ลิขิตรัก

“ที่คุณเคยพูดเตือนผมเรื่องความใกล้ชิดกับเจ้าหญิงเพราะกลัวกระทบการขึ้นครองราชย์ใช่ไหม ถ้าเจ้าหญิง...เอ่อ...มีคู่ครองเป็นสามัญชนจะขึ้นครองราชย์ได้หรือเปล่า”

“จริงๆก็ได้ ไม่ได้มีข้อห้ามแต่ถ้าประชาชนไม่ยอมรับก็เป็นการยากที่จะได้ขึ้น”

ดวินนิ่วหน้าคิดตาม เจซีเห็นแบบนั้นก็ไม่สบายใจ

“คุณยังไม่พอใจเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ที่พูดไปเพราะเป็นห่วงเจ้าหญิงแล้วก็หวังดีกับคุณ”

“ผมเข้าใจ ผมไม่ได้โกรธ มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ทุกคนจะต้องเตือนสติในเรื่องที่จะทำให้เจ้าหญิงเสื่อมเสีย แต่ถ้ามีใครสักคนมาสนับสนุน...แสดงว่าคนนั้นต้องคิดอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติ”

ข้อมูลจากเจซีทำให้ดวินมั่นใจว่าเคธต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องลอบสังหารอลิซหลายต่อหลายครั้ง แต่ในเมื่อยังไม่มีหลักฐานมากกว่านั้นเขาจึงจับตามองเธออย่างใกล้ชิดและวางแผนล่อให้เธอเผยตัวตนที่แท้จริง

เคธไม่ได้สนใจการจับผิดของดวิน มัวริษยาอลิซซึ่งกำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว ทั้งซ้อมเต้นรำกับวิลและลองชุดแต่งงานที่ผู้หญิงทั้งประเทศต้องอิจฉา เมื่อสบโอกาสจึงแอบตามไปหาอลิซในห้องแต่งตัว

อลิซมีสีหน้าเบื่อหน่ายและอึดอัดใจเมื่อลองชุดแต่งงาน เคธเห็นดังนั้นก็ลอบเบ้หน้าก่อนช่วยกระตุกเชือกที่ด้านหลังชุดให้อย่างแรงจนอลิซรู้สึกเจ็บ

“ทำไมว่าที่เจ้าสาวกับว่าที่ราชินีของพี่ถึงได้ดูไม่มีความสุขเลยล่ะจ๊ะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อลิซแค่ตื่นเต้นที่จะได้เป็นเจ้าสาวของพี่วิลเฉยๆ”

“อลิซอย่าโกหกพี่เลย พี่ดูออกว่าอลิซไม่ได้รักพี่วิล!”

น้ำเสียงแข็งกร้าวของเคธทำให้อลิซแปลกใจไม่น้อย แต่กระนั้นก็อธิบายอย่างใจเย็น

“รักไม่รักไม่สำคัญหรอกค่ะ สำคัญที่การแต่งงานครั้งนี้ฮรีสอซได้ผลประโยชน์มากแค่ไหน”

“แต่การแต่งงานคือการเลือกคู่ชีวิต อลิซคิดว่าจะอยู่กับคนที่ไม่ได้รักไปตลอดทั้งชีวิตได้งั้นเหรอ”

“ค่ะ...อลิซมั่นใจว่าพี่วิลคือคนที่เหมาะสม”

“แต่คนที่เหมาะสมกับคนที่ทำให้เรามีความสุขมันไม่เหมือนกัน อย่าถูกใช้เป็นหมากในเกม อลิซต้องตัดสินให้ดี”

“อลิซตัดสินใจไปแล้วค่ะว่าจะแต่งงานกับพี่วิล!”

ooooooo

ท่าทางของเคธรบกวนใจอลิซมาก จนไม่มีสมาธิซ้อมเต้นรำ วิลระแวงเคธเป็นทุนอยู่แล้ว พยายามหลอกถามแต่ว่าที่เจ้าสาวของเขาก็ไม่ปริปาก เช่นเดียวกับดวินที่สงบปากสงบคำจนผิดสังเกต

วิลทนเก็บความสงสัยไม่ไหวจะไปเคลียร์กับเคธ ทิ้งอลิซให้อยู่ในห้องซ้อมเต้นรำกับดวินตามลำพัง นาวิกโยธินหนุ่มเห็นท่าเธอซึมๆก็อดถามไถ่ไม่ได้

“ที่พระองค์ทรงไม่มีสมาธิเพราะกระหม่อมรึเปล่า... ถ้าเป็นเช่นนั้นครั้งต่อไปกระหม่อมจะออกไปรอด้านนอก”