เกมเสน่หา
ตอนที่ 12
“มาจุ๊บท้องฉันทำไม”
“ก็ผมขอคุณคุยกับลูกแล้วนี่ มันต้องคุยวิธีนี้...ก็เพิ่งอธิบายไปไง”
“งั้นไม่ให้คุยแล้ว”
“น่านะคุณนก...ขอประโยคเดียว...ประโยคเดียวจริงๆ”
ทันทีที่เหมือนชนกอนุญาต ลัคนัยก็รวบลมหายใจพูดบอกรักลูกในท้องเป็นประโยคยาวเหยียด เหมือนชนกอึ้งมาก ไม่คิดว่าเขาจะบอกรักลูกวิธีนี้ บรรยากาศดีๆของพ่อแม่ลูกกลับมาอีกครั้ง ลัคนัยมีความสุขเช่นเดียวกับเหมือนชนกที่คิดหาโอกาสบอกเขาเรื่องนิ่มนวลและอาจจะเรื่องยกเลิกสัญญาบ้าๆนั่นด้วย...
ooooooo
หลังพักรักษาอาการด้วยคีโมบำบัด นิ่มนวลก็ได้รับอนุญาตให้กลับมาพักที่บ้าน นุชนารถตามดูแลเหมือนเคยเพราะได้รับการไหว้วานจากเหมือนชนก ทุกอย่างทำท่าจะเป็นไปด้วยดีถ้าความลับจะไม่แตก!
เหมือนชนกโกหกลัคนัยว่ามีนัดกับหมอเพราะอยากพานิ่มนวลไปดูลูกในท้อง ลัคนัยเคืองมากเพราะอยากไปด้วยแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะภรรยาคนสวยไม่ยอมเลื่อนนัดและตัวเองก็มีประชุม
นุชนารถรู้เรื่องนิ่มนวลจะไปโรงพยาบาลแต่ดันหยิบบัตรคนไข้ของอีกฝ่ายติดมาบริษัทด้วยเลยจะนำกลับไปให้ โชคร้ายที่ลัคนัยแอบเห็นชื่อบนบัตร ความลับเรื่องนิ่มนวลเลยไม่เป็นความลับอีกต่อไป!
นิ่มนวลไม่รู้เรื่องว่าความลับแตก ระหว่างรอเหมือนชนกมารับก็แอบเอาพวงมาลัยที่ร้อยไว้ไปขาย มาลินีที่เป็นห่วงอยากมาเยี่ยมเห็นพอดีเลยเดินไปขวาง
“คุณท่าน...มาได้ยังไงคะ...หรือว่าคุณนกบอก”
“ยัยนกไม่ได้บอกฉันหรอก ฉันต่างหากที่เป็นคนไปบอก ฉันเป็นคนมาเจอแกแต่ฉันขี้ขลาดเกินกว่าจะเข้าไปหาแกถึงได้ไปบอกยัยนกให้มา ถ้ารู้แบบนี้ฉันจะไปบอกลูกแกแทนที่จะเป็นยัยนก!”
มาลินีพูดด้วยความโมโหเพราะรู้จากหลานสาวว่านิ่มนวลขอร้องให้ปิดบังเรื่องรักษาตัวจากลัคนัย
“จะดื้ออะไรกันนักกันหนาฮะนังนิ่ม ทุกวันนี้ลูกมันมีไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า แม่คนเดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ แล้วถ้าไม่ให้ลัคนัยมันเลี้ยงแม่มันจะให้มันไปเลี้ยงใคร”
นิ่มนวลก้มหน้าน้ำตาไหล มาลินีอ่อนใจถอนใจยาว “แกรู้ใช่ไหมว่าแกกำลังจะเป็นย่า ไม่อยากเห็นหน้าหลานรึไง ฉันเป็นทวดฉันยังนับวันรอเลย จะผู้ชายผู้หญิงก็เตรียมชื่อไว้ให้แล้ว”
“คุณท่านพูดแบบนี้ หมายความว่าให้อภัยนิ่มกับลูกแล้วใช่ไหมคะ”
“ถ้าไม่อภัยฉันจะมาทำไม ไม่มีอะไรต้องโกรธต้องเคืองกันอีกแล้ว ตอนนี้ฉันโกรธตัวเองมากกว่าที่ยี่สิบปีก่อนไล่แกไป ถ้าฉันให้อภัยแกตั้งแต่ตอนนั้นแกคงไม่ต้องลำบากแบบนี้”
“แค่นี้นิ่มก็ซึ้งใจแล้วค่ะ ชีวิตนี้ต่อให้เลวร้ายแค่ไหนก็ยังโชคดีที่อย่างน้อยก็ได้รับการอภัยจากคุณท่านก่อนตาย”
พูดจบก็ก้มกราบ มาลินีย่อตัวไปกอด ร้องไห้โฮไม่ต่างจากนิ่มนวล
“เด็กปากเสีย! มาพูดเรื่องตงเรื่องตายอะไร แกจะตายก่อนฉันได้ยังไง ไปรักษาให้หาย ให้ลูกมันดูแลแก แต่แกต้องกลับมาดูแลฉันตอบแทนที่ฉันเลี้ยงแกมาเหมือนลูกคนนึง รับปากสินิ่มว่าจะหาย จะตอบแทนฉัน...รับปากสิ”
นิ่มนวลไม่ได้ตอบ อาการบางอย่างกำเริบจนหมดสติ มาลินีตกใจมากโวยวายเสียงดังให้เรียกรถพยาบาล!
ooooooo
เหมือนชนกแวะมารับนิ่มนวลที่ห้องพักแต่นอกจากจะไม่เจอ ลัคนัยยังยืนหน้าถมึงทึงในนั้น พร้อมนุชนารถซึ่งส่งสายตาขออภัยมาให้ที่ทำความลับแตก
