ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 13
เหมันต์รู้เรื่องปราการวางยามนตราจึงถ่วงเวลาให้ทิมไปรับผาณิตา มนตราและสร้อยที่หลังบ้านจนได้รับข้อความจากทิมว่าทุกคนปลอดภัยจึงแกล้งพูดยั่วปราการ
“ถ้าเสี่ยไม่สบายใจจะให้ผมเข้าไปเยี่ยม ผมก็เคารพในการตัดสินใจของเสี่ยก็แล้วกัน”
พูดจบก็จะผละไปหาพวกผาณิตาแต่ไม่วายเตือนสติปราการ
“เสี่ยเติบโตมาที่บ้านหลังนี้...มันน่าจะเต็มไปด้วยความหลังความผูกพันระหว่างพี่น้องเต็มไปหมดนะครับ เสี่ยควรหาเวลาว่างๆนั่งทบทวนความหลังผมว่ามันน่าจะมีความรู้สึกดีๆอยู่มากมาย”
ปราการสะอึกแต่ทำเหมือนไม่แคร์ ตะโกนไล่หลังเหมันต์
“ฮึ...ฉันเห็นแต่ความอยุติธรรม ความโลภ การแย่งชิงและความอิจฉาริษยา!”
ลาวัลย์เป็นคนส่งข่าวบอกเหมันต์เรื่องปราการกลับบ้านกะทันหัน แสร้งเอะอะว่าเห็นลูกน้องกมลนอนสลบเพราะถูกเครื่องช็อตไฟฟ้าของทิม ปราการได้ยินเสียงโวยวายของลูกสาวรีบมาดู สมรที่ร้อนรนกลัวความผิดละล่ำละลักฟ้องปราการว่าพวกผาณิตาเป็นตัวการพามนตรากับสร้อยหนีไปแล้ว...
เหมันต์พามนตรากับสร้อยไปพักที่บ้าน ผาณิตาตามไปส่งด้วย บ่นไม่หยุดปากที่ลาวัลย์ไม่ยอมช่วยเธอแต่กลับส่งข่าวบอกเหมันต์ล่วงหน้าว่าปราการกับกมลจะกลับบ้านมาเอาเอกสาร
“ที่วัลย์ไม่ยอมช่วยฉันก็เพราะอยากมาบอกนายเอาหน้านี่เอง”
“คุณวัลย์คงไม่ได้คิดอย่างนั้น เขาเป็นคนกลางคงลำบากใจที่จะออกหน้านะครับ”
“รีบเข้าข้างกันเชียวนะ ฉันก็แกล้งพูดไปอย่างนั้น อยากจะรู้ว่านายจะแก้ต่างให้เขายังไง”
“คุณนี่ร้ายนะ ตัวเองทำผิดยังมาหาเรื่องผม ไหนบอกว่าถ้าจะทำอะไรจะปรึกษากันก่อน”
“ฉันเป็นคนในบ้านทำเองจะง่ายกว่า แล้วก็ไม่อยากให้มีคนเอิกเกริก อาสองจะรู้ตัวซะก่อน”
“เพราะคุณไม่ไว้ใจใครต่างหาก คุณชอบคิดว่าตัวเองควบคุมทุกอย่างได้หมดเลยไม่แคร์ว่าผมจะรู้สึกยังไง”
พูดด้วยความน้อยใจแล้วผละหนี ผาณิตายังไม่รู้ตัวเถียงไม่ลดละ
“นายคิดว่าฉันดูถูกว่านายเก่งสู้ฉันไม่ได้หรือ”
“ผมไม่ได้อยากเป็นคนเก่งของคุณ ผมแค่อยากเป็นคนที่ได้ปกป้องคุ้มครองคนที่ผมรักเท่านั้น”
เหมันต์สารภาพตามตรงแล้วออกจากห้อง ทิ้งผาณิตาให้มองตามอึ้งๆ ทิมผ่านมาเห็นก็อดทักไม่ได้
“มีปัญหากันหรือ”
ผาณิตาถอนใจยาวก่อนระบายเซ็งๆ “เขาโกรธที่ฉันไม่บอกเขาเรื่องพาคุณย่าหนี บทจะมีเหตุผลก็ยกแม่น้ำทั้งห้ามาอธิบายจนเรารู้สึกแย่ บทจะงี่เง่าก็ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”
“ก็คุณเป็นแบบนี้ใครจะไม่น้อยใจ”
“ฉันเป็นยังไงพูดมาให้ดีนะ”
