ระบำมาร

“ฉันถึงบอกไงว่าเข้าใจผิด ตาสั่งฉัน สั่งคนสนิทห้ามบอกใครว่าเอาหลานมาเลี้ยง ให้คนนอกคิดว่าเป็นลูก” เพื่อนไม่เข้าใจทำเพื่ออะไร “วางกับดักถวิกา พอเธอติดกับ ฉันก็จะส่งข่าวผ่านน้องชายนี ว่าฉันแยกห้องกับเมีย ฉันพูดเอง เขาต้องเชื่อ”

“แกนี่มันแผนสูงฉิบ...”

“ถวิกาเป็นคนฉลาด จะหลอกคนฉลาดให้ติดกับ ต้องวางแผนให้แยบยล”

เพื่อนทึ่งกับแผนการ ชักอยากรู้ตอนจบ อัสดมยิ้มกริ่ม...กวางน้อยตกหลุมรักเจ้าป่า

ooooooo

และแล้วในคืนนั้นถวิกาก็โทร.มาปรึกษารัชดาถึงประเด็นที่อัสดมจะฟ้องหย่าชลิตา รัชดาไม่เชื่อเพราะรู้ว่าเขารักเมียมาก ถวิกาจึงบอกคำพูดกำกวมของอัสดมประมาณว่า ชลิตาทำสิ่งที่เขารับไม่ได้ ทำลายศักดิ์ศรี...ตนนึกไม่ออกจึงโทร.มาถามเผื่อเขาจะรู้

“ผมรู้แค่ว่าเขาสองคนแยกห้องนอนกันจะสองเดือนแล้ว”

ถวิกาตกใจกับข้อมูลของรัชดา แล้วชลิตาท้องได้อย่างไร ดวงตาเธอฉายแววร้ายออกมา

เช้าวันใหม่ถวิกามาหาอัสดมที่บริษัท มองเขาอย่างสมน้ำหน้า เยาะว่าเมียเขาท้องกับชู้ อัสดมทำทีตกใจอายหลบตา ถวิกาจี้ว่าเมียเขาแยกห้องนอนกับเขาแล้วเธอท้องได้อย่างไร อัสดมทำเป็นหน้าซีดปัดว่าเป็นเรื่องในครอบครัว ปึงปังใส่ถวิกา ก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้...

ถวิกาเห็นเขาเจ็บปวดก็ใจอ่อนไม่เยาะเย้ยเขาอีก ถามว่าชายชู้เป็นใคร อัสดมเล่นบทปวดร้าวคร่ำครวญ

“ผู้ชายปริศนาที่ตาใช้เป็น...เครื่องมือแก้แค้นฉัน! ฉันทำเมียท้องไม่ได้ ชู้รักทำได้!”

“คุณมีเมียน้อย เมียคุณยังทน พอเขามีผัวน้อยมั่ง คุณฟ้องหย่า...ยุติธรรมมาก! ชลิตารู้ไหมจะโดนฟ้องหย่า”

“ไม่ ฉันกลัวเขาโวยวาย เรื่องนี้ให้ใครรู้ไม่ได้ ถวิกา ศักดิ์ศรีของฉันอยู่ในมือหนูแล้วนะ”

ถวิกายิ้มเหยียดว่าเขายังมีศักดิ์ศรีหรือ แล้วขอดูเอกสารฟ้องหย่า อัสดมหยิบจากในลิ้นชักให้ดู เธออ่านเหตุที่โจทก์ยื่นฟ้อง “เนื่องจากจำเลยลักลอบมีสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับชายอื่น”

ขณะเดียวกันชลิตาวางแผนจะให้อัสดมกลับมานอนในห้อง เพื่อให้ดูว่าครอบครัวสุขสันต์ดี ก่อนที่ป้าจะพาหลานมา...

อัสดมทำเป็นสำนึกได้ “บทเรียนนี้จะเปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่ เป็นผู้ชายที่ดีกว่าเดิม”

“คางคก ยางหัวไม่ตกไม่รู้สึก” ถวิกาถากถาง แต่อัสดมก็ตีหน้าเศร้าอ้อนวอน

“ถวิกา พอกระบวนการหย่าเสร็จสิ้น หนูให้อภัยฉันนะ”...ถวิกาหัวเราะไม่ตอบ