ลิขิตรัก

เคธคิดแผนกะทันหันใช้มีดฟันแขนตัวเองเลือดโชกตบตาอลิซ แล้วก็เกือบทำสำเร็จฆ่าญาติสาวเพียงคนเดียวที่เหลือ โชคดีดวินตามมาช่วยทันและแฉว่าทั้งหมดเป็นแผนลวงตาของเคธ!

อลิซตะลึงมาก ผละจากดวินเผชิญหน้าเคธอย่างไม่กลัวตาย

“มันไม่จริงใช่ไหม...มันไม่จริง มันไม่ใช่ความจริง!”

“จริง...ฉันคือคนที่อยากให้เธอตาย ถ้าไม่มีเธอทุกอย่างต้องเป็นของฉัน เธอแย่งทุกอย่าง แย่งตำแหน่งราชินี แย่งความรักจากทุกคน ถ้าไม่มีเธอคนที่ปกครองประเทศก็คือฉัน คนที่พี่วิลจะแต่งงานด้วยก็คือฉัน”

เคธร่ำไห้อย่างไม่อาย ความเจ็บปวดที่สั่งสมมานานทำให้พรั่งพรูไม่หยุด “ฉันต้องเป็นองค์รัชทายาทคนที่หนึ่ง เธอก็มาแย่งไป ฉันทำผิดอะไร ทำไมไม่มีใครสนใจความรู้สึกของฉัน ทำกับฉันเหมือนฉันไม่มีชีวิตไม่มีหัวใจ เคยมีใครสนใจความรู้สึกของฉันบ้างไหม เคยรู้รึเปล่าว่าฉันเจ็บ...เจ็บที่โดนมองข้ามตลอดเวลา...เคยมีใครสนใจบ้างไหม”

“มี...น้องสาวพี่คนนี้แคร์พี่ที่สุด พี่เคธเป็นทุกอย่างเป็นคนที่อลิซรัก”

“ฉันไม่เชื่อ ถ้าเธอรักฉันทำไมเธอต้องแย่งทุกอย่างไปจากฉัน”

“ทุกอย่างที่พี่เคธพูดมาอลิซไม่เคยอยากได้ ไม่เคยคิดที่จะแย่ง สิ่งเดียวที่อลิซต้องการคือความสงบสุขของครอบครัวเรา...ทำไมพี่เคธไม่บอกตรงๆ ทำไมไม่พูดมันออกมา อลิซจะยกทุกอย่างให้ ไม่เห็นต้องทำเรื่องเลวร้ายพวกนั้น แค่พี่บอกมาคำเดียวแม้แต่ชีวิตอลิซก็ให้ได้!”

ดวินมองซ้ายขวาด้วยความไม่มั่นใจ อลิซไม่หวั่นขยับไปใกล้เคธ

“ถ้ามันทำให้พี่มีความสุขขึ้น ได้ทุกอย่างที่พี่ต้องการ...อลิซยอมตาย”

“อย่าบังคับฉัน คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ คิดว่าฉันจะไม่กล้าหรือไง”

สถานการณ์ตึงเครียดกว่าเดิมเมื่อเภตรารายงานอลันกับคิงเฮนรี่ถึงเรื่องทั้งหมดและช่วยกันกล่อมเคธให้วางมือ เคธเจ็บใจมากที่ทุกอย่างผิดแผนแหวลั่นอย่างเหลืออด

“พวกเธอไม่เคยเป็นลูกที่ไม่มีใครรัก เป็นหลานที่ถูกลืม ท่านปู่แต่งตั้งทุกคนเป็นรัชทายาทยกเว้นเคธ ท่านปู่ไม่เคยเห็นหลานคนนี้อยู่ในสายตา...ไม่เคยเลย!”

คิงเฮนรี่ทนไม่ไหวออกมาเผชิญหน้ากับเคธ

“ไม่จริง...ปู่เห็นเราเป็นหลานมาตลอด ปู่เป็นห่วงเรามากกว่าทุกคน ที่ปู่ไม่ให้เราเป็นองค์รัชทายาทเพราะปู่ไม่อยากให้เราเป็นอันตราย ถ้ามันทำให้เราเจ็บปวด...ปู่ขอโทษ”

เคธน้ำตาไหล ท่าทีแข็งกร้าวอ่อนลงจนทุกคนเบาใจ ดวินลดปืนในมือ อลิซพยายามตะล่อมญาติสาว

“พี่เคธ...พวกเรารักพี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่เรายังเป็นพี่น้องกัน เป็นครอบครัวเดียวกัน...เรามาเริ่มกันใหม่”

คำสารภาพจากทุกคนในครอบครัวทำให้เคธตื้นตันใจมากแต่กระนั้นก็ละอายเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่

“พี่ไม่อยากเริ่มอะไรทั้งนั้น แค่รู้ว่าไม่มีใครลืมพี่ พี่ยังมีตัวตนในสายตาทุกคนก็พอแล้ว...พี่พอแล้ว!”