ตอนที่ 13
“เสี่ยพูดถูกว่าบริษัทเหมทองไม่ใช่องค์กรการกุศล แต่การประกอบธุรกิจบนพื้นฐานของธรรมาภิบาลเราก็ไม่ควรมองข้าม เสี่ยตัดสวัสดิการพนักงาน ปิดแผนกเย็บรองเท้าชายทั้งที่ทำกำไรให้บริษัท กดพนักงานที่มีฝีมือเหล่านี้ให้ไปใช้แรงงานเป็นยาม เป็นพนักงานแบกหามในโกดัง...นี่หรือคือวิธีบริหารงานของเสี่ย”
“อย่ามาใส่ร้ายฉันโดยไม่มีหลักฐาน ถ้าฉันทำจริง ป่านนี้คนงานก็พากันประท้วงไปแล้ว”
ทศนาถที่ได้ยินว่าเหมันต์มาทวงสิทธิ์พร้อมใบโอนหุ้นจึงไปปรากฏตัวต่อหน้าบอร์ดบริหารเพื่อช่วยเป็นพยาน
“ฉันนี่แหละคือหลักฐาน!”
ปราการหน้าเสีย ทศนาถสะใจประกาศกร้าว
“ผมเป็นตัวแทนของคนงาน เป็นพยานได้ว่าคำพูดของเหมันต์เป็นความจริง”
เหล่าคณะกรรมการบอร์ดส่งเสียงฮือฮา ปราการเห็นท่าไม่ดีรีบโพล่ง
“หลานทศแค้นผมที่ให้เขาไปฝึกงานในโรงงานก็เลยจะเอาคืนผม ดังนั้นคำพูดของเขาเชื่อถือไม่ได้”
ทศนาถเหยียดยิ้ม แฉไม่ไว้หน้า “งั้นทุกคนก็โง่ให้คนที่มันเคยคิดทำลายชื่อเสียงบริษัทบริหารต่อไปก็แล้วกัน มันน่ะคือคนที่ร่วมวางแผนเอาของเถื่อนเข้ามาในโรงงานคราวนั้นแต่มันกลับโยนความผิดให้พ่อผมรับไปเต็มๆคนเดียว”
ปราการผงะแต่ไม่ทันแก้ตัว ประกิตที่มาร่วมประชุมก็พูดสนับสนุนทศนาถ “ผมเป็นพยานได้เพราะผมก็ร่วมในแผนการนี้กับเสี่ยสองด้วยเหมือนกัน...เพื่อเป็นการไถ่โทษ ลุงขอยกหุ้นของลุงให้กับเธอนะเหมันต์”
ผาณิตาอึ้งมาก เหลือบมองพ่อเห็นแม่ยืนส่งยิ้มสนับสนุนข้างๆ เหมันต์ซึ้งใจแต่ต้องหน้าเจื่อนเมื่อถูกคณะกรรมการบางคนสบประมาทเพราะวุฒิการศึกษาเขาจบแค่มัธยมปลาย
บรรยากาศในห้องประชุมชวนอึดอัด เหมันต์กดดันมากแต่ก็ยอมรับความจริง ชี้แจงอย่างใจเย็น
“มีผู้ชายคนหนึ่งเขาเรียนจบแค่ปอหก ความยากจนทำให้ขาดโอกาสเรียนต่อแต่เขาก็สู้ชีวิตเดินหน้าทำงานสารพัดจนสามารถเก็บเงินเปิดแผงขายรองเท้าเล็กๆ จากนั้นก็ขยายร้านเป็นตึกแถว เป็นบริษัท มีโรงงานขนาดใหญ่ มีแบรนด์รองเท้าเป็นของตัวเอง รู้ไหมครับผู้ชายคนนั้นเขาทำสำเร็จได้ยังไง”
คณะกรรมการไม่ได้ตอบ เหมันต์ยิ้มบางๆ ก่อนเอ่ยอย่างภูมิใจ
“เขาใช้เพียงแค่สองอย่างคือมุมานะและอดทน...ผู้ชายคนนั้นก็คือปู่ของผมเอง”
ooooooo
เรื่องราวของเหมทองเป็นที่รู้กันในบริษัท เหล่าคณะกรรมการค้านไม่ออกต้องยอมให้เหมันต์ขึ้นรักษาการแทนเหมทอง เหมันต์ยินดีมากประกาศกร้าวคำสั่งแรก
“ผมในฐานะผู้ถือหุ้นสูงสุดขอปลดคุณปราการออกจากทุกตำแหน่ง...มีผลในทันที”
ปราการเต้นผางไม่ยอม “แกไม่มีสิทธิ์ พ่อแกมันไอ้ลูกนอกคอก แกก็เหมือนกัน!”