ตอนที่ 12
“นายไม่มีสิทธิ์บังคับเรา ชีวิตเป็นของเรา เราจะเลือกอะไรก็ได้ นายยังเคยเลือกทำตามใจตัวเอง... ทำไมเราจะเลือกทำตามหัวใจตัวเองบ้างไม่ได้ นายเลือกจะสละชีวิตเพื่อเรา เราก็เลือกจะสละตำแหน่งเพื่อนาย มันต่างกันตรงไหน”
อลิซจะพูดต่อ ดวินทนเสียงเรียกร้องจากหัวใจไม่ไหวดึงเธอมาจูบ อลิซชอบใจมากแกล้งเย้า
“ตอนนี้เราไม่ได้เป็นเจ้าหญิงแล้ว...กล้าที่จะรักเราหรือยัง”
ดวินไม่ตอบแต่จูบเธออีกครั้ง “นี่คือคำตอบ”
เรื่องราวของดวินกับอลิซจบลงด้วยดี ทั้งสองเดินทางไปร่วมงานราชาภิเษกของอลันโดยมีแพนตามไปด้วยในฐานะว่าที่องครักษ์คนใหม่ของอลัน อลิซเฝ้ามองทุกย่างก้าวของอลันด้วยความภูมิใจและอดไม่ได้จะเปรยกับดวิน
“คุณคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า”
“ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องบังเอิญ แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าชีวิตของเราจะถูกกำหนดมาแล้ว...ผมคิดว่ามันก็ห้าสิบห้าสิบ”
อลิซนิ่วหน้าไม่เข้าใจ ดวินอธิบายเสียงอ่อน
“ชีวิตอาจจะถูกกำหนดมาส่วนนึง แต่ที่เหลือเราต้องเลือกด้วยตัวเราเอง”
“เหมือนที่เราสองคนเลือกที่จะมายืนอยู่ตรงนี้...ด้วยกัน”
“ใช่...และผมก็เลือกแล้ว...ที่จะยืนเคียงข้างคุณตลอดชีวิต”
ooooooo
–อวสาน–