นางทิพย์

พ.ศ. 2310 หนึ่งเดือนก่อนกรุงศรีอยุธยาแตก...

กองทัพอังวะล้อมกรุงศรีฯเอาไว้โดยรอบ ยิงปืนใหญ่ข้ามกำแพงเมืองเข้ามาเป็นระยะๆ กระสุนตกใส่กลางใจเมือง แรงระเบิดทำให้ไฟติดหลังคาบ้านเรือนราษฎรลุกไหม้ลามไปทั่ว ชาวบ้านหนีตายกันอลหม่าน บางคนโดนสะเก็ดระเบิดแขนขาขาดเลือดนองพื้น บ้างก็โดนกระสุนปืนใหญ่ตกใส่ เสียงกรีดร้องดังระงม

ภายในพระบรมมหาราชวังเกิดโกลาหลไม่แพ้กัน สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ มีรับสั่งให้ออกญาพิชิตแสนพล นายกองหนุ่มผู้จงรักภักดีนำทหารคู่ใจคุ้มภัยพาเจ้าฟ้าทิพฉายราชธิดาของพระองค์กับเหล่าเจ้าจอมหม่อมห้ามและนางในอีก 15 คนหนีไปซ่อนตัวให้พ้นจากศัตรูที่กำลังล้อมกรุงเอาไว้

“พลาดพลั้งอะไรก็จะไม่ต้องกอดกันตายในเมือง กระจายกันไปอยู่หัวเมืองเสีย รอเวลากลับมากู้ชาติ กู้แผ่นดิน คุ้มภัยพวกมัน อย่าให้ศัตรูหยามเกียรติหญิงแห่งกรุงศรีฯ จงปกป้องหญิงเพศแม่ผู้ให้กำเนิดด้วยชีวิตและเลือดเนื้อของเจ้า โดยเฉพาะลูกสาวข้า  เจ้าฟ้าทิพฉาย” พระเจ้าอยู่หัวรับสั่งด้วยพระสุรเสียงอันเฉียบขาด...

จากนั้นไม่นาน ขบวนเกวียนของเจ้าฟ้าทิพฉาย หม่อมห้ามและนางในอพยพออกจากกรุงศรีฯสู่เรือนไทยหัวเมือง ขบวนถูกพรางด้วยเกวียนชั้นดีแต่ไม่มีการตกแต่งอะไรให้สะดุดตานัก ออกญาพิชิตแสนพลนำกำลังทหารกรุงศรีฯคุ้มกันขบวนเกวียนยาวนับสิบเล่มมาถึงชายป่า กองกำลังทหารอังวะราว 30 นาย ผ่านมาเห็นเข้าจัดแจงยกกำลังเข้าตีหวังปล้นสะดม ออกญาพิชิตแสนพลนำทหารกรุงศรีฯเข้าต่อสู้

ทหารอังวะมีมากกว่าไล่ฆ่าทหารกรุงศรีฯล้มตายเป็นเบือ นายกองอังวะสบช่อง ชักม้าไปยังเกวียนเล่มกลางที่สวยงามเกินหน้าเล่มอื่นฟันคนควบคุมเกวียนตาย แล้วกระชากผ้าคลุมเกวียนเปิดออก เผยให้เห็นเจ้าฟ้าทิพฉายผู้งดงามสวมแหวนพญานาคทองคำ ประดับทับทิมที่ดวงตาถึงกับตะลึงในความงาม

นางปริกสนมรับใช้ถีบนายกองอังวะหงายหลังเปิดทางให้เจ้าฟ้าทิพฉายวิ่งหนี นายกองชั่วจะตาม นางปริกจะถีบอีกแต่เขารู้ทันตบคว่ำตกเกวียน เจ้าฟ้าทิพฉายเป็นห่วงคนสนิทหันกลับมามอง นางปริกตะโกนลั่น

“วิ่งเพคะ ไม่ต้องห่วงข้าพระพุทธเจ้า รีบหนีไปเพคะ”

เจ้าฟ้าทิพฉายวิ่งหนีต่อไปได้ไม่กี่ก้าวต้องชะงักเมื่อเจอทหารอังวะ 4 คนขวางไว้ นายกองอังวะขี่ม้าตามมาจะคว้าตัว พระองค์ตะโกนเรียกออกญาพิชิตแสนพลให้มาช่วย เขาควบม้าฝ่าวงล้อมทหารอังวะพร้อมกับดาบคู่มือฟาดฟันพวกมันเข้าช่วยพระองค์ไว้ได้ แถมตัดหัวนายกองชั่วขาดกระเด็น

ooooooo