นางทิพย์

อรณีพาปริตตาในวัยหนึ่งขวบมากราบผกา ป้าแท้ๆของเธอซึ่งแต่งงานกับคุณหลวงไพรัชพากษ์-พิจารณ์ที่บ้านอันใหญ่โตกว้างขวาง พร้อมกับนำกระเช้าผลไม้จากพลตรีชาลี พ่อของเธอมามอบให้ท่านด้วย

“ขอบใจชาลีด้วยนะ ยังอุตส่าห์นึกถึงพี่สาว...ปริตตา มานั่งกับยายสิลูก”

เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่าย อรณีถามถึงคุณหลวงว่าเป็นอย่างไรบ้าง แข็งแรงดีแล้วใช่ไหม ผกาว่าท่านยังอยู่ระหว่างพักฟื้นจากอาการป่วยเป็นโรคหัวใจ ตอนนี้นั่งเข้าฌานอยู่ในห้องพระ ปริตตาได้ยินคำว่าเข้าฌาน วิ่งไปที่ห้องพระทันที อรณีร้องเรียกให้กลับมาก็ไม่ฟัง ต้องรีบลุกไปตาม

ปริตตาผลักประตูห้องพระเข้าไปเห็นคุณหลวงไพรัชกำลังนั่งสมาธิเข้าฌานอยู่ตรงหน้าโต๊ะหมู่บูชา 

แสงเทียนที่จุดไว้วูบตามแรงลมที่พัดเข้ามา คุณหลวงลืมตามองไปยังร่างเด็กน้อยต้องตกใจปนแปลกใจที่เห็นตรีรังสีอยู่รอบตัว เปลี่ยนท่าทีเป็นค้อมตัวลงด้วยความยำเกรง

“หนูเป็นใครทำไมถึงมีตรีรังสีรอบตัว”

อรณีตามเข้ามาสมทบ ตรีรังสีที่อยู่รอบตัวปริตตาหายวับไปทันที อรณีขอโทษแทนลูกด้วยที่พรวดพราดเข้ามาแล้วสั่งให้ปริตตากราบคุณตาก่อน คุณหลวงบ่นพึมพำว่าเธอไม่ได้ชื่อนี้สักหน่อย ชื่อรวิปรียาต่างหากอรณียืนกรานว่าลูกของตนชื่อปริตตาตามที่ท่านเจ้าคุณตั้งให้

“คุณลุงได้ชื่อรวิปรียามาจากไหนคะ”

คุณหลวงยังไม่ทันจะว่าอะไร ทินเทพหลานชายวัย 3 ขวบเอาน้ำเข้ามาวางให้อรณีเสียก่อน แล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม คุณหลวงแนะนำว่าแกเป็นหลานปู่ เป็นลูกของสุวิทย์ชื่อทินเทพ

“สุวิทย์เขาเป็นทูตคงไม่กลับเมืองไทยแล้วอิศราก็คงไม่กลับ ครอบครัวเขาอยู่ออสเตรเลีย ส่วนภาธรทำงานอยู่องค์การนาซา ลูกชายฉันสามคนไม่มีใครอยู่ใกล้พ่อสักคน จะเหลือแต่เจ้าทินเทพหลานชายให้คลายเหงาบ้าง แม่อร...ถ้าฉันจะขอรับลูกสาวแม่อรมาเป็นลูกบุญธรรม แม่อรย่อมรู้ดีว่าลูกสาวพิเศษ แกควรได้รับการดูแลอย่างพิเศษ” คุณหลวงมองปริตตาด้วยความรักและศรัทธา อรณีเห็นสายตาของท่านแล้วถึงกับอึ้ง

ทินเทพยิ้มให้ปริตตาพลางยื่นมือไปจับมือเธอไว้ ภาพของสาวิตฤเทพหนุ่ม ซ้อนอยู่ในร่างของทินเทพ...