ระบำมาร

ถวิกาช็อกเพราะที่สุวิกาเขียนบันทึกทิ้งไว้ว่าคนของชลิตาจับตัวไป ก็นึกว่าเป็นโสภา สาทินีหัวเราะร่าเล่าว่า พอตนรู้ว่าอัสดมทำผู้หญิงท้อง ก็หลอกถามจนรู้ว่าเป็นใครอยู่ที่ไหน แล้วทำทีเห็นใจพาไปส่งท่ารถ แต่ ที่จริงเอาตัวไปให้หมอทำแท้ง สุวิกาอ้อนวอนขอชีวิตลูก สัญญาจะไม่ติดต่ออัสดมอีก จะไม่บอกใครว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขา ตนสวมรอยว่าเป็นคำสั่งชลิตาเจ้านาย และยังย้ำว่าชลิตาก็มีส่วนผิดเพราะเป็นคนให้เงินสุวิกาไปทำแท้ง แต่ไม่รู้เรื่องที่ตนทำเลย

“ถ้าไม่มีคนผ่านมาช่วย พี่ฉันต้องนอนตาย

ข้างถนน” ถวิกานึกถึงความทรมานที่พี่ได้รับ

“ในบันทึกมีแค่นี้เหรอ พี่แกข้ามตอนสำคัญไป ตอนขูดมดลูก ยานอนหลับหมดฤทธิ์ พี่แกฟื้นขึ้นมาร้องกรี๊ดลั่น ฉันเลยรีบขึ้นไปคร่อม นั่งทับหน้าอก เอาผ้าอุดปาก อีกสองคนจับแหกขา พี่แกโดนทำแท้งสดๆ...อยากรู้เรื่องหลานไหม หลานแกน่ะโดนขูดออกมาเป็น

ลิ่มเลือดสีแดงสด ฉันล่ะเสียดายแทน พี่แกสลบเลย

ไม่เห็นลูก...หลานแกอยู่ในถังสเตนเลส ฉันกลัวหลานแกจะหนาว เลยเอาใส่ถุงดำ มัดปากถุงจนแน่น แล้วฉันก็เอาถุงทิ้งถังขยะ”

ถวิการู้สึกพะอืดพะอม เดินหนีไปในครัว สาทินียังตามพูดตอกย้ำ จึงคว้ามีดทำครัวหันมาจะแทง สาทินีหลบทันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน ถวิกาบ้าเลือดไล่แทงรอบบ้าน เธอวิ่งหนีออกมาหน้าบ้าน เผอิญมีรถผ่านมา เธอจึงรีบขึ้นรถหนีไปได้...ถวิกาเจ็บแค้นพลุ่งพล่าน พอดีบริษัทตรวจดีเอ็นเอโทร.เข้ามาให้ไปรับผล เธอจึงระงับอารมณ์พลุ่งพล่านลงได้ เปลี่ยนเป็นแค้นฝังหุ่น

หลังจากถวิกาไปรับผลตรวจดีเอ็นเอก็นัดพบ

ชลิตาทันที เอาผลตรวจให้ดูว่าจีน่าเป็นลูกอัสดมกับสาทินี ชลิตาไม่เชื่อแต่พออ่านเอกสารอย่างละเอียด ประกอบกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาจึงโกรธมาก ถวิกายั่วยุรู้ว่าเธอไม่ได้หย่าจริง เธอรักอัสดมมากแต่ถูกเขาหลอกตลอดมา เขาแอบไปหาลูกทุกวัน จีน่าเป็นลูกคนเดียวของเขา ลูกที่เธอมีให้ไม่ได้ ชลิตาตวาดให้หยุดพูด

ถวิกายิ่งบิลต์ให้หวาดระแวงว่าอัสดมจะทิ้งเธอไปหาลูก เธอกำจัดเมียน้อยได้ แต่กำจัดลูกเมียน้อยไม่ได้ ชลิตาสวนว่าไม่จริง ตนยังกำจัดลูกในท้องสุวิกาได้ เข้าทางถวิกาที่พยายามบิลต์

“ในเมื่อเธอมีประสบการณ์ ฉันก็ไม่ต้องแนะนำเธอ ควรทำยังไงกับเด็กคนนั้น” ถวิกายุให้ชลิตาไปจัดการจีน่า เป็นการแก้แค้นสาทินีไปในตัว