ระบำมาร

อัสดมหน้าชา กำมือแน่นที่โดนด่าแทงใจว่าขี้โกง...ที่หน้าประตูโสภากำลังเงี่ยหูฟัง รสลินกับส้มซ่าโผล่มาจะเข้าไปในห้องเธอจึงขวางไว้ ในห้อง เกิดการต่อปากต่อคำกันรุนแรงระหว่างพ่อตากับลูกเขย อัสดมหมดความอดทน ระเบิดอารมณ์ใส่ปรีชารุนแรง หาว่าเป็นคนแก่หัวเก่า หลงตัวเองว่าเก่ง ชลิตาตกใจ เอ็ดสามีให้หยุดก้าวร้าวพ่อ ทันใดนั้นเองเสียงรสลินเอะอะโวยวายดังเข้ามา อัสดมหน้าตื่น กลัวเมียน้อยเข้ามาในห้องรีบออกไปหา

รสลินเห็นอัสดมออกมาก็ประกาศลั่นว่ามาทวงเงินค่าคลิป ชลิตาตามออกมาจะโวยใส่ อัสดมรีบลากรสลินไปคุยตรงอื่น ปรีชาตามออกมาเห็น

ก็แปลกใจมันเรื่องอะไร ชลิตาอ้างว่าเป็นพนักงานแต่ปรีชาไม่เชื่อ เดาว่าเป็นเมียน้อยดูจากการแต่งตัว ส้มซ่าปรบมือชมว่าเดาได้ถูก โสภาถลึงตาใส่แล้วไล่ ส้มซ่ารีบวิ่งแน่บ ชลิตาหน้าเจื่อนไม่รู้จะแก้ตัวให้สามีอย่างไรได้อีก

ส้มซ่าวิ่งมาหารสลินที่อัสดมลากตัวมาคุย เมื่อตกลงกันไม่ได้ รสลินสั่งส้มซ่าปล่อยคลิป อัสดมรีบบอกว่าจะจ่ายห้าล้าน รสลินไม่ยอม อัสดมโดนบีบคั้นจนในที่สุดต้องยอม รสลินให้เวลาถึงเที่ยงคืนวันนี้...

สมใจแล้วรสลินก็เชิดหน้าเดินไปกับเพื่อนคู่หู

ทางด้านปรีชารอเฉ่งลูกเขย โสภากลัวลาน

ยืนหลบหลังชลิตาที่พยายามพูดให้พ่อใจเย็นลง ศุภวาท เห็นว่าเป็นเรื่องครอบครัวจึงขอตัวกลับ ไว้คุยเรื่องขายบริษัทวันหลัง ศุภวาทเดินออก อัสดมเดินสวน ศุภวาทมองหน้าอย่างดูแคลน ปรีชาเห็นลูกเขยมาก็ใส่ยับว่าไม่น่ายกลูกสาวให้

“ผมกลับตัวแล้วครับ ตอนนี้ผมมีตาคนเดียว” อัสดมแก้ตัวพัลวัน ปรีชาไม่เชื่อท่าเดียว

ชลิตาร้อนใจช่วยรับรองว่าอัสดมเลิกกับทุกคน จริงๆ ปรีชาไม่ฟังบอกให้ชลิตาไปกับตน เธอลังเล แต่ด้วยความรักพ่อมากจึงเดินตามพ่อไป อัสดมหวั่นใจกลัวภรรยาเลือกพ่อแล้วทิ้งตน

ooooooo

เย็นวันนั้นรัชดาเอาโบรชัวร์แพ็กเกจแต่งงานมาให้ถวิกา เธอน้อยใจปาทิ้ง เขาย้ำว่าเพราะรักถึงหวังดี ให้ได้คนดีเป็นคู่ชีวิต ถวิกายิ่งโกรธเดินหนี ที่รัชดาทำอย่างนี้เพื่อกดดันให้เธอคิดได้

ชลิตากลับบ้านเก็บเสื้อผ้าจะไปอยู่กับพ่อ

ที่โรงแรม อัสดมพยายามพูดไม่ให้เธอเชื่อพ่อมาก เพราะว่าเราแยกมาเป็นครอบครัวแล้ว พ่อเธอก็ถือว่าเป็นคนนอก ชลิตาสวนทันควัน

“พ่อกับแม่ไม่มีวันเป็นคนนอก! วันนี้ตากับคุณพ่อไปไหว้อัฐิแม่ที่วัด คุณพ่อว่าถ้าคุณแม่ยังอยู่ต้องคิดเหมือนท่าน อยากให้ตาหย่า!” อัสดมตกใจโผกอดไม่ยอม “คุณพ่อบอกว่า ความยึดติดเกิดกับใคร มันจะมีแต่ทุกข์...ตายึดติดอัสเลยเป็นทุกข์”

“ระหว่างเรามันไม่ใช่การยึดติด มันคือความผูกพัน”

“บางทีตาควรปล่อยวาง”

“ชีวิตตา ชีวิตผม คือชีวิตเดียว” อัสดมพยายามกล่อมและกอดเธอแน่นขึ้น

“ไม่มีพ่อ ตาก็ไม่มีชีวิต” ชลิตาสับสนทุกข์ใจอย่างมากที่ต้องเลือกระหว่างพ่อกับสามี...