นางบาป
ตอนที่ 11
ต้นแปลกใจไม่เคยเห็นมุมอ่อนไหวแบบนี้ของเธอมาก่อน ได้แต่ปลอบว่าอย่าคิดมาก เขาเองก็ได้ประโยชน์จากข้อตกลงของเราเหมือนกัน กิฟท์เดินไปหยิบซองเอกสารจากกระเป๋าแล้วฉีกมันทิ้ง ขอยกเลิกข้อตกลงระหว่างเรา และเขาไม่ต้องเป็นห่วง เธอรับรองว่าความลับของเขาจะปลอดภัย
“กิฟท์ไม่ต้องทำเพื่อพี่ขนาดนี้ก็ได้”
“เปล่าค่ะ กิฟท์ไม่ได้ทำเพื่อพี่ต้น กิฟท์ทำเพื่อตัวเอง กิฟท์อยากหลุดพ้นจากคำสาปนี้ค่ะกิฟท์ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นแล้ว ระหว่างเราจะเป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่ดีเท่านั้นนะคะ”
สองคนโผกอดกันด้วยมิตรภาพที่ดี ทันใดนั้นประตูเปิดผลัวะ พาไลเห็นภาพตรงหน้าถึงกับสติแตก
ooooooo
รินเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารไม่เหลืออะไรให้กินสักอย่าง สวัสดิการกองถ่ายเก็บอาหารไปหมดแล้ว ท้องเจ้ากรรมของเธอส่งเสียงประท้วง ปาลยื่นกล่องอาหารให้
“เมื่อไหร่คุณจะคิดถึงตัวเองก่อนคนอื่นบ้างสักที”
“ขอบคุณนะว่าจะไปหาซื้ออะไรกินพอดี”
“อืม นี่ถ้าผมไม่หาอะไรไว้ให้คุณกิน คุณก็คงจะไม่กินข้าวใช่ไหม” ปาลหน้าเครียด รินงงไม่เห็นต้องโกรธกันเลย มันก็แค่เรื่องกินข้าวไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย
“คุณก็มองว่ามันแค่นั้นทุกเรื่อง แค่ไม่ได้กินข้าว แค่ป่วย แค่เครียด แค่ให้หยดยืมร่าง มีอะไรสักเรื่องที่มันคอขาดบาดตายกับคุณบ้างไหมริน” ปาลบ่นชุดใหญ่สีหน้าไม่พอใจ...
ที่ห้องแต่งตัว พาไลพุ่งเข้าไปกระชากกิฟท์ออกจากอ้อมกอดของต้น ด่าซ้ำด้วยถ้อยคำหยาบๆคายๆ กิฟท์เจ็บแต่ไม่โวยวายนิ่งสงบราวกับคุณกำไลในชาติปางก่อน ต้นต้องเข้ามาแยกพาไลออกจากกิฟท์ สั่งให้เธอเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว เธอไม่ใช่ผู้จัดการของเขาอีกแล้ว
“ต้น แต่ชีวิตพี่เป็นของต้นนะ หัวใจและร่างกายของพี่มันให้ต้นไปหมดแล้ว”
“พี่พาไล พี่บ้าไปแล้วรึไง” ต้นพยายามดึงกิฟท์ออกจากพาไลที่ยังยื้อไว้ไม่ยอมปล่อย ยิ่งเห็นเขาออกโรงปกป้องกิฟท์พาไลก็ยิ่งคลุ้มคลั่ง ปาข้าวของใกล้มือทิ้งกระจัดกระจาย ปากก็พร่ำพรรณนาว่ารักเขามากแค่ไหน ถ้าไม่มีกิฟท์ป่านนี้เขาจะต้องเป็นของตนแต่ผู้เดียว แล้วคว้ากรรไกรที่วางอยู่เอาจ่อคอหอยกิฟท์ที่พยายามดิ้นหนี พร้อมกับร้องเรียกให้คนมาช่วย
“ปล่อยคุณกำไลเดี๋ยวนี้” เสียงผีหยาดประกาศกร้าว
กิฟท์มองไปเหนือตัวพาไล เห็นผีหยาดใบหน้าเละยืนอยู่ด้านหลัง ค่อยๆสาวเท้าเข้าหาพาไล ก่อนจะจับมือยัยโรคจิตข้างที่ถือกรรไกรหักอย่างแรง กรรไกรกระเด็น พาไลหันมาเห็นผีหยาดหน้าเละถึงกับตาเหลือกถอยกรูดอย่างขวัญเสีย ละล่ำละลักถามว่าเป็นใคร
“ข้าคืออีหยาด ทาสรับใช้ของคุณกำไล ไม่ว่าอ้ายหรืออีผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องคุณกำไล” ผีหยาดพูดจบขย้ำคอพาไลด้วยแรงมหาศาล เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ กิฟท์ตะลึงไม่คิดว่าผีหยาดจะช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้ ต้นไม่เห็นผีหยาดได้แต่มองอาการที่พาไลดิ้นพลาดๆ พลางร้องเรียกให้เขาช่วยเธอด้วย
รินที่ยังคงคุยอยู่กับปาลที่โต๊ะกินข้าว ได้ยินเสียงพาไลกรีดร้อง พากันตกใจรีบวิ่งไปยังต้นเสียง
ooooooo
