ประกาศิตกามเทพ

“ตอนที่ผมลาออกก็เพราะคุณไม่เคยเห็นเลยว่าผมห่วงคุณแค่ไหน คุณอยากจะทำอะไรคุณก็เดินหน้าลุยคนเดียว มั่นใจในความเป็นผาณิตาเหลือเกิน บางทีคุณก็เก่งไป แข็งกระด้างไป คุณไม่รู้หรอกว่าเหมันต์กับผมห่วงคุณแทบบ้ากลัวไอ้เสี่ยสองกับพวกจะทำร้ายคุณ ขนาดแม่ที่เลี้ยงมันมามันยังคิดกำจัด กับคุณที่มันเกลียดจะเหลือหรือ”

ทิมตัดพ้องอนๆแล้วเดินหนี ทิ้งผาณิตาให้เซ็งรอบสอง...เพิ่งเข้าใจว่าตัวเองเอาแต่ใจมากแค่ไหน

ooooooo

ปราการเจ็บใจที่ผาณิตาร่วมมือกับเหมันต์พามนตราหนี พาลพาโลกับประกิตกับผกาด้วยการให้ลูกน้องกมลขนข้าวของสองสามีภรรยาออกจากบ้านเหมทอง

ผกากรีดร้องโวยวายไม่ยอมหาว่าปราการทำเกินกว่าเหตุ ปราการไม่สะทกสะท้านโต้ทันควัน

“ผมว่าคนที่ทำเกินไปคือยัยตาลมากกว่านะครับที่คิดจะเอาคุณแม่มาเป็นตัวประกันต่อรองกับผม”

ประกิตโมโหตอกน้องชายบุญธรรมไม่ไว้หน้า

“ยัยตาลห่วงย่าของมันต่างหากไม่เหมือนแก คิดชั่วๆทำร้ายบุพการีตัวเอง...ไอ้คนอกตัญญู!”

“พี่ก็จ้องสมบัติของสองผัวเมียตาเป็นมันไม่ใช่หรือ เพียงแต่พี่ไม่มีโอกาสอย่างผมเพราะพี่มันหัวทื่อถนัดทำแต่เรื่องโง่ๆ ก็สมควรแล้วที่โดนนังสายไหมมันต้มจนเปื่อย อยากรู้ไหมว่าใครจ้างให้มันโกหกว่าน้ำตาลจ้างมันทำแท้ง”

ปราการโพล่งอย่างเป็นต่อ ผกาเบิกตาโพลงเดาได้โดยไม่ต้องถามว่าปราการเป็นคงบงการเรื่องสายไหม อารมณ์หัวเสียทำให้ขาดสติโถมตัวหาจะทุบตีให้หายแค้น ปราการไม่ยอมเป็นเป้านิ่งคว้าปืนจากลูกน้องกมลมาจ่อผกา ประกิตตกใจปราดไปยืนขวางสบตาวัดใจน้องชายบุญธรรม

สุดท้ายปราการก็ยิงประกิตไม่ลงแต่ใช้ปืนตบหน้าเต็มแรง

“ออกไปให้พ้นหน้าฉันทั้งคู่ แล้วห้ามขนของในบ้านออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว!”

ประกิตกับผกาหน้าเสีย มองหน้ากันเลิ่กลั่กหาทางรอด โชคดีผาณิตากลับมาทันช่วยแก้สถานการณ์

“อาสองแน่ใจหรือคะว่ามีสิทธิ์ไล่ใครออกจากบ้านได้ตามใจชอบ”

“ลืมไปแล้วหรือว่าคุณพ่อแต่งตั้งให้อาดูแลบริษัท”

“ก็แค่รักษาการตำแหน่งประธานบริษัทไม่ใช่เป็นทายาทผู้รับสืบทอดมรดกทั้งหมดสักหน่อย ดังนั้นบ้านหลังนี้อาสองก็ยังไม่ใช่เจ้าของแล้วจะถือสิทธิ์อะไรมาไล่คะ”

“สมเป็นหลานสาวคนเก่งของอาจริงๆ ฉลาดแบบนี้สิมันถึงจะสมเป็นคู่ประมือของอาหน่อย”

“ตาลไม่ได้ฉลาดหรอกค่ะแต่ตาลมีสติไม่ลุแก่โทสะทำร้ายร่างกายใคร แค่ตาลพาพ่อไปตรวจบาดแผลแล้วเอาคำรับรองแพทย์ไปแจ้งความชื่อเสียงของอาสองก็ไม่เหลือ”

คำขู่ของผาณิตาทำให้ปราการต้องถอย ผกามองตามจนอีกฝ่ายลับตาจึงหันมาดุสามีที่ใจกล้าเอาตัวรับกระสุนแทนเธอ ประกิตยิ้มเจื่อนแอบปลื้มที่ภรรยาเป็นห่วง

“ผมนึกว่าคุณจะเกลียดผมเพราะผมดีแต่ทำร้ายจิตใจคุณ ผมมันเป็นสามีที่ไม่ได้เรื่อง ไม่เคยใส่ใจคุณ”