ปีกหงส์

ด้านสามสาวตัวแสบกำลังรอรถมารับอยู่หน้าโรงแรมเจอสิโรจน์ที่เมายาเข้ามาหาเรื่องเพราะรู้ว่าพวกเธอมาป่วนลินิน สามสาวถอยกรูดร้องเรียก รปภ.ให้มาช่วยเสียงลั่น...

การเต้นรำสิ้นสุดแล้ว แขกเหรื่อกลับมานั่งประจำโต๊ะของตัวเอง ท่านผู้ว่าฯกับลินินมานั่งโต๊ะวีไอพีโดยมีเสี่ยบัณฑูร เจ้าแสงแก้ว ทินภัทร นั่งโต๊ะนี้เช่นกัน ลินินนั่งได้สักพักก็ขอตัวไปดูแลแขกก่อนแต่ความจริงแล้วเธอไม่ต้องการเห็นทินภัทรกับเจ้าแสงแก้วใกล้ชิดสนิทสนมกันให้บาดตาบาดใจ จังหวะนั้น ปรางทิพย์เดินผ่านมากับแม้น ทินภัทรกระซิบกับเจ้าแสงแก้ว

“ผมขอตัวไปหาปราง” ทินภัทรพูดจบเดินตามปรางทิพย์จนทัน ถามว่าวันก่อนไปหาเขามีอะไรที่เธออยากจะคุยกับเขาหรือ เธอนึกถึงภาพเจ้าแสงแก้วที่นอนอยู่บนโซฟาก็เลยส่ายหน้าบอกว่าไม่มีอะไร เขาไม่เชื่อ

“ไม่มีจริงๆค่ะ เอ่อ ปรางยินดีด้วยนะคะ เรื่องหมั้นของพี่ทินกับเจ้า”

“ยินดีด้วยจริงๆเหรอ ปรางมีบางอย่างอยากบอกพี่แต่ไม่ยอมบอก” ปากพูดกับปรางทิพย์แต่สายตาของทินภัทรกลับมองหาว่าลินินเดินไปทางไหน...

คนที่ทินภัทรมองหามาหลบอยู่ที่สวนหย่อมของโรงแรม ยิ่งคิดถึงเจ้าแสงแก้วเต้นรำกับทินภัทรอย่างสนิทสนมถึงกับน้ำตาคลอ ทันใดนั้น เสี่ยบัณฑูรย่องมาด้านหลังรวบตัวเธอมากอด พลางตัดพ้อต่อว่าทำไมทำเหมือนเขาเป็นก้อนหินก้อนกรวดไร้ชีวิตจิตใจ เธอขอร้องให้เขาปล่อยอย่ามาทำกับเธอแบบนี้ เขาด่าเธอว่าเป็นงูเห่า แถมยังทวงบุญคุณที่เคยช่วยผลักดันเธอให้เข้ามาในวงการประกวดจนได้ดิบได้ดี มาถึงทุกวันนี้

“ผมทนเห็นลินินแต่งงานไปสองครั้งและผมจะไม่ยอมให้มีครั้งที่สามกับผู้ว่าฯคนนั้น”

“ไม่มีใครมาบังคับลินินได้หรอกค่ะ และอย่ามาทวงบุญคุณ อย่ามากล่าวหาว่าลินินคืองูเห่า มันเท่ากับ คุณคือหัวงู บอกให้ปล่อย ฉันจะกลับเข้าไปในงาน” ลินินพยายามสะบัดหนีแต่เสี่ยกอดไว้แน่น ยืนยัน

ไม่ปล่อยเธอแน่ วันนี้เธอต้องไปกับเขาและต้องเป็นของเขาแล้วเริ่มลวนลามเธอ

ทินภัทรที่เดินตามหาเธอมาเห็นพอดี มองจากระยะไกลๆคิดว่าเธอกำลังกอดจูบกับเสี่ยบัณฑูรก็ยิ่งโมโห ลินินตั้งหลักได้เอาส้นสูงกระแทกหน้าแข้งเสี่ยอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนี เสี่ยโดดเหยงๆเอามือกุมหน้าแข้งไม่ทันเห็นทินภัทรที่ย่องมาด้านหลังโดดถีบเขาสุดแรงหน้าคว่ำกระแทกพื้นแน่นิ่งไปเลย

ooooooo

ลินินวิ่งหนีมาหยุดหอบอยู่อีกมุมหนึ่งทั้งโกรธทั้งเหนื่อย เอามือเช็ดตามเนื้อตัวที่ถูกเสี่ยจอมหื่นลวนลาม ปากก็ด่าผู้ชายว่าเลวกันทุกคน พลันมีเสียงทินภัทรดังขึ้นจากด้านหลัง

“แต่ผู้หญิงอย่างเธอมันเลวร้ายยิ่งกว่าผู้ชายร้อยพันคนของเธอ”

หญิงสาวหันมองตามเสียงเจอทินภัทรยืนมองอยู่ด้วยสายตาเหยียดหยาม

“ไงล่ะ สบายดีมีสุขจริงนะ ในห้องจัดงานรายหนึ่ง ยังไม่หนำใจไม่ยอมอดทนรอให้งานเลิกก่อน พาอีกคนมาแอบพลอดรักไม่อายฟ้าดิน”

“ไปให้พ้น กลับไปหาคู่หมั้นของคุณซะ คุณมัน ไอ้หมาขี้เรือนอันธพาล น่ารังเกียจ ปากสกปรก”

“ผมว่าคุณเจ็บใจที่ผมมาทำลายความสุขที่ค้างเติ่งของคุณต่างหาก”

“คนอย่างลินินไม่มีใครมาทำให้ไม่มีความสุขได้หรอก จำใส่สมองเลวๆเอาไว้”

“ผมนี่แหละจะมาทำให้คุณหมดสุขไปตลอดชีวิต จะทำให้คุณหมดความทระนงในความสวยว่า มัดใจผู้ชายทุกคนในโลกได้ยกเว้นผม” พูดจบทินภัทรลากลินินไปหลังพุ่มไม้จับเหวี่ยงลงไปนอนกับพื้นแล้วคร่อมร่างเธอไว้ ระดมจูบอย่างไม่ปรานีปราศรัย เธอสั่งให้เขาปล่อย เราไม่เกี่ยวข้องกัน เขาควรจะซื่อสัตย์กับคู่หมั้นตัวเอง

“คู่หมั้นของผมไม่ใช่คู่นอน แต่คุณคือคู่นอนที่ผมจะช่วยเสนอสนองให้” ทินภัทรลวนลามเธอต่อ แต่เธอไม่ยอมง่ายๆผลักเขาสุดแรงแล้ววิ่งหนี...