ด้วยแรงอธิษฐาน

ความฝันซ้ำๆซากๆทำให้นัทธมนปักใจว่าวรดาคือตัวเธอในอดีตชาติและกฤตย์อาจเป็นฆาตกรฆ่าวรดา เธอเล่าข้อสันนิษฐานให้เต้ยฟังและตัดสินใจจะสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเองหากได้เป็นเลขาฯของกฤตย์

เต้ยอ่อนใจกับความรั้นและอคติของเพื่อนสาวและอดไม่ได้จะเตือนสติ

“นี่เราถามจริงๆนะนัท เธอจะสืบเรื่องนี้ไปทำไม เรื่องในอดีตก็ปล่อยให้มันเป็นอดีต...ไม่ดีกว่าเหรอ”

“ไม่! ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองฝันร้ายอย่างนี้หรอกนะ นายลองเป็นฉันดูไหม ต้องฝันว่าถูกฆ่าตายแทบทุกคืนน่ะ”

“งั้นก็ตามใจเธอ แต่บอกไว้เลยนะ...เราไม่อยากให้เธอคิดแก้แค้นหรือทำร้ายใครเด็ดขาด”

นัทธมนนิ่งเงียบเหมือนไม่ยี่หระกับคำประกาศของเพื่อนหนุ่ม เต้ยต้องเป็นฝ่ายอ่อนให้ตามเคย

“แต่ถ้าเธอแค่อยากสืบเรื่องนี้เพื่อลบฝันร้ายเราก็พร้อมจะช่วยเหลือเธอ”

กลิกาหรือถุงแป้งเอาเรื่องนัทธมนไปปรึกษากฤตย์ เขาเกือบปฏิเสธไม่รับเด็กจบใหม่ทำงานหากหลานสาวไม่เอารูปนัทธมนให้ดู ใบหน้าที่เหมือนวรดาราวกับเป็นคนเดียวกันทำให้เขาตัดสินใจเรียกตัวมาสัมภาษณ์

นัทธมนดีใจเมื่อถุงแป้งโทร.แจ้งข่าวดีว่ากฤตย์เรียกตัวเธอสัมภาษณ์ หมายมั่นปั้นมือจะสืบความจริงเกี่ยวกับผู้หญิงในฝันที่ชื่อวรดาให้ได้ โดยไม่รู้เลยว่ากฤตย์ก็แอบสืบเรื่องเธอจากถุงแป้งเช่นกัน

“ยัยนัทเป็นคนดีมีน้ำใจ ฉลาด มีความเป็นผู้นำในกลุ่มเพื่อนๆ แถมยังเรียนเก่งได้เกรดที่หนึ่งตลอดด้วยนะคะ”

“เท่าที่ฟังดูนี่เหมือนไม่มีข้อเสียเลยนะ”

“ข้อเสียเหรอ...คือถึงยัยนัทจะไม่เอาเปรียบใครแต่ถ้าใครล้ำเส้นก่อนเขาก็เอาตายเหมือนกันนะคะ อุ๊ย!... เดี๋ยว! นี่ถุงแป้งควรพูดไหม เดี๋ยวจะกลายเป็นทำให้เพื่อนไม่ผ่านสัมภาษณ์ซะ”

“ไม่หรอก...ที่ถุงแป้งพูดมาทั้งหมดนี่ถือว่าเขาเป็นคนเก่งแล้วก็น่าสนใจมากๆเลย...”

แกมแก้ว น้องสาวของกฤตย์สะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะลินจันทร์ ลูกสาวคนเดียวนอนละเมอเพราะฝันร้าย เสียงพูดแผ่วเบาของลูกสาวทำให้แกมแก้วดีใจมากรีบนำไปเล่าให้กฤตย์พี่ชายฟังวันต่อมา

ลินจันทร์ถูกบังคับให้พูดต่อหน้ากฤตย์ แต่เด็กสาวกลัวไม่กล้าพูด แกมแก้วโมโหเกรี้ยวกราดใส่ลูกสาวจนกฤตย์ต้องปรามและปลอบให้ใจเย็น หากลินจันทร์พร้อมคงยอมพูดเอง

“แก้วไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ตั้งแต่นายไพโรจน์ทิ้งให้แก้วดูแลลูกคนเดียว...ลูกที่ทำตัวเหมือนเป็นบ้าใบ้แบบนี้”