ระบำมาร

ด้านเอนกรู้สึกผิดต่อลูกสาว ที่เตือนเรื่องจวงแต่ตัวเองหลงมัวเมาไม่เชื่อจึงโทร.หาถวิกา เมื่อศุภวาทกลับจากทำงาน ถวิกาจึงขอกลับไปเยี่ยมพ่อที่ราชบุรีและอาจจะอยู่เป็นเพื่อนพ่อไม่มีกำหนดกลับ เขาเตือนให้ไปลารัชดาด้วย วันนี้รัชดาลางานเพราะสาทินีจะผ่าตัด

ถวิกาโทร.หาสาทินีพบว่าน้ำเสียงเธอสดใสไม่เหมือนคนป่วย แถมบอกอีกว่าจองตัวล่วงหน้าให้เป็นเพื่อนเจ้าสาว ถวิกาหาว่าเธอมโน สาทินีจึงให้ไปอ่านข่าวอัสดมหย่า และท้าให้มาหาตนที่บ้านเขา ถวิกาชักลังเลว่าสาทินีพูดจริงหรือเล่น

ถวิการีบมาที่บ้านอัสดม สาทินีสวมชุดเจ้าสาวเปิดเพลงแต่งงานเสียงดังอยู่บนห้องจึงไม่ได้ยินว่าใครมา อัสดมกลับมาเจอถวิกาก็เกิดอารมณ์เอาชนะ เมื่อเธอให้เอาใบหย่ามายืนยัน เขายิ่งแค้นที่เธอทำให้สูญเสียทุกอย่าง เธอยังเยาะหยันว่าภารกิจเสร็จสิ้นจะกลับบ้านราชบุรี

“หนูเข้ามาทำลายชีวิตฉัน ชีวิตเมียฉัน แล้วคิดว่าจะกลับออกไปโดยไม่เสียอะไรเลยงั้นเหรอ” อัสดมไล่สายตามองรูปร่างถวิกา เธออ่านสายตาเขาออกประกาศกร้าว

“ฉันยอมตายดีกว่าเสียให้แก!”

“ฉันไม่ให้หนูตายหรอก ฉันจะฝากรอยแค้นไว้ในตัวหนู” อัสดมหมายปลุกปล้ำ ถวิกาต่อยหน้าเขาแล้ววิ่งหนี หนุ่มใหญ่ตามไม่ลดละ

อัสดมทั้งลากทั้งทึ้งถวิกากลับเข้ามาผลักลงนอน เธอสู้สุดฤทธิ์น้ำตาไหลพราก ทันใดนั้นเองสาทินีเข้ามาดึงตัวอัสดมออก แล้วเอาแจกันฟาดหัวถวิกา เธอถึงกับมึนแต่ไม่สลบ อัสดมตกใจเห็นสาทินีอยู่ในชุดแต่งงาน สาทินีด่าว่าถวิกาว่ายั่วเจ้าบ่าวตน อัสดมจะดูอาการถวิกา

เธอผลักเขาออกพยายามหนี สาทินีดึงรั้งไม่ให้เขายุ่งกับถวิกาอีก อัสดมสุดทนหันมาไล่สาทินีให้ออกไปจากบ้าน เธอไม่ยอมไป เขาจึงพูดใส่หน้าก่อนจะผลุนผลันออกไปเอง

“สาทินี คุณฟังนะ ถ้าผมกับตาต้องขาดกันจริงๆ เจ้าสาวของผมต้องเป็นถวิกา!”

สาทินีชอกช้ำมือไม้อ่อน ทรุดลงร่ำไห้ ถวิกาไม่รอช้าเอาแจกันมาฟาดหัวสาทินีเป็นการเอาคืน แล้วด่าสั่งสอน “อันที่จริงวาวน่าจะฟาดพี่ให้สลบ เผื่อฟื้น

ขึ้นมาจะหายโง่! โดนเขาหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า โง่ซ้ำโง่ซ้อน”

สาทินีมึนแต่ก็โกรธสุดๆ “แกด่าฉัน! แกนั่นแหละโง่! แกแค้นชลิตาหาว่ามันเป็นต้นเหตุให้พี่แกฆ่าตัวตาย... ถวิกา คนที่แกควรแค้นคือฉัน! ฉันเป็นคนจับพี่แกไปทำแท้ง!”