ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 11
“คุณพิษณุคะ...คุณช่วยพาฉันไปที่ห้องนั้นอีกครั้งได้ไหมคะ”
“คุณนัทจะไปทำไมครับ”
“เพราะมีความจริงบางอย่างที่ฉันพยายามตามหามาตลอดชีวิตแต่ก็ยังหาไม่เจอ...”
มนทิราไม่สบายใจเมื่อลูกสาวบอกว่าจะไปห้องลับของกฤตย์อีกครั้ง
“ไหนนัทว่าไม่ติดใจกับเรื่องในอดีตชาติอีกแล้วไง ทำไมถึงอยากกลับไปค้นหาอะไรอีก”
“นัทพยายามแล้วนะแม่ แต่ฝันร้ายพวกนั้นก็ยัง ตามมาหลอกหลอนนัทไม่หยุด แม่ให้นัทไปเถอะนะ นัทแค่อยากหาความจริงเท่านั้น ความจริงที่จะทำให้นัทไม่ต้องฝันร้ายอีก”
พิษณุพานัทธมนไปห้องลับในช่วงวันหยุดเพราะไม่มีใครอยู่ นัทธมนกวาดตามองรอบห้องพลางพึมพำถึงวรดา
“วรดา...ช่วยฉันหยุดฝันร้ายพวกนั้นสักทีเถอะนะ ขอให้ฉันเจอเบาะแสอะไรก็ได้ว่าใครเป็นคนทำร้ายเธอ”
นัทธมนไม่พบอะไรจากห้องลับของกฤตย์นอกจากความรักของเขาที่มีต่อวรดา พิษณุจะพาเธอกลับแต่ต้องชะงักเมื่อจู่ๆลินจันทร์ก็โผล่มาพร้อมแกมแก้ว เด็กหญิงกลัวตัวสั่น พร่ำขอโทษวรดาจนนัทธมนต้องปลอบ
“ลินจันทร์...ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่ได้จะมาทำอะไรเธอ”
น้ำเสียงปลอบประโลมของนัทธมนไม่ได้ทำให้ลินจันทร์สงบ ขยับตัวหนี นัทธมนเดินตาม
“ลินจันทร์...ไม่สิ...ผาณิต คุณณิต ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณแค่สองสามข้อเท่านั้นล่ะ”
ลินจันทร์ส่ายหน้าบอกไม่รู้เรื่อง นัทธมนหรี่ตาแกล้งถาม
“รู้เหรอคะว่าฉันจะถามอะไรถึงได้รีบตอบว่าไม่รู้”
พิษณุสงสารลินจันทร์พยายามกล่อมให้แยกย้าย แต่นัทธมนไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
“คุณณิต คุณรู้ใช่ไหมว่าใครทำร้ายวรดาแล้วพาไปขังที่หลุมหลบภัย ใคร...คุณหญิงน้าหรือคุณณิตที่เป็นคนทำ”
ลินจันทร์ตกใจหน้าซีด วิ่งหนีไม่อยากตอบ ท่าทางพิรุธจนนัทธมนต้องตามจับ
“คุณณิตบอกฉันมาเถอะ ทุกอย่างจะได้กระจ่างสักที บอกฉันเถอะคุณณิต...ใครทำร้ายวรดา”
ooooooo
ลินจันทร์มีอาการผวาเมื่อได้ยินชื่อวรดา นัทธมนมั่นใจว่าเด็กหญิงคือผาณิตกลับชาติมาเกิดและน่าจะรู้ตัวฆาตกรตัวจริง แกมแก้วเห็นลูกสาวถูกนัทธมนคาดคั้นก็ร้อนตัวพุ่งไปกระชากตัวออก
ท่าทางเกรี้ยวกราดของแกมแก้วทำให้พิษณุตกใจ ส่วนนัทธมนยิ่งมั่นใจว่าลินจันทร์ต้องรู้ แกล้งยั่ว
“คุณณิต...ถ้าไม่ตอบฉันจะถือว่าคุณยอมรับว่าเป็นคนฆ่าวรดา”
แกมแก้วผงะ ร้อนรนกว่าเก่าจนนัทธมนสงสัย ลินจันทร์ทนแรงกดดันไม่ไหวโพล่งออกไป
“ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ลินจันทร์ร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนเงยหน้าพูดกับนัทธมนด้วยเสียงของผาณิต
“ฉันขอโทษ แต่ฉันสาบานว่าฉันไม่เคยคิดจะฆ่าเธอเลยนะวรดา”
“ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร หรือว่าเป็นคุณหญิงผกา แม่ของเธอ”
“คุณแม่ไม่เกี่ยว คุณแม่ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“งั้นบอกมาเดี๋ยวนี้ว่าใคร ถ้าเธออยากจะขอโทษฉันจริงๆล่ะก็...บอกฉันมาสิ ใครเป็นตัวการฆ่าวรดา”
