นางทิพย์

หว่าหวากับนะโมประคองปริตตาที่ขากะเผลกไปห้องแต่งตัวโดยมีพวกหนุ่มๆมองตามด้วยความเป็นห่วง ยิ่งทำให้แสงจันทร์เส้นริษยาแตกซ่าน...

ปริตตาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จชวนนะโมกับหว่าหวาไปคณะ นะโมยังบ่นเรื่องที่ยิมไม่เลิกไม่แล้ว นี่ถ้าแสงจันทร์ฉีกเนื้อได้ คงฉีกเนื้อปริตตาไปแล้ว เธอขอร้องสองเพื่อนซี้ให้ปล่อยวางบ้าง ถ้าคนทำไม่ดีแล้วเราทำไม่ดีตอบ ต่อไปก็จะมีคนไม่ดีเพิ่มเป็นสองคน

“คนไม่ดีบางคนน่ะ เธอทำดีเข้าแลกยังไงเขาก็ไม่มีทางเห็นความดีของเธอหรอก เพราะใจเขามืดบอด”

หว่าหวาเห็นด้วยกับนะโม แนะให้ปริตตาเลิกทำตัวเป็นนางฟ้าโลกสวยได้แล้ว ปริตตาหัวเราะไม่ถือสา เพื่อน เร่งฝีเท้าข้ามถนนจะไปนั่งพักที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ พลันมีเสียงกระดิ่งจักรยานดังขึ้น เธอตกใจหันมอง ทินเทพปั่นจักรยานมาเบรกตรงหน้าพอดี สองเพื่อนซี้ตกใจร้องกรี๊ดลั่น ทินเทพที่ตั้งใจจะแกล้งเธอแต่ตัวเองเสียหลักทั้งคนทั้งรถล้มกลิ้ง ปริตตาช่วยดึงจักรยานขึ้นแต่ขายังเจ็บทำท่าจะล้ม เขาลุกพรวดเดียวประคองเธอไว้ทัน...

เมื่อกลับถึงบ้าน ปริตตาเอาเรื่องที่ทินเทพมักจะพาลโมโหใส่เวลาอยู่ที่มหาวิทยาลัยไปฟ้องคุณตากับคุณยาย เขาแก้ตัวจะไม่ให้โมโหได้อย่างไร ก็มีแต่ผู้ชายมาขายขนมจีบให้เธอตลอดเวลา ปริตตาหาว่าเขาคิดมากไปเอง เธอไม่ได้สนใจพวกนั้นแม้แต่คนเดียว สนใจแต่เรื่องเรียนเท่านั้น ผกาสั่งให้เขายอมๆน้องบ้าง

“ผมไม่ยอม”

“ต้องยอมไปทั้งชีวิตนั่นแหละ” คุณหลวงไพรัชพูดไปหัวเราะไป ทินเทพโอดครวญ ลองคุณปู่พูดแบบนี้ตนซวยแน่ๆ เพราะท่านพูดอะไรก็แม่นไปหมดยิ่งกว่าหมอดูทุกสำนัก แม่นเหมือนมีตาทิพย์เห็นอนาคตได้อีกด้วย

“รู้เห็นอะไรมากๆผิดผู้ผิดคนเขานี่ ถ้าทำใจไม่ได้มันก็เป็นทุกข์แสนสาหัสเหมือนกันนะ”

“คุณหลวงดูพูดเข้า” ผกาปราม คุณหลวงยืนยันว่าพูดเรื่องจริง อยู่มานานแบบตนมันเหนื่อยเหลือเกินอยากไปสบายๆก็ไปไม่ได้ หลานยังไม่ยอมให้ตาย ปริตตาเข้าไปกอดคุณหลวงพูดอย่างเอาใจว่า  ท่านต้องอยู่กับเธอกับพี่ทินและคุณยายตลอดไป ผกานึกขึ้นได้ถามทินเทพว่าที่ให้จัดห้องเรียบร้อยหรือยัง

“เรียบร้อยครับ ผมกับสมช่วยกันจัดห้องอาภาธรเรียบกริ๊บทุกตารางนิ้ว”

ปริตตานิ่วหน้าสงสัยอาภาธรไหน ทินเทพอธิบายว่า  อาภาธรหรือ ดร.ภาธร สีหมนตรี นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังจากองค์การนาซา อาคนสุดท้องของเขาที่จะกลับจากเมืองนอกมาอยู่กับพวกเรา