ด้วยแรงอธิษฐาน

“ฉันไม่อยากฟัง...นังวารี...ถ้าแกจะหน้าทนอยู่ในบ้านนี้ต่อไปฉันก็จะทำกับแกอย่างขี้ข้า แม้แต่ลูกในท้องของแกที่จะออกมาฉันก็จะนับมันเป็นแค่ขี้ข้าเหมือนกัน!”

นับจากวันนั้นสถานะของวารีกับวรดาก็กลายเป็นแค่คนอาศัยที่มีหน้าที่เหมือนคนใช้ กฤตย์พยายามลำดับความแล้วจึงเข้าใจว่าผาณิตลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผกาคือน้องสาวคนละแม่ของวรดา

ด้านผาณิต...รับรู้เรื่องราวความเป็นมาของวรดาดี แม้ไม่ได้นับถือเสมือนพี่สาวแท้ๆแต่ก็ไม่สุงสิงด้วยเพราะถูกผกาผู้เป็นแม่เสี้ยมตั้งแต่เด็กว่าเธอกับวรดานั้นเป็นคนคนละชั้น

กฤตย์ดึงตัวเองจากอดีต ใบหน้าอ่อนหวานของวรดายังตรึงในความทรงจำของเขา ปณิตาลอบมองอาการของเขาด้วยแววตาจับผิด แต่ไม่ทันอ้าปากถามก็ถูกเขาเชิญออกจากห้องอย่างสุภาพ

“ขอให้ผมยังดูเป็นตัวอย่างที่ดีกับหลาน ผมไม่อยากให้เขาถูกเพื่อนๆนินทา ว่าปาร์ตี้วันเกิดทั้งทีแต่น้าชายกลับขลุกอยู่แต่ในห้องนอนกับผู้หญิง”

ปณิตาหน้าม้านต้องขอตัวกลับ กลิกาหรือถุงแป้งมองตามเซ็งๆก่อนชวนกลุ่มเพื่อนถ่ายรูปหมู่และนั่งคุยเรื่องอนาคตหลังเรียนจบ ตัวเธอจะเรียนต่อตามคำแนะนำของกฤตย์ ส่วนนัทธมนจะหางานทำเพราะไม่อยากให้แม่ลำบาก ถุงแป้งจึงเสนองานตำแหน่งเลขานุการของกฤตย์ซึ่งเข้าทางนัทธมนที่รับปากทันทีเพราะอยากสืบเรื่องเขา

แม้ถุงแป้งจะพยายามแก้ต่างให้กฤตย์ว่าเป็นสุภาพบุรุษและไม่เคยให้ความหวังปณิตา แต่นัทธมนก็ปักใจเชื่อว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ และภาพร้ายๆของเขาก็ทำให้เธอเก็บไปฝันถึงวรดา...ผู้หญิงหน้าเหมือนเธอคนเดิม...แต่ครั้งนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้นอนอ่านหนังสือแต่ถูกท่อนไม้ฟาดหัวจนสลบ!

นัทธมนนอนกระสับกระส่าย นอกจากฝันเห็นวรดา...ผู้หญิงหน้าเหมือนตัวเองถูกทำร้ายยังฝันถึงหลุมหลบภัยอับๆและวาระใกล้สิ้นลมเหมือนเดิมด้วย เธอสะดุ้งตื่นกลางดึกพร้อมพลังพิเศษสั่นสะเทือนข้าวของทั้งห้อง กว่าทุกอย่างจะสงบก็พักใหญ่ นั่นทำให้เธอหงุดหงิดมากและพาลโทษว่าเป็นเพราะกฤตย์ทำให้เธอฝันร้ายแบบนี้

ooooooo