ด้วยแรงอธิษฐาน

แกมแก้วเริ่มหวาดหวั่นกลัวความผิดของตนในอดีต พยายามลากลินจันทร์ออกไปแต่ลินจันทร์ไม่ขยับ

“อย่าทำผิดซ้ำสองอีกเลยนะแกมแก้ว อย่าทำเหมือนเมื่อสิบเก้าปีก่อนอีกเลย...อย่าทำอีกเลย”

สิ้นคำของลินจันทร์แกมแก้วก็สติแตกคว้ากรอบรูปใกล้มือฟาดศีรษะนัทธมนเลือดไหล พิษณุตกใจมากจะแย่งกรอบรูปเพื่อความปลอดภัยแต่แกมแก้วไม่ให้ นัทธมนไม่ยี่หระแผลที่หัว คาดคั้นลินจันทร์เสียงเข้ม

“คุณณิต! บอกความจริงมาเถอะ แล้วฉันจะอโหสิกรรมให้กับคุณ เราจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก”

ลินจันทร์ปากคอสั่นกว่าจะพูดออก “แกมแก้วชวนฉันไปที่นั่น!”

แกมแก้วหน้าเสีย แหวกลบเกลื่อน “พูดบ้าอะไร ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย”

“เธอนั่นแหละที่ชวนฉันไปหาวรดา”

“คิดจะป้ายความผิดให้ฉันเหรอยะ หุบปากไปเลยนะ!”

ลินจันทร์หรือผาณิตกลับชาติมาเกิดพาทุกคนย้อนอดีตเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน...คืนที่วรดาเสียชีวิต...

แกมแก้วแวะมาบ้านประพจน์เพื่อบอกวรดาถึงความจำเป็นที่กฤตย์จะผิดนัด ผาณิตหมั่นไส้แต่ไม่คิดขัดขวาง แกมแก้วนึกสนุกคิดแผนร้ายจะแกล้งวรดาด้วยการไปดักตีหัว!

“หา...จะดีเหรอแก้ว ไหนบอกแค่แกล้งเบาะๆ นี่เล่นใช้ไม้ตีหัวเลยเนี่ยนะ”

“ไม่ได้จะตีให้ตายนี่ แค่ตีซะทีนึงพอให้หายหมั่นไส้มันก็พอ”

“ฉันไม่เอาด้วยล่ะ ขืนมันไปฟ้องคุณพ่อ ฉันจะแก้ตัวยังไงล่ะแก้ว”

“ก็แค่บอกไปว่าเห็นเงาคนมายืนทำลับๆล่อๆ ก็เลยตีหัวมันเพราะนึกว่าเป็นขโมย...ก็แค่เนี้ย...ไม่เห็นจะยาก”

แกมแก้วพาผาณิตไปถึงจุดนัดพบเห็นวรดารอกฤตย์อยู่ก็ย่องไปตีหัวจากข้างหลัง วรดาไม่ทันเห็นหน้าสองสาวแต่ล้มหมดสติเลือดไหลจากศีรษะเป็นแผลฉกรรจ์!

ผาณิตสติแตกเมื่อเห็นแผลของพี่สาวคนละแม่ พยายามเขย่าตัวให้รู้สึกตัวแต่วรดาก็ไม่ฟื้น แกมแก้วเริ่มใจไม่ดี ตาเหลือกเมื่อเห็นแผลบนหัววรดาก่อนจะคิดได้ว่ามีหลุมหลบภัยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

แกมแก้วเคยได้ยินกฤตย์เล่าว่ามีหลุมหลบภัยเก่าในบริเวณบ้าน เธอจึงตัดสินใจลากร่างหมดสติของวรดาไปขังไว้ ผาณิตตกกระไดพลอยโจนเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด แม้จะลังเลเพราะสำนึกผิดชอบชั่วดีแต่ความรักตัวกลัวตายกับความต้องการเบื้องลึกจะครอบครองกฤตย์ก็เอาชนะไปได้

กระนั้นเมื่อแกมแก้วใช้ไม้ขัดดาลประตูหลุมหลบภัยจริงๆ ผาณิตกลับรู้สึกผิดจนอยากเปลี่ยนใจ

“เกิดจะมาทำเป็นใจดีอะไรตอนนี้อีกล่ะผาณิต”

“ฉันยอมรับว่าเกลียดนังรดา แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากให้มันตายด้วยน้ำมือเธอแบบนี้”

“ตายด้วยน้ำมือฉันอย่างงั้นเหรอยัยผาณิต งานนี้เธอจะโยนความผิดให้ฉันคนเดียวไม่ได้หรอกนะ ถ้าฉันต้องติดคุก ฉันก็จะให้การกอดคอเธอไปกับฉันด้วย!”