มธุรสโลกันตร์

วันเดียวกันที่โรงพยาบาล เผ่าเทพสอบปากคำหมอทุกคนแต่ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ กระนั้นหมวดหนุ่มก็ยังมั่นใจว่าเสือผายังไปไหนไม่ได้ไกล

เผ่าเทพคิดอยู่ครู่ก่อนจะหยิบแฟ้มบุคลากรของโรงพยาบาลมาไล่ดูอย่างละเอียดอีกรอบ และหยุดที่ภาพถ่ายของหมอธันว์ที่ยังไม่ได้สอบปากคำ

“ยังเหลือหมอคนนี้อีกคนนี่ครับที่ผมยังไม่ได้สอบปากคำ”

“อ๋อ นั่นหมอธันว์ครับ วันนี้ยังไม่เข้าโรงพยาบาลเลย”

“แล้วปกติหมอเขาต้องเข้าเวรรึเปล่า”

“เข้าครับ บางทีแกอาจจะป่วยหรือไม่ก็อาจจะไปเยี่ยมคนไข้ตามบ้าน”

“งั้นผมขอที่อยู่หมอธันว์ด้วยครับ”

“ไม่ต้องไปสอบปากคำผมถึงบ้านหรอกครับคุณตำรวจ ผมมาแล้ว” หมอธันว์เดินยิ้มเข้ามา แล้วเล่าว่าตัวเองท้องเสียเลยตื่นสาย กว่าจะหยุดถ่ายเล่นเอาแทบหมดแรง

เผ่าเทพไม่ค่อยเชื่อ จับสังเกตหมอธันว์ตลอดเวลา จนกระทั่งหมอขอตัวเข้าไปดูคนไข้ พร้อมๆกับมีเสียงสัญญาณไฟไหม้ดังทั่วโรงพยาบาล ทุกคนแตกตื่นกันหมด ยกเว้นเผ่าเทพที่รีบติดตามหมอธันว์ไปทางห้องเก็บยา

ที่แท้ภูผาอยู่ในห้องนี้ เขากำลังเลือกยาฆ่าเชื้อใส่ถุง หมอธันว์โผล่เข้ามาบ่นอุบ

“เอ็งนี่มันจริงๆเลยวะ ทำเอาวุ่นวายไปทั้งโรงพยาบาล”

“ครั้งนี้จำเป็นจริงๆ แต่ได้ยาที่จำเป็นต้องใช้แล้ว ข้าจะรีบไปทันที ไม่อยู่ให้เอ็งเดือดร้อน”

“เอ้านี่ เอายาตัวนี้ไปด้วย จำเป็นต้องใช้ ตัวนี้ก็เผื่อไปด้วย”

“ขอบใจเอ็งมาก”

“ขอบจงขอบใจอะไรล่ะ เวลาที่เครื่องไม้ เครื่องมือ รวมทั้งเวชภัณฑ์ในโรงพยาบาลขาดแคลนเพราะรัฐไม่คิดจะเหลียวแลโรงพยาบาลไกลๆ ถ้าไม่ได้เอ็งเอาเงินที่ปล้นมาช่วยบริจาคในนามผู้อุปการคุณนิรนามล่ะก็ ชาวบ้านที่นี่ได้เจ็บตายกันไปหลายคนแล้ว”

ภูผาพยักหน้ารับ หมอธันว์ยิ้มให้เพื่อนอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินไปที่ประตูแล้วชะงัก

“เวรแล้วว่ะไอ้ผา หมวดเผ่าเทพมาทางนี้”

ภูผาร้อนใจ วางแผนอย่างว่องไว ครู่เดียวเสียงหมอธันว์ตะโกนขอความช่วยเหลือดังขึ้น

“ช่วยด้วย ช่วยผมด้วยครับคุณตำรวจ”

เผ่าเทพวิ่งพรวดมาเปิดประตู  เห็นเสือผาพรางหน้าจี้จับหมอเป็นตัวประกัน

“ไอ้เสือผา เลิกทำร้ายคนบริสุทธิ์ซะที วางปืนซะแล้วมาคุยกันดีๆ”

“ฉันไม่มีเวลาว่างมากพอจะมานั่งเป็นเพื่อนคุยปรับทุกข์กับหมวดหรอก”

“ช่วยผมด้วยครับคุณตำรวจ ผมยังไม่อยากถูกฆ่าตาย” หมอธันว์พยายามเล่นละครสุดฤทธิ์   สถานการณ์ ดูหน้าสิ่วหน้าขวานชวนให้เผ่าเทพเชื่อได้ง่าย

“ไม่ต้องกลัวครับหมอ ถ้ามันทำอะไรหมอ มันไม่รอดไปจากที่นี่แน่”

“แน่ใจเหรอหมวด ถ้าหมวดฆ่าผมตาย  ชาตินี้หมวดก็จะไม่ได้เจอกับคุณน้ำผึ้งอีก”

เผ่าเทพชะงัก ภูผาไม่รอช้าจัดการทุบต้นคอหมอธันว์หมดสติแล้วผลักให้โถมน้ำหนักตัวไปทับเผ่าเทพจนแทบล้มไปด้วยกัน กว่าเผ่าเทพจะตั้งหลักได้ ภูผาก็หนีออกไปทางหน้าต่างแล้ว

หมวดหนุ่มไม่ปล่อยเสือผาไปง่ายๆ วิ่งตามออกไปนอกโรงพยาบาลถือปืนเล็งขู่เสือผาที่วิ่งอยู่ข้างหน้า