ลิขิตรัก
ตอนที่ 12
อลิซรู้ดีว่าคงยื้องานแต่งได้ไม่นานจึงตัดสินใจพาดวินไปสถานที่แห่งหนึ่ง
“นี่คือที่ที่ท้องฟ้าและผืนดินมาพบกัน”
สุสานนอกเมืองฮรีสอซนั่นเองที่อลิซพาดวินมาเปิดใจ...สถานที่แห่งความทรงจำซึ่งพ่อแม่ของเธอได้อยู่เคียงกัน ดวินอึ้งมากเมื่อฟังเรื่องราวพ่อแม่ของอลิซ ทั้งสองมีความรักต่อกันแม้ต่างฐานันดรจนกระทั่งความตายมาพราก ทั้งคู่จึงได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งในสุสานแห่งนี้
ดวินซึ้งใจกับความรักของพ่อแม่อลิซแต่ที่ทำให้เขาเซอร์ไพรส์กว่าคือสุสานนี้คือแห่งเดียวกับที่ฝังศพพ่อของเขา อลิซได้ฟังเรื่องราวของเดชาพ่อผู้เสียสละของ
ดวินเป็นครั้งแรกและอดภูมิใจกับเขาไม่ได้
“การเสียสละของท่านไม่ได้สูญเปล่า ท่านปู่จัดตั้งกองทุนพิเศษเพื่อให้ทุนการศึกษานักเรียนไทยอย่างต่อเนื่อง และความสัมพันธ์ของสองประเทศก็แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เราคิดว่าท่านปู่คงทำเพื่อตอบแทนการเสียสละของพ่อนาย”
“กระหม่อมรู้สึกเป็นเกียรติมากพระเจ้าค่ะ”
“บนโลกนี้มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นมากจริงๆ”
“บางสิ่งที่เราคิดว่าบังเอิญอาจเป็นโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้วก็ได้นะพระเจ้าค่ะ...มีหมอดูชาวฮรีสอซเคยบอกกับกระหม่อม...กระหม่อมไม่เคยเชื่อจนกระทั่งวันนี้”
เพราะหัวข้อหมอดูแท้ๆทำให้ดวินต้องพาอลิซมาทะเลสาบ...สถานที่ที่เขาเจอหมอดูและได้ฟังคำทำนายอันเหลือเชื่อว่าเขาจะได้คำตอบบางอย่างเกี่ยวกับการตายของพ่อ
“หมอดูบอกว่ากระหม่อมจะได้คำตอบพร้อมความรับผิดชอบที่ต้องแลกด้วยชีวิต...ไม่ใช่แค่ชีวิตเดียวแต่เป็นสองชีวิต สองชีวิตที่ถูกลิขิตให้เจอกัน...คนหนึ่งสูงดั่งฟ้าอีกคนแกร่งเหมือนภูผา แล้วกระหม่อมก็รู้ว่าสองชีวิตนั้นหมายถึงใคร”
“แลกด้วยชีวิต...แปลว่าอะไร ทำไมต้องเอาชีวิตมาแลก แปลว่านายจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า”
“เรื่องของอนาคตกระหม่อมไม่รู้พระเจ้าค่ะ กระหม่อมรู้แค่นี้...วันนี้ ตอนนี้ ท้องฟ้าที่อยู่ตรงหน้ากระหม่อมนั้นช่างงดงามเหลือเกิน ถ้าภูผาต้องสลายไปเพื่อปกป้องความงามของท้องฟ้า...กระหม่อมยอม”
ดวินเอื้อมไปจับใบหน้าเธอ อลิซตื้นตันใจมากขอร้องเขาทั้งน้ำตา “เราขอให้ที่ตรงนี้ไม่มีความต่าง ไม่ต้อง พูดภาษาที่แบ่งชนชั้น...ปฏิบัติกับเราเหมือนเราเป็นผู้หญิงธรรมดา...ทำได้ไหม”
แววตาอ้อนวอนของเธอทำให้ดวินอดใจไม่ไหวโน้มตัวจูบหน้าผากพลางกระซิบเสียงเบา
“ไม่ยากเลย...ที่ตรงนี้จะมีแค่เราสองคน ไม่ต้องปิดบัง ไม่ต้องหลบซ่อนความรู้สึก ไม่ต้องอยู่ในกรอบที่คนอื่นกำหนด...ทำในสิ่งที่หัวใจต้องการ”
อลิซมีความสุขมาก บรรยากาศอ่อนหวานโอบรอบตัวจนต้องกอดเขาแน่น
“เราอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้...ไม่อยากให้นาทีต่อไปมาถึงเลย”
ooooooo
