นางบาป

“แม่หยด ฉันมาลา ละครของฉันปิดเรื่องลงแล้ว คงไม่มีใครกลับมาที่นี่อีก เรื่องในอดีตถึงปัจจุบันที่ฉันสร้างความเจ็บช้ำให้เธอ ฉันขอโทษเธอนะหยด แต่ถ้าเธอจะไม่ยกโทษให้ฉันก็เข้าใจ เพราะฉันก็ยังยกโทษให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน”

ผีหยดน้ำตาคลอเบ้าทุกอย่างกำลังจะจบมีแต่ตัวเธอเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ที่นี่ วิษณุเห็นพระเครื่องตกอยู่ที่พื้น ก้มเก็บขึ้นมาก่อนจะออกจากห้อง ต้องชะงักเมื่อเปิดประตูออกมาเจอผีหยาดก้มกราบแทบเท้าตัวเอง

“คุณพระเจ้าขา ขอบคุณนะเจ้าคะ คุณกำไลอภัยให้บ่าวแล้ว”

“ขอให้เธอได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ความผิดใดๆที่ฉันเคยทำไว้กับเธอในทุกๆชาติ ฉัน...” พูดได้แค่นั้นเหมือนมีอะไรมาจุกคอหอยทำให้วิษณุพูดต่อไปไม่ได้ ผีหยาดก้มกราบเขาอีกครั้ง

“ไม่มีความผิดใดที่คุณพระติดค้างบ่าวดอกเจ้าค่ะ”

“ขอบใจนะหยาด ขอบใจที่พาฉันกลับมาที่นี่” วิษณุเหลียวมองไปรอบๆแล้วเดินจากไป ผีหยดได้แต่มองตามตาละห้อย ผีหยาดเงยหน้าขึ้นมาเห็นเธอบอกว่าถึงเวลาที่ตนจะต้องไปแล้ว หยดเสียงอ่อยจะไปจริงๆหรือ

“จ้ะ อภัยให้ฉันเถิดหนา ทุกครั้งที่เห็นหน้าพี่ฉันเห็นแต่รอยน้ำตาของแม่ หัวใจฉันบอบช้ำเสียจนไม่อาจทนอยู่เผชิญหน้าพี่ต่อไปได้อีก ฉันหวังว่าจะมีสักวัน ที่พี่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ที่พี่สุมมันไว้ในใจของพี่เอง ลาก่อนนะพี่หยด” หยาดพูดจบลุกขึ้นหันหลังให้ ก่อนที่ทั้งร่างจะทอแสงสีทองสลายหายไป ผีหยดปล่อยโฮทรุดลงนั่งกับพื้นร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด

ooooooo

เช้านี้รินกับแม่ ปาลและแม่ปุกชวนกันมาทำบุญที่วัด กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลเสร็จพากันเดินกลับมาที่รถ โดยที่รินเดินปิดท้ายคุยโทรศัพท์กับพ่อไปด้วย

“พ่อไม่ต้องห่วงนะ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวรินไปส่งแม่กลับไปหาพ่อนะ”

แม่ปุกก้มดูในมือถือ ก่อนจะหันไปทางปาล

“กองละครเรานี่มันยังไงนะตาปาล มีทั้งผีสิง แล้วล่าสุดนี่ยังมีเรื่องแจ้งความจับกันอีก” แม่ปุกว่าแล้วยื่นมือถือให้แม่ของรินดูข่าวออนไลน์ที่พาดหัวตัวเป้งว่า “อดีตผู้จัดการส่วนตัวของดาราดังคลุ้มคลั่ง อาละวาดทำร้ายคนในกอง ขณะนี้อยู่ในระหว่างประเมินสุขภาพจิต”

“ฉันสงสารยัยรินจัง ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย”

“ไม่ต้องห่วงนะครับแม่ ตอนนี้ละครปิดกล้องไปแล้วคงไม่มีปัญหาอะไรให้รินเขาปวดหัวแล้วล่ะครับ”

รินตามเข้ามาสมทบสีหน้ายิ้มแย้ม แม่ของรินเข้ามากุมมือลูกไว้ ชวนกลับไปอยู่ภูเก็ตบ้านเรา เธอไม่รู้กลับไปทำอะไร ท่านให้กลับไปช่วยท่านทำรีสอร์ต พ่อของลูกก็ไม่อยากให้ลูกอยู่ที่นี่แล้ว

“รินยังทำงานเก็บเงินคืนค่าเทอมพ่อกับแม่ไม่ได้เลย ขอรินทำงานอีกสักพักนะแม่”