มาตุภูมิแห่งหัวใจ

อวัศยาเจอเบนแล้ว เธอชมว่าขนาดเขาไม่ค่อยได้เข้าเมืองยังเลือกร้านได้ดีมาก เขาบอกว่าให้เพื่อนช่วยเลือกให้ อวัศยาถามว่านัดเจอกะทันหันแบบนี้มีเรื่องอะไรจะบอกหรือ พอเบนบอกว่าตนจะกลับไปทำภารกิจกองทัพต่อให้จบ อวัศยาดีใจมาก เขาถามว่า “หมอกรู้อยู่แล้วใช่ไหม”

“ค่ะ หมอติโทร.มาบอกก่อนที่พี่จะโทร.มานัดแป๊บเดียวเองค่ะ หมอกคิดไว้แล้วว่าพี่เบนต้องกลับมา หมอกเชื่อในตัวพี่มาตลอด แล้วพี่ก็ไม่เคยทำให้หมอกผิดหวัง” เธอพูดและยิ้มอย่างมีความสุข

ดีนเดินมาเห็นเบนนั่งอยู่กับอวัศยาก็พึมพำสะใจ “เจอซะทีนะไอ้เบน”

อันดามันได้ยิน เห็นดีนจ้องทั้งสองก็ยิ่งสงสัยว่า... มองหมอกกับเบนทำไม

เบนบอกว่าก่อนที่ตนจะไปทำภารกิจ มีเรื่องหนึ่งที่ต้องจัดการให้เสร็จก่อน อวัศยาใจเต้นแรงถามว่าเรื่องอะไรตนช่วยได้ไหม เบนบอกว่าต้องขอความร่วมมือจากเธอ อวัศยายิ่งตื่นเต้นคิดว่าเบนจะให้แหวน

เบนเอาแหวนหัวเสือออกมาถามว่า “จำได้ไหมว่าหมอกเคยพูดกับพี่ไว้ว่ายังไง” แล้วทบทวนให้ฟังว่า

“หมอกเคยบอกพี่ว่า ให้พี่เก็บแหวนวงนี้ไว้ แล้วถ้าพี่ยังอยากจะให้มันกับหมอกค่อยเอากลับมาให้...วันนี้พี่อยากให้หมอก...”

“หมอกก็ยินดีรับค่ะ” อวัศยาตื่นเต้นดีใจมาก แต่พอยื่นมือให้ เบนกลับพลิกมือเธอแล้วเอาแหวนวางบนฝ่ามือให้

“คะ?” อวัศยางงๆ

“พี่อยากจะให้หมอกเก็บมันไว้ในฐานะแหวนเพชรสีชมพูหายาก...” อวัศยาหน้าเจื่อนถามว่าทำไมคะ

“เพราะพี่ไม่ได้รู้สึกกับหมอกแบบคนรัก”

อวัศยาถามเสียงปร่าว่า...แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร

“พี่ก็แค่อยากได้ใครสักคนมาแทนที่โฮป พี่ก็พยายามจะเริ่มต้นใหม่กับหมอกแต่พี่ทำไม่ได้ พี่รักโฮปเพียงคนเดียว ไม่สามารถรักใครได้อีก” อวัศยาถาม

เสียงเครือว่าพี่คิดอย่างนั้นจริงหรือ “ที่พี่มาเป็นทหารก็เพราะโฮป แล้วที่พี่กลับมาอีกครั้งก็เพราะโฮป โฮปคือคนเดียวที่ทำให้ชีวิตพี่มีค่า และพี่จะไม่ยอมเสียมันไปอีก พี่ขอโทษด้วยนะ”

อันดามันสะกดรอยตามดีนมาเห็นท่าทีไม่น่าไว้ใจของเขาจึงแอบถ่ายรูปไว้ พีรพลตามมาเจอพอรู้ก็ตกใจ ดีนหันมาเห็นพอดีมองไม่พอใจ ทั้งสองจึงรีบแยกไป แต่ถูกดีนตามไปเล่นงานพีรพลจนสะบักสะบอม...

อวัศยาผิดหวัง เสียใจและกลายเป็นไม่พอใจที่ตนเริ่มจากไม่เข้าใจเบน จนเข้าใจภารกิจของเขาและรักษาเป็นความลับ อดทน ปกป้องและช่วยเขาเท่าที่ทำได้ ถามว่าทุกอย่างที่ตนทำไม่มีค่าเลยหรือ ถามว่าที่เขาบอกว่าจะปกป้องตนด้วยชีวิต ยอมตายแต่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายตนนั้น เขาหลอกตนใช่ไหม