เกมเสน่หา
ตอนที่ 12
“นกกำชับคุณนารถแล้วว่าให้ช่วยเก็บเป็นความลับกับนัย นกอ้างว่านัยคงไม่โอเคถ้านกเข้าๆออกๆ โรงพยาบาล... เขาห่วงลูกเขามาก นกทำตามที่คุณแม่ขอแล้ว คุณแม่ก็ต้องทำตามที่นกขอเหมือนกัน...อย่าหนีไปไหนอีกนะคะ”
“จ้ะ...แม่จะไม่หนีไปไหน”
วงศ์เวศน์พอใจการรักษาของนิ่มนวล แม้มีโอกาสหายน้อยแต่กำลังใจก็เป็นสิ่งสำคัญ เขาพยายามกล่อมให้เหมือนชนกพาลัคนัยมาพบแม่ เช่นเดียวกับพยายามปลอบใจวิสาขาที่ชอบเก็บเรื่องกลุ้มไว้คนเดียว
วิสาขาใช้เวลากับวงศ์เวศน์มากกว่าคนอื่น
ในระยะหลัง แม้วัยจะแตกต่างแต่หมอหนุ่มไม่เคยทำให้อึดอัด แถมพาเธอทำกิจกรรมใหม่ๆที่ไม่เคยทำ อย่างเช่นวันนี้ที่เขาพาเธอปีนหน้าผาจำลอง
เพราะไม่เคยออกแรงมากๆทำให้วิสาขาพลาดร่วงจากหน้าผาจำลองแขนเจ็บ วงศ์เวศน์รีบมาดูอาการด้วยความเป็นห่วงแต่ไฮโซสาวใหญ่ขืนแขนออกเพราะคิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมาก เขาเลยดุ
“เจ็บก็บอกว่าเจ็บสิครับ ไม่เห็นต้องทำเป็นสตรองตลอดเวลาเลย”
ความห่วงใยของวงศ์เวศน์ทำให้วิสาขาหวั่นไหวต้องแอบเอาไปปรึกษาธวัช...อดีตสามี กระนั้นก็ไม่กล้าบอกตรงๆได้แต่ถามอ้อมๆเรื่องเขามีเมียเด็ก
“แรกๆก็เขินนะเวลาพาแขไปไหนมาไหน กลัวคนจะนึกว่าผมเป็นพ่อเขา แต่มาคิดอีกทีถ้ามัวแต่แคร์ชาตินี้ก็ไม่ต้องไปไหนกันพอดี...ที่มาถามนี่คือกำลังจะคบเด็กหรือ”
“บ้า! อย่างฉันเนี่ยนะจะคบเด็ก ฉันไม่ใช่โคแก่กินหญ้าอ่อนอย่างคุณนะ”
“อย่างคุณต้องเรียกไก่แก่แม่ปลาช่อนต่างหาก”
“นี่หลอกด่าฉันเหรอ”
“ก็แล้วจะมาถามผมทำไม พูดเล่นหน่อยก็เคือง...มีพิรุธนะเนี่ย”
“ไม่มี้...ก็แค่มาปีนหน้าผาจำลอง เห็นคนอายุพอๆกับฉันนี่แหละควงเด็กมาปีน เลยอยากรู้ความรู้สึกถึงโทร.มาถามผู้มีประสบการณ์อย่างคุณไง...แค่นี้นะไม่อยากคุยด้วยแล้ว”
วิสาขาเขินจะวางสายหนี ธวัชไม่ห้ามแต่ไม่วายแหย่ทิ้งท้าย
“เด็กมาแล้วล่ะสิ...เชื่อผม...ลุยไปเลย คบเด็กกระชุ่มกระชวยดีนะ”
ooooooo
พิมลแขไม่ได้โมโหหึงธวัชกับวิสาขาเหมือนเคย หัวเราะชอบใจด้วยซ้ำที่เห็นว่าเขาหยอกล้อกับอดีตภรรยาอย่างสนุกปาก ธวัชดีใจที่ภรรยาเก่าและใหม่เข้าใจกันดีและมีกำลังใจจะทำกายภาพให้เดินได้เร็วขึ้น
ธวัชเกือบเดินได้คล่องแล้วแต่ยังต้องใช้ไม้เท้าพยุงบางเวลา พิมลแขตื่นเต้นมากและแกล้งเย้าให้เขาหายเร็วๆจะได้กลับไปทำงานหาเงินเลี้ยงลูก ธวัชส่ายหน้ายิ้มหวาน
“หลังลูกเราคลอดผมว่าจะวางมือ”
“วางมือ...แต่คุณแข็งแรงดีแล้วนี่คะ”
“ก็เพราะว่ายังแข็งแรงนั่นแหละถึงอยากมีเวลาให้คุณกับลูก เจ็บตัวคราวนี้มันทำให้ผมได้คิดว่าถึงมีเงินมากแค่ไหนก็ซื้อความสุขไม่ได้...เมื่อไม่มีคุณ”
พิมลแขซึ้งใจมาก ธวัชคว้ามือเธอมากุม “ผมไม่มีอะไรต้องห่วง มีคนรุ่นสองเก่งๆก็อยากหลีกทางให้เขาได้แสดงฝีมือ ดังนั้นอย่าปฏิเสธผมเลยนะ ให้ผมชดเชยเวลาที่เสียไปให้คุณ”
“อืม...งั้นเที่ยวรอบโลกเลยได้ไหมล่ะคะ”
“สามรอบเลยเป็นไง...บอกเลยนะว่าคบหนุ่มๆ ไม่ได้แบบนี้หรอก ต้องวัยเกษียณแล้วเท่านั้น”
ขณะที่คู่ธวัชกับพิมลแขเข้ากันดี คู่ลัคนัยกับเหมือนชนกกลับไม่ลงรอยเท่าไหร่ ลัคนัยเอาใจใส่ภรรยาคนสวยและลูกในท้องอย่างดี แต่เหมือนชนกไม่ได้สนใจมัวส่งข้อความถามอาการของนิ่มนวล
