ลิขิตรัก
ตอนที่ 12
เพราะความรักล้นอก...อลิซทำใจเลิกรักดวินไม่ได้จึงอยากขอความเห็นใจจากปู่สละตำแหน่งรัชทายาท คิงเฮนรี่ถอนใจเพราะรู้อยู่แล้วแต่ต้องแสร้งทำใจร้ายไม่อนุญาตและจะส่งดวินกลับประเทศไทยทันที
อลิซช็อกมากที่ปู่ตัดสินใจส่งดวินกลับเมืองไทย รีบไปหาและโผกอดเขาแน่น
“ขอโทษ...เราขอโทษ เราทำให้นายต้องกลับไป เราทำให้ท่านปู่ต้องส่งนายกลับ เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้”
“ไม่ต้องขอโทษแล้วพระเจ้าค่ะ พระองค์ไม่ได้ทำอะไรผิด คิงเฮนรี่ทรงทำถูกแล้วพระเจ้าค่ะ”
ความจริงทั้งดวินและคิงเฮนรี่รู้กันดีแต่จำต้องปิดบังอลิซเพื่อลวงใครบางคนออกจากเงามืด อลิซไม่รู้เรื่อง ได้แต่ร้องไห้เสียใจ ต่างจากเคธที่เต้นผางด้วยความร้อนรนเมื่อเครื่องมือป่วนงานแต่งอย่างดวินถูกกันออกไป
“ผู้พันไม่ควรยอมแพ้แล้วกลับไปง่ายๆแบบนี้ เราบอกแล้วไงมีอะไรให้เราช่วยก็บอกเรา เรายินดีช่วยทุกอย่าง ผู้พันต้องสู้ อย่าให้คนที่รักต้องไปแต่งงานกับคนอื่น”
“เจ้าหญิงควรบอกกับตัวเองมากกว่าพระเจ้าค่ะ”
ดวินสวนหน้าตาย เคธชะงักเพราะความนัยที่อีกฝ่ายต้องการสื่อเหมือนรู้อะไรมา
“เจ้าหญิงไม่ควรยอมแพ้แต่กระหม่อมยอมเพราะรู้ว่าตัวเองสู้ไม่ได้ในทุกๆด้าน พระองค์มีทุกอย่างเทียบเท่ากับเจ้าหญิงอลิซ ถ้าอยากให้งานแต่งงานถูกยกเลิกพระองค์ทำได้ดีกว่ากระหม่อมอยู่แล้ว”
เคธอึ้งมากแต่ทำมึนไม่รู้ไม่ชี้ “ทำไมถึงคิดว่าเราอยากให้งานแต่งงานถูกยกเลิก เราไม่เคยคิดแบบนั้น เราคิดแค่ว่าเราอยากเห็นอลิซมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักไม่ใช่แต่งงานตามหน้าที่”
ดวินเหยียดยิ้มเย็น “ในนี้มีแค่เราสองคน พระองค์ไม่ต้องห่วง สิ่งที่พูดไม่หลุดรอดออกไปแน่ๆ”
“เราว่าวันนี้นายดูแปลกๆนะ นายไปรู้อะไรมา”
“กระหม่อมรู้ทุกอย่างพระเจ้าค่ะ...แล้วก็รู้ว่าแววตา ของพระองค์ตอนมองเจ้าชายวิลไม่ต่างจากแววตาที่กระหม่อมมองเจ้าหญิงอลิซ พระองค์รู้ว่ากระหม่อมคิดอะไร กระหม่อมก็รู้ว่าพระองค์ทรงคิดอะไรเช่นกัน”
เคธผงะ ดวินเห็นดังนั้นก็ยิ่งมั่นใจว่าเคธเป็นตัวการทุกเรื่อง แกล้งยุ “พรุ่งนี้กระหม่อมคงต้องกลับตามคำสั่งแต่พระองค์ยังอยู่ อย่าทรงยอมแพ้...พระองค์ต้องสู้ อย่าให้คนที่รักไปแต่งงานกับคนอื่นนะพระเจ้าค่ะ”
ดวินทำท่าเหมือนกลับไปแล้วตามแผน อลิซมองตามด้วยความเสียใจสุดขีดแต่ไม่ยอมแสดงออก อลันรับหน้าที่มาส่งดวินแทนทุกคนและรับไม้ต่อจากดวิน
ยุให้เคธแสดงความรักที่มีต่อวิล
“ผมรู้ว่าพี่ต้องเสียใจเพราะการตัดสินใจครั้งนี้ของพี่วิล เขาทำอะไรกับพี่ไว้บ้าง เขาไม่เคยแคร์ แล้วพี่จะยอมให้เขาไปมีความสุขกับพี่อลิซเหรอ...เป็นผมผมไม่ยอม”
“อย่ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน!”
“พี่เคธก็น่าจะรู้ว่าพี่วิลเป็นคนฉลาด เขาต้องเลือกคนที่ให้ผลประโยชน์สูงสุดกับเขาอยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างพี่ก็คงจะต้องเป็นเจ้าหญิงที่ถูกลืมไปตลอดชีวิต!”
ooooooo
