ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 1
ผาณิตแสดงออกอย่างเปิดเผยว่ามีใจให้กฤตย์ แต่นอกจากเขาจะไม่สนใจยังแทบไม่เคยเปิดโอกาสให้เข้าใกล้ กฤตย์อึดอัดกับท่าทางของผาณิตต้องขอตัวไปเดินเล่น...และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอวรดา
วรดาไม่รู้ตัวว่าถูกจับจ้องโดยใครบางคน เธอเพลิดเพลินกับหนังสือความรักของเจน แอร์...หนังสือเล่มโปรด กฤตย์ลอบมองใบหน้าหวานด้วยความชอบใจจนกระทั่งเสียงเหยียบใบไม้ของเขาทำให้เธอรู้สึกตัว!
ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มแปลกหน้าทำให้วรดาหัวใจกระตุกก่อนกลบเกลื่อนความอายด้วยการขอตัวดื้อๆ
กฤตย์ร้องห้าม “เดี๋ยวสิ...นั่งก่อน เราแค่อยากขออาศัย ไม่ได้คิดจะแย่งที่ของเธอ”
“มิได้ค่ะ ฉันตั้งใจว่าจะไปแล้วพอดี เชิญคุณตามสบายเถอะค่ะ”
“จะนั่งอยู่ต่ออีกเดี๋ยวไม่ได้เหรอ เรามีเรื่องจะถามอะไรเธอสักหน่อย...อย่าหาว่าล่วงเกินนะ ดอกไม้อะไรน่ะที่เธอใช้พันผมอยู่ กลิ่นหอมหวานเหลือเกิน”
วรดาเริ่มระแวงตอบเสียงแข็งว่าดอกปีบ กฤตย์เดาว่าเธออาจเป็นวรดาลูกสาวคนโตของประพจน์จึงพยายามผูกมิตร วรดาไม่มีทางเลือกต้องนั่งตอบคำถามเขาด้วยท่าทางเกร็งๆ
“อ่านเรื่องอะไรอยู่หรือ”
“เจน แอร์ ค่ะ...ความรักของเจน แอร์ เป็นนวนิยายคลาสสิกที่แปลมา”
“เรารู้จัก...สมัยเรียนภาษาอังกฤษครูก็บังคับให้อ่านแต่เป็นแค่ฉบับย่อๆนะ เธอชอบเรื่องนี้เหรอ”
“ค่ะ...ชอบมาก นี่อ่านหลายรอบแล้วค่ะ”
“แล้วเคยอ่านที่เป็นภาษาอังกฤษแบบต้นฉบับจริงๆหรือยัง”
กฤตย์เสนอตัวจะนำฉบับภาษาอังกฤษมาให้แต่วรดาส่ายหน้าปฏิเสธ
“อย่าปฏิเสธสิ คิดซะว่าเป็นค่าเช่าที่เรามาขอแบ่งปันมุมสวยๆตรงนี้แล้วกัน”
“งั้นคุณคงจ่ายผิดคนเพราะฉันไม่ใช่เจ้าของบ้าน ...คงไม่อาจรับค่าเช่าได้”
“แปลว่าไม่ให้...คือเธอจะหวงเก็บที่ตรงนี้ไว้นั่งเล่นส่วนตัวคนเดียวล่ะสิ”
“มิได้ค่ะ...ฉันไม่ได้หวง”
“ไม่หวง...งั้นก็แปลว่าเธอไม่รังเกียจที่จะต้อนรับ”
“ฉันไม่รังเกียจที่จะต้อนรับแขกของคุณพ่อหรอกค่ะ”
“อย่าเรียกเราเป็นแขกเลยนะ มันฟังดูห่างไกลกันไปหน่อย บ้านอยู่ติดกันแบบนี้เรียกเราว่าเพื่อนบ้านดีกว่า”
คำบอกเล่าของเขาทำให้วรดาอึ้งอึดใจ กฤตย์ยิ้มกว้างแนะนำตัวว่าเป็นลูกชายคนกลางของเกื้อเพื่อนบ้านประพจน์ “เราชื่อกฤตย์...ยังไงถ้าเธอว่างๆก็ขอเชิญแวะไปเดินเที่ยวเล่นบ้างได้นะ ถึงจะไม่สวยร่มรื่นเท่าที่นี่แต่สวนที่เราจัดเองก็พอจะอวดได้อยู่นะ ยังไงก็ดีใจที่ได้รู้จักเธอนะ...วรดา”
ooooooo
