำให้สิปางพบภาพในประวัติศาสตร์ที่ดูแล้วรู้สึกปลาบปลื้มเป็นที่สุด เธอนำภาพถ่ายครอบครัวโบราณของพระยาวิสูตรสาครกับเกศสุรางค์และลูกสี่คนมาให้ยายนวลที่นั่งคิดถึงหลานทุกเมื่อเชื่อวันดู
“เกศพบคนที่รักเกศ เกศก็รักเขา เกศแต่งงานกับเขา มีเหลนให้คุณแม่ 4 คน น่ารักเหลือเกิน คนโตเป็นฝาแฝดผู้ชายค่ะ”
ยายนวลถามสิปางเสียงสั่นเครือว่าหลานอยู่ที่ไหน?
“อยู่ที่ใดที่หนึ่ง หนูไม่ทราบว่าที่ไหน แต่หนูว่าบุพเพสันนิวาสชักนำให้เกศไปที่นั่น...คุณแม่ขา คุณแม่ต้องไม่เศร้าแล้วนะคะ”
ยายนวลยิ้มน้อยๆ สิปางโอบกอดแม่ด้วยความสบายใจขึ้น...
เพลานั้น พระยาวิสูตรสาครพาครอบครัวนั่งเรือเที่ยวตลาดและชมวัดวาอาราม เกิดความวุ่นวายเมื่อ
แม่ปรางสงสารเป็ดไก่เปิดสุ่มให้มันออกไป ต้องช่วยกันจับอลหม่าน พระยาวิสูตรสาครออกปากว่าจะไม่พามาอีก แม่ปรางเข้ากอดคอออดอ้อนให้พ่อคลายความโกรธ พระยาวิสูตรสาครปักใจว่าแม่ปรางมีนิสัยเดียวกับเกศสุรางค์ไม่ผิดเพี้ยน
เกศสุรางค์หรือคุณหญิงวิสูตรสาครแกล้งเย้าสามี “คุณพี่ถึงได้รักแม่ปรางกว่าลูกคนอื่นๆใช่ไหมเจ้าคะ คุณพี่ลำเอียง”
“คุณแม่ข้ายังรักแม่แก้วมากกว่าหลานคนอื่นๆ
เลยหนา ออเจ้าเช่นกัน รักพ่อเรืองพ่อริดมากมายมิใช่ฤา”
“แน่ะ เรื่องอะไรว่าข้าลำเอียงอย่างนั้น”
“ตั้งชื่อลูกเหมือนคู่รักเก่าของเจ้ามิใช่ฤา”
“นึกว่าไม่หึง ไม่ท้วงถามเสียแล้ว”
“ข้าหึงหวง แต่ข้าเห็นใจ คนผู้นั้นคงเจ็บช้ำมากที่ต้องพลัดพรากจากออเจ้า เพราะหากเป็นข้าคงทานทนแทบมิได้เป็นแน่”
“แล้วไม่อยากรู้เหรอคะว่าเรืองฤทธิ์เป็นใครในชาตินี้”
“ผู้ใดกัน พ่อเรืองก็มิใช่นี่”
“เมื่อข้ากลับไป ข้าเห็นร่างที่อยู่ข้างในของเรืองฤทธิ์...
ที่ข้าได้มาเกิดใหม่ในอดีตอย่างนี้ ก็อาจเป็นเพราะเรืองฤทธิ์ที่บวชให้ ข้าจึงตั้งชื่อลูกของเราไว้เป็นที่ระลึกถึงว่าพ่อรักแม่ของพวกเขามากแค่ไหน ถึงกับพลิกฟ้าพลิกดินจนมาคู่กันได้”
พระวิสูตรสาครกระจ่างใจในบัดดล “หากเป็นบุพเพ– สันนิวาส มิว่ากี่ภพกี่ชาติข้าก็มั่นใจว่าจักติดตามเคียงคู่ออเจ้าทุกชาติไป แม้ในชาติหน้าของออเจ้าก็เช่นกัน”
“ชาติหน้า...คุณพี่รู้หรือไม่ว่าข้าจะเกิดเป็นม้าน้ำ”
“ม้าน้ำ...อ๋อ พี่ก็จะเป็นม้าน้ำตัวผู้ใช้หางเกี่ยวม้าน้ำตัวเมีย แล้วดำลงไปใต้สมุทรครองคู่กันไปชั่วนิรันดร์ ดีฤาไม่” พระวิสูตรสาครกอดนางแนบแน่นด้วยความรักไม่รู้คลาย
เกศสุรางค์ยิ้มละไม แสดงออกต่อเขาด้วยความรักสุดหัวใจเฉกเช่นเดียวกัน
ooooooo
–อวสาน–
