ตอนที่ 10
“เดี๋ยวๆไปกันใหญ่แล้ว ฉันยังไม่ได้ทำอะไร
ใครซะหน่อย”
“หยุดทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซะทีเถอะ เธอรู้ไหมว่า
ใครเป็นคนขอร้องให้เรามาหาเธอที่นี่”
นัทธมนส่ายหน้า ถุงแป้งเฉลยว่ามนทิราคือ
คนโทร.บอกเธอกับเต้ย
“กระทั่งแม่ของเธอยังรู้ว่าเธอกำลังคิดจะลงมือแก้แค้นน้ากฤตย์”
“ขอร้องล่ะนะ อย่าเอาแม่ฉันมาเกี่ยวข้อง นี่มันเรื่องของฉัน เธอมีปัญหาอะไรก็มาเคลียร์กับฉันนี่”
“ฉันไม่ได้ดึงแม่เธอมาเกี่ยวข้องแต่แม่เธอนั่นแหละที่โทร.หาฉันเอง”
ถุงแป้งยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง มนทิราโทร.หาเธอกับเต้ยเมื่อเช้า นัทธมนหงุดหงิดโต้อย่างไม่ยอมแพ้ “แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ...ก็คงเป็นเธอใช่ไหมที่บอกแม่ว่าคน
ในฝันร้ายของฉันคือคุณกฤตย์ ทำไมเธอต้องทำให้แม่ฉันไม่สบายใจด้วย”
“เอ่อ...ก็...ฉันเคยบอก ทั้งเตือนทั้งห้ามเธอแล้ว แต่เธอไม่ยอมฟังฉันนี่”
“แต่ถึงยังไงก็ไม่ควรดึงแม่ฉันเข้ามาเกี่ยวด้วย”
“นัท...เพื่อนเขาหวังดีกับนัทนะ”
“เพื่อนงั้นเหรอเต้ย หวังดีด้วยอย่างงั้นเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆทำไมถึงไม่เห็นใจฉันบ้างว่าฉันเคยเจออะไรมา ว่าฉันต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหนฉันไม่ใช่คนร้าย ไม่ใช่ภูตผีปีศาจ ฉันไม่มีวันไปทำร้ายใครแน่ๆ...ไม่มีทาง!”
น้ำเสียงยืนยันหนักแน่นของนัทธมนทำให้ถุงแป้งกับเต้ยสบายใจขึ้น แต่เพียงแวบเดียวก็หน้าเครียดเมื่อได้ยินประโยคทิ้งท้ายของนัทธมนว่าจะไม่ทำใครก่อนถ้าไม่ได้เป็นฝ่ายถูกทำร้าย!
ooooooo
กฤตย์ไม่ยอมเริ่มประชุมเพราะอยากรอให้นัทธมนมาจดรายงานการประชุม โดยไม่รู้เลยว่าเลขาฯสาวกำลังรับศึกหนักจากถุงแป้งกับเต้ยที่คาดคั้นให้เธอสัญญาจะไม่ทำร้ายกฤตย์
“นี่นัท...เธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหม”
“งั้นถ้าฉันถามย้อนกลับบ้างล่ะ เธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมถุงแป้ง”
“ก็ถ้าเธอจะยอมลงให้ฉันบ้าง เราก็จะยังเป็นเพื่อนกัน”
“งั้นฉันก็เหมือนกัน ถ้าเธอจะยอมลงให้ฉันบ้างเราก็เป็นเพื่อนกันเสมอ”
“เธอมันดื้อ หัวแข็งไม่เคยลงให้ใคร ตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันเธอก็มองฉันเป็นแค่ลูกไล่ เป็นแค่บริวารรอบตัวเธอ”
“เธอเข้าใจผิดแล้วถุงแป้ง ฉันไม่เคยมองเธอแบบนั้นเลยนะ เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด”
“เธอรักใครเป็นด้วยเหรอนัท ในเมื่อหัวใจเธอมันมีแต่ความแค้น หัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้นของเธอมันจะมีที่ว่างเหลือให้ความรักด้วยเหรอ”
คำพูดแทงใจดำของถุงแป้งทำให้นัทธมนเจ็บจี๊ด เต้ยสงสารพยายามไกล่เกลี่ย
“นัทเขาเข้าใจแล้วล่ะถุงแป้ง เราสามคนจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมได้ไหม...”
นัทธมนลังเล ไม่สัญญาจะไม่แก้แค้นกฤตย์ ถุงแป้งจะบังคับแต่พิษณุมาตามนัทธมนไปประชุมเสียก่อน
กว่าการประชุมจะเสร็จสิ้นถุงแป้งกับเต้ยก็กลับแล้ว ทิ้งกฤตย์ให้นั่งพักในห้องตามลำพังก่อนจะนึกได้ว่า