มาตุภูมิแห่งหัวใจ

เจ้าแก้วอินทั้งแบกและลากถุงยาทั้งหมดมาจนเจอชายฉกรรจ์สามคนซุ่มอยู่บนนั่งร้านในป่าได้ยินเสียงสวบสาบคว้าปืนถาม “ใครวะ”

เจ้าแก้วอินทั้งลากและแบกถุงยาทั้งหมดไปกองไว้แล้วล้มหมดแรงพูดทั้งดีใจทั้งอยากร้องไห้ว่า...

“สำเร็จแล้ว เราทำสำเร็จแล้ว”

เจ้าแก้วอินคิดทบทวนเหตุการณ์นั้น ทั้งเจ็บปวดและแค้นใจที่สูญเสียพรรคพวกไปจนกำหมัดกัดฟันเครียด ลุงบอกให้รีบกินข้าวเสีย เรื่องที่ผ่านมาแล้วอย่าไปคิดมัน กินให้อิ่มก่อน

แต่ที่นอกบ้าน มีหญิงคนหนึ่งมาสอดส่องดูอย่างสอดรู้สอดเห็น...

ทุนอูได้ข่าวเจ้าแก้วอินถูกยิงบาดเจ็บอยู่ที่เมืองไทยรีบมาบอกนุนุ นุนุบอกว่าต้องรีบไปรับเจ้าพี่กลับมาเดี๋ยวนี้ รบเร้าทุนอูว่าที่นั่นไม่ปลอดภัย ท่านต้องรีบส่งคนไปเอาตัวเจ้าพี่กลับมา

ทุนอูโทรศัพท์บอกมงคลให้ช่วยพาเจ้าแก้วอิน กลับแสนปุระ มงคลบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนและถ้ามีคนรู้ว่าตนอยู่เบื้องหลังตนตายแน่

“ผมไม่คิดว่าคุณจะโง่ขนาดนั้น ผมไว้ใจคุณ อย่าทำให้ผมผิดหวัง” ทุนอูเสียงแข็งแล้ววางสายเลย

ooooooo

อติศักดิ์มาหาเบนที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด โทร.ถามห้องพักเบนกับอวัศยา เธอรีบออกไปพบเพราะอยากจะถามว่าเบนยังรักแฟนเก่าไม่ลืมจริงหรือ ตนไม่เชื่อ อติศักดิ์ขอพูดเฉพาะเรื่องภารกิจดีกว่าแล้วเดินหนี

เวลาเดียวกันเบนก็ได้รับโทรศัพท์ เขาฟังแล้วเครียด ครู่เดียวก็เปลี่ยนชุดออกจากห้องอย่างรีบร้อนเจออติศักดิ์ก็บอกโดยไม่สนใจอวัศยาเลยว่า เจ้าแก้วอินอยู่เมืองไทย ตนโทร.เช็กกับสายข่าวแล้วเป็นความจริง อติศักดิ์ ถามว่าแล้วเขาจะไปไหน เบนตอบไม่ลังเลว่า “ไปเอาตัวเจ้าแก้วอิน”

อวัศยาโพล่งทันทีว่าพี่ไปไม่ได้ พี่ยังไม่หายดี ก็ถูกเบนเล่นบทโหด เสียงดังว่าให้เลิกยุ่งเรื่องของตนเสียที งี่เง่าน่ารำคาญ แล้วจะเดินไปเลย อวัศยาคว้าแขนไว้ก็ถูกตวาด “อย่ามายุ่ง” พอดีเมธัสเข้ามา เบนบอกให้ช่วยพาผู้หญิงคนนี้ออกไปไกลๆตนทีเถอะ น่ารำคาญ

ซ้ำเมื่อเมธัสบอกว่าหมอกเป็นห่วง เขาไม่ควรพูดอย่างนี้ เบนยังพูดให้เจ็บใจว่าเมธัสคิดกับหมอกมากกว่าเพื่อนใช่ไหม เป็นโอกาสดีแล้วเพราะตนเพิ่งบอกเลิกกับหมอก ยุให้จัดการเลย เมธัสโมโหผลักอกเบนจนอวัศยากับอติศักดิ์ต้องช่วยกันรั้งไว้

เพื่อให้อวัศยาโกรธ เบนยังพูดผลักไสเธอให้เมธัสราวกับเธอเป็นสิ่งของไม่มีชีวิตจิตใจแล้วเดินหนีไปเลย เมธัสบอกอวัศยาว่า “ไม่ต้องสนใจหรอกหมอก” แต่อวัศยาก็ยังเดินตามเบนไป เมธัสตามไปอีกคน