บุพเพสันนิวาส

เกศสุรางค์อ่านเรื่องที่ฝรั่งเศส เพียรถามว่าคนไทยเป็นคริสตังหมดหรือยัง ถ้าจะให้พระเจ้าหลุยส์มีไมตรีถาวรกับพระนคร ควรให้ขุนหลวงบำรุงบำเรอศาสนาคริสตังในกรุงศรีให้เจริญ รวมทั้งปกป้องคนไทยที่เปลี่ยนเป็นคริสตังด้วย...อ่านแล้วให้ข้องใจ

เมื่อพระศรีวิสารสุนทรกลับมาก็อดซักถามไม่ได้ว่า พระยาโกษาธิบดีตอบว่าอย่างไร

“ท่านตอบว่าอย่าวิตกเลย ทุกวันนี้คริสตังในกรุงศรีมีมากมาย แลท่านคิดว่าคริสตังมากมายที่ว่ามีขึ้นได้ฤๅ ถ้าขุนหลวงของข้าพเจ้ามิปกป้องให้อิสระ”

เกศสุรางค์ตบมือเสียงดัง ร้องลั่นขึ้น “บราโว...เจ๋งที่สุด”

คุณหญิงจำปาเหล่ปรามให้เบาเสียงเพราะออกญาโหราธิบดีนอนป่วยอยู่ นางจึงหันมากระซิบบอกพระศรีวิสารสุนทรว่าฝรั่งเศสไม่ได้อยากได้แค่ให้คนเปลี่ยนศาสนา มันเป็นเรื่องการเมือง พระศรีวิสารสุนทรทำหน้างง นางจึงเปลี่ยนคำพูดใหม่ว่า เป็นเรื่องการทหาร

“แม่มะลิมาบอกว่าผัวของนางนัดแนะกับนายพลเดส์ฟาร์จให้ไปพาทหารจากฝรั่งเศสมาตั้งหลายร้อยคุณพี่ไม่เห็นหรือคะ”

“เห็น”

“กี่คนคะ”

“ก็หลายร้อยอยู่ ไม่รู้แน่กี่คน”

“เรือกี่ลำคะ”

“6 ลำรวมที่ข้านั่งมาด้วย แต่เมื่อใกล้ถึงเมืองเรา เรืออีกลำแยกไปที่อื่น จึงมาถึงปากน้ำของเราเพียง 5 ลำ”

“ข้อมูลไม่ผิด 5 ลำ” เกศสุรางค์รำพึงเสียงแผ่ว

“ออเจ้ารู้ฤๅ รู้ได้ยังไร”

เกศสุรางค์ตั้งท่าจะตอบ ก็พอดีอาจารย์ชีปะขาวมาถึง จึงชะงักหันไปต้อนรับ...ออกญาโหราธิบดีลุกมา สนทนาด้วย เพราะมาทั้งพระยาโกษาธิบดีและหลวงเรืองณรงค์เดชา

“ขออภัยที่มิได้แจ้งล่วงหน้า หลังจากความที่จะแจ้งวันนี้แล้ว คงมิได้พบกันอีกนานหรอกหนา...พ่อปาน...” อาจารย์เกริ่นนำและพยักหน้าให้พระยาโกษาธิบดีพูดต่อ

“เราผิดสังเกตตั้งแต่ออกจากฝรั่งเศสว่าทหารพวกนี้จะมาทำไมกันมากมาย”

หลวงเรืองณรงค์เดชาเสริมว่า ชาวบ้านพูดกันอึงมี่ว่าทหารฝรั่งพักที่เมืองบางกอก เดินกันเต็มเมือง

พระยาโกษาธิบดีบอกด้วยว่า ขุนหลวงพระราชทานอาหารเป็นเสบียงให้ทหารทุกคน ออกญาโหราธิบดีแปลกใจ...

ระหว่างนั้น เจ้าพระยาวิไชยเยนทร์กำลังทูลบางอย่างกับขุนหลวงราวกับเป็นความลับ พอพระเพทราชาเข้ามาก็ทูลลาทันที พระเพทราชาติงเรื่องที่ให้ฝรั่งไพร่เข้าไปอยู่ที่ป้อมบางกอก แถมให้เสบียง ขุนหลวงอธิบายว่า พวกนั้นมาช่วยวิชาต่างๆที่พวกเราทำไม่เป็น

“เขาพูดกันหนาหูว่าน่าแปลกที่ขุนหลวงยกเมืองทั้งเมืองให้ฝรั่งเศสไป แต่นี่คือเมืองบางกอกนะพุทธเจ้าค่ะ เมืองหน้าด่านไม่กี่ก้าวก็ถึงอยุธยา”

“กูรู้ว่ากูกำลังทำอะไร พวกเขาเป็นมิตร เอาวิชาความรู้มาช่วยเรา อีกอย่างเอ็งไม่เห็นรึว่าพวกวิลันดามันรุกรานเรายังไร”

พระเพทราชาไม่พอใจเช่นเดียวกับประชาชน ที่เจ้าพระยาวิไชยเยนทร์เหิมเกริมขึ้นทุกวัน ร่วมมือกับนายพลเดส์ฟาร์จและทูตเดอโชมองต์ให้ฝรั่งเศสส่งทหารเข้ามาเป็นพันคน เรือรบอีก 5 ลำ ติดอาวุธเต็มอัตราศึก ขุนหลวงแก้ต่างว่าให้เข้ามาแนะนำการก่อสร้างเท่านั้น

พระเพทราชามองขุนหลวงด้วยความผิดหวัง “ขุนหลวงทรงรับฝรั่งเข้ามากดหัวประชาชน มันยโสโอหัง เหิมเกริมวางอำนาจ เหยียดหยามทหารกรุงศรี มันขับไล่ชาวบ้านที่อยู่ในเขตป้อมที่ธนบุรี ชาวบ้านต้องยอมเพราะพวกมันเป็นคนของขุนหลวง”