ปีกหงส์

สายวันต่อมา ทินภัทรพาเจ้าแสงแก้วมาเดินเลือกชุดที่ร้านตัดเสื้อของแก้วตา ระหว่างเธอหยิบชุดโน้นชุดนี้มาดู แก้วตาเหลือบเห็นแหวนเพชรเม็ดเป้งที่นิ้วนางข้างซ้าย ต่อมอยากรู้แตกซ่าน

“ต๊าย แสบตาเพชรแวบวับจับตาของเจ้ามากๆค่ะ ตายแล้ว นิ้วนางข้างซ้าย...คอนเกรตทูเรชั่นค่ะเจ้า แหมนี่แอบไปใส่ชุดหมั้นร้านคนอื่นเหรอคะ น้อยใจจังค่ะ”

“เอ่อ เราไม่ชอบเอิกเกริกค่ะ ตอนนี้แสงอยากได้ชุดใหม่ๆ”

แก้วตารายงานว่าตอนนี้มีชุดใหม่มาหลายชุดเพิ่งสั่งเข้ามาของจะถึงวันนี้ เจ้าแสงแก้วไม่อยากได้ชุดที่แขวนขาย แต่อยากได้แบบสั่งตัด แก้วตาอยากทำให้แต่ตอนนี้ติดงานลูกค้าอยู่หลายสิบชุด ถ้าอยากได้จริงคงต้องรออีกพักหนึ่ง เธอบ่นอุบทุกทีไม่เห็นต้องรอ ทำไมคราวนี้ต้องรอใครกันที่มาสั่งทีเดียวสิบชุด

“คุณลินินค่ะ”

“โอเคค่ะ ใส่ชุดเก่าก็ได้ค่ะ เพิ่งใส่ครั้งเดียวเท่านั้น”

“อ้าว ไม่เลือกชุดอื่นหน้าร้านเหรอคะ ขอโทษมากนะคะที่ทำให้เจ้าไม่ทัน”

เจ้าแสงแก้วหันมาทางทินภัทรที่นั่งฟังอย่างทองไม่รู้ร้อน ชวนให้กลับกันได้แล้ว สองคนยังไม่ทันก้าวออกจากร้าน ลินินกับปรางทิพย์เดินสวนเข้ามาต่างฝ่ายต่างทักทายกันตามมารยาท ลินินเหลือบเห็นแหวนเพชรวงนั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายของเจ้าแสงแก้ว ใจเหมือนถูกกระตุกอย่างแรงแต่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินผ่านทั้งคู่เข้าไปด้านใน ทินภัทรเองไม่พอใจมากเดินจ้ำอ้าวออกจากร้าน เจ้าแสงแก้วต้องจ้ำพรวดๆตาม

“ทินคะทำไมเดินเร็วจัง กลัวรถหายเหรอคะ แสงแก้วเดินตามไม่ทันแล้วนะคะ” เจ้าแสงแก้วน้อยใจมาก ทินภัทรได้สติยั้งฝีเท้า หันกลับมากุมมือเธอไว้ สายตามองเข้าไปในร้านเห็นลินินมองอยู่ เขารีบเปลี่ยนจากกุมมือมาโอบเอวเธอแทนพาเดินออกไป ลินินเสียใจน้ำตาคลอ ปรางทิพย์เห็นเข้าก็รีบชวนไปลองชุดเพื่อเบนความสนใจของเธอ...

ระหว่างนั่งมาในรถ ทั้งทินภัทรและเจ้าแสงแก้วจมอยู่กับความคิดของตัวเอง สุดท้ายเธอเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเปรยขึ้นว่าชุดของลินินคงสวยมาก เขารับรองว่าชุดของเธอก็ต้องสวยไม่แพ้กันแน่นอน แล้วชวนเธอไปซื้อชุดร้านอื่น เธอส่ายหน้ายอมแพ้ความสวยของลินิน ไม่อยากแข่งกับใคร

“เจ้าอยู่ในฐานะสูงส่ง อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีบางคนเลยครับ”

“ทินหมายถึงลินินอีกแล้ว ทำไมคะทินติดค้างเรื่องอะไรกับเธอมากมายมหาศาลใช่ไหมคะถึงเอาแต่ค่อนขอดเธอรุนแรงนัก”

“เธอติดค้างผมผมไม่ได้ติดค้างอะไรเธอ จบ ...เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก มันบ่อนทำลายความรู้สึกดีๆ ของเรา ผมขอโทษครับเจ้า”

เจ้าแสงแก้วรู้สึกแย่มาก มองแหวนหมั้นที่นิ้วตัวเองอย่างไม่ค่อยมั่นใจนักก่อนจะถอนใจหนักใจ...

ด้านลินินลองชุดสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงการกุศลที่แก้วตาตัดให้ ส่องกระจกดูแล้วอดภูมิใจในความสวยของตัวเองไม่ได้ ทั้งแก้วตาและปรางทิพย์ต่างชื่นชมเธอไม่หยุดปาก

ooooooo

ในที่สุดวันงานการกุศลก็มาถึง แขกผู้มีเกียรติทยอยมาร่วมงานคับคั่ง ทินภัทรเดินจูงมือเจ้าแสงแก้วเข้ามาในงาน นักข่าวตาดีเห็นแหวนที่นิ้วนาง ข้างซ้ายของเธอปรี่มาถามว่านั่นแหวนหมั้นใช่ไหม

ทินภัทรนิ่งไม่ตอบ เจ้าแสงแก้วต้องเป็นฝ่ายตอบคำถามเองว่าใช่ นักข่าวรุมเก็บภาพกันอุตลุด

ห่างออกมาเล็กน้อย แก๊งสาวแสบมาทันได้ยินเรื่องทั้งคู่หมั้นกันพอดี ดารณีบ่นเสียดายแต่ก็สะใจในคราวเดียวกันเพราะนั่นเท่ากับลินินก็อดได้ตัวทินภัทรไปครอบครอง มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น