มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 11
“ครั้งนี้ฉันพยายามอดทนกับแกมากถึงที่สุดแล้วนะไอ้เสือผา อย่าให้ความอดทนของฉันมันหมดเร็วนัก” ว่าแล้วยิงขู่ขึ้นฟ้า แต่เสือผาไม่ได้สะทกสะท้าน กลับมองหน้าเผ่าเทพเขม็งอย่างท้าทาย
“งั้นในฐานะศิษย์พี่ของครูอาจารย์เดียวกัน ฉันแนะนำให้หมวดไปฝึกนั่งสมาธิมากกว่านี้”
“ไอ้เสือผา ฉันไม่เชื่อเลยว่าแกคือคนที่หลวงปู่พูดถึง”
“ฉันก็เหมือนกัน แต่ไว้ฉันจัดการเรื่องส่วนตัวได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปหาคำตอบจากหลวงปู่มาให้แล้วกัน”
“เดี๋ยว!! ฉันนึกว่าแกบาดเจ็บหนัก แต่สภาพแกตอนนี้...แกเสี่ยงมาขโมยยาไปให้ใคร หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณน้ำผึ้ง”
“น้ำผึ้งถูกเสือผจงยิง แต่หมวดไม่ต้องห่วง เธอจะต้องปลอดภัย ฉันไม่มีทางปล่อยให้เมียตายแน่นอน”
“คุณน้ำผึ้ง!! ตอนนี้เธออยู่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้”
เสือผาไม่ตอบ แต่มีเสียงปืนดังขึ้น ก้องกับรุ่งนั่นเอง สองคนมาช่วยลูกพี่รอดพ้นไปจากเผ่าเทพจนได้
ooooooo
เมื่อพากันกลับมาถึงบ้านพักหมอธันว์ เป็นเวลาที่เพชรน้ำผึ้งฟื้นแล้ว ภูผาดีใจมากโผไปสวมกอดเธอทันที
“พี่ผา...นี่พี่จริงๆใช่มั้ย”
ภูผากอดเธอแน่นขึ้น “รู้สึกใช่ไหมว่าหัวใจพี่กำลังเต้นอยู่”
“เป็นพี่จริงๆด้วย ฉันนึกว่าฉันฝันอยู่ซะอีก”
“ผู้หญิงตัวเล็กๆที่สามารถขโมยหัวใจของเสือผา ไปได้ต้องเป็นคนเข้มแข็ง ไม่ตายง่ายๆอยู่แล้ว จริงมั้ย”
“ฉันขโมยหัวใจพี่ผา? ฉันจำได้แล้วที่พี่ผาบอกว่าฉันขโมยของสำคัญของพี่ไป”
“นางโจร หรือจะให้เรียกว่านางสิงห์ดีล่ะ”
เพชรน้ำผึ้งยิ้มออก ภูผาบอกเธอว่าเขาจะพาเธอ ไปอยู่ในที่ปลอดภัย ที่ไม่มีใครรู้จัก เป็นที่ที่จะมีแค่เราสองคน
หลังจากนั้นภูผาออกมาคุยกับก้องและรุ่งที่หน้าบ้าน พร้อมยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้
“พวกเอ็งรีบกลับไปที่ภูพยัคฆ์ แล้วเอาจดหมายที่ข้าเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับพี่ผจงไปให้แม่ลำเจียก”
“แล้วพี่ผาไม่ไปด้วยล่ะ”
“โธ่ไอ้ก้อง...อาการคุณน้ำผึ้งเป็นแบบนี้จะไปได้ไง อยากให้ตายระหว่างทางหรือไง”
“ข้าต้องพาคุณน้ำผึ้งไปอยู่ในที่ปลอดภัย ส่วนพวกเอ็งก็ต้องไปเตือนให้ทางนั้นรู้ว่าพี่ผจงคิดวางแผนทำอะไร”
“แต่ฉันว่าไม่ต้องไปเตือนเสือผันก็ได้มั้งพี่ ปล่อยให้มันฆ่ากันเองแล้วเราค่อยแจ้งตำรวจให้เข้าไปจัดการล้างบางทีหลัง เราก็ไม่ต้องเหนื่อย”
“แล้วพวกของเราที่นั่นล่ะ คนที่พร้อมจะกลับตัว กลับใจ ไหนจะพิกุลกับแม่ลำเจียกอีก”
“จริงสิ พี่ผาพูดถูก ข้าไม่ยอมให้พิกุลเป็นอะไรแน่” ก้องพูดขึงขัง รุ่งเห็นดีเห็นงามรีบบอกภูผาว่า
“งั้นเดี๋ยวพวกเราจะรีบจัดการให้จ้ะ พี่ผาดูแลคุณน้ำผึ้งไปแล้วกัน”
ภูผาขอบใจสองสมุนคู่ใจแล้วยืนมองพวกเขาไป อย่างเป็นกังวล ห่วงถึงภัยที่จะเกิดขึ้นกับทุกคนในภูพยัคฆ์ ด้วยฝีมือของผจง
ooooooo
