ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 1
“ก็บางที...หนังสือเล่มนี้อาจบ่งบอกบางอย่างให้เราได้รู้จักตัวตนเธอมากขึ้นไงล่ะ”
แววตาหวานฉ่ำทำให้วรดาหน้าแดงด้วยความเขิน รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่มีคนใส่ใจเรื่องของเธอ กฤตย์เฝ้ามองด้วยความชอบใจและไม่รีรอจะสานสัมพันธ์
“เรื่องเจน แอร์...เท่าที่เราจำได้มันเป็นเรื่องของหญิงสาวกำพร้าที่ยากจนข้นแค้นแต่สู้ชีวิตจนเรียนจบ ได้เข้าไปเป็นครูที่คฤหาสน์ของหนุ่มใหญ่ผู้ดีที่ชื่อมิสเตอร์...”
“มิสเตอร์โรเชสเตอร์ค่ะ”
“ใช่ๆ แล้วเรื่องเป็นยังไงต่อนะ”
“หลังจากนั้นมิสเตอร์โรเชสเตอร์ก็ได้รู้จักเจน แอร์มากขึ้น เกิดเป็นความรักจนถึงขั้นขอแต่งงาน”
“แต่มันไม่ได้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งนี่ใช่ไหม”
“ค่ะ...เจน แอร์มารู้ภายหลังว่ามิสเตอร์โรเชสเตอร์เคยมีภรรยา แต่ภรรยาเขาวิกลจริตเลยถูกขังไว้ในคฤหาสน์”
“ใช่ๆ...เราจำได้แล้ว เพราะหยิ่งในศักดิ์ศรีเจน แอร์เลยยอมหลีกทาง หนีออกไปตกระกำลำบากแต่หัวใจเธอยังรักยังเป็นห่วงจนย้อนกลับมาที่คฤหาสน์อีกครั้ง”
“ค่ะ...แต่ก็มีเหตุการณ์ไฟไหม้จนมิสเตอร์โรเชส–
เตอร์ตาบอด สุดท้ายก็ได้เจน แอร์ที่ยังอยู่เคียงข้างคอยดูแลเขาด้วยความรัก...จบแบบนี้ล่ะค่ะ”
“เธอนี่พอได้คุยถึงหนังสือที่ชอบแล้วตาเป็นประกายเลยนะ”
วรดายิ้มเขินๆ กฤตย์ได้ทีแกล้งเย้า “งั้นถ้าให้เราวิเคราะห์นะ...เหตุผลที่เธอชอบเรื่องเจน แอร์เพราะเธอฝันอยากมีใครสักคนที่คุณสมบัติครบถ้วนเหมือนมิสเตอร์โรเชสเตอร์อย่างงั้นใช่ไหม”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ คงเป็นเพราะฉันเข้าใจหัวอกของเจน แอร์...เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องทนอยู่กับแม่เลี้ยงที่จงเกลียดจงชังเธอ ฉันก็เลยรู้สึกผูกพันกับเธอมังคะ”
“เธอกำลังบอกว่าชีวิตเธอผ่านอะไรมาคล้ายกับเจน แอร์อย่างงั้นเหรอ...”
ooooooo
กฤตย์ยังหลงในวังวนของอดีต เขาจำได้ว่าต้องเกลี้ยกล่อมอยู่นานกว่าวรดาจะยอมเล่าเรื่องราวของเธอ...ลูกสาวคนโตของพลโทประพจน์กับวารีสาวใช้ในบ้าน
ประพจน์แอบมีความสัมพันธ์กับวารีสาวใช้จนตั้งท้อง เขาตัดใจทิ้งเธอไม่ลงจึงยอมให้อยู่ในบ้านและรับปากจะรับผิดชอบลูกในท้อง เมื่อเขาแต่งงานกับผกาความก็แตก วารีถูกลากมาเล่นงานทั้งที่ท้องแก่ ประพจน์จึงต้องสารภาพว่าลูกในท้องของวารีคือลูกของเขา ผกาโกรธมากประกาศกร้าวให้ไล่วารีออกจากบ้านแต่ประพจน์ไม่ยอม
“จะให้ผมทอดทิ้งวารีได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่มีความผิดและที่สำคัญลูกในท้องเธอก็เป็นลูกผมเหมือนกัน”
“ทำไมคุณทำกับฉันเหมือนฉันเป็นคนโง่แบบนี้ คุณเอาคนใช้เป็นเมียแล้วมาแต่งงานกับฉันทำไม”
“ผมขอโทษจริงๆ เป็นความผิดผมเอง ขอให้วารีได้อยู่ที่นี่เถิด ถึงยังไงผมก็ยกคุณเป็นภรรยาผมแต่เพียงผู้เดียว”
