ตอนที่ 8
วันนี้นนทวีพาพายมาที่อาชาคลับพอลงจากรถก็เจอกิตติพัศกับนวียาพอดี ทั้งสองยิ้มให้อย่างต้อนรับ แต่พายเดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้ห่างออกไปเงียบๆเศร้าๆ
นนทวีบอกนวียาว่าตนเห็นพายชอบม้า เลยคิดว่าพามาที่นี่น่าจะดีขึ้น ฝากวีให้ช่วยดูแลหน่อย นวียาพยักหน้าให้พี่ชายอย่างเข้าใจ แล้วหันมองพาย พายมองนวียาแล้วก้มหน้าเศร้า แต่ไม่กล้าคุยด้วย นวียาเดินเข้าไปถามอย่างกระฉับกระเฉงสนุกสนานว่า
“วันนี้น้องพายอยากทำอะไรบอกครูวีมาเลยครูวีพร้อมลุย!”
แต่พายก็ยังนิ่ง ไม่กล้าคุยด้วย กิตติพัศถามว่าไปเล่นกับบีเลิฟดีไหม พายพยักหน้าทันที นวียาผสมโรงสร้างบรรยากาศว่า “ครูวีขอไปด้วยคนนะคะ”
พายพยักหน้าแต่ไม่พูด นวียายิ้มอย่างมีความหวัง กิตติพัศบอกนวียาว่า “ฝากด้วยนะ” ทำนองให้รู้ว่าตนเปิดทางให้แล้ว
นวียาพยักหน้าเชิงขอบคุณแล้วพาพายเดินไปหาบีเลิฟ พายเดินตามไปแต่ยังเงียบ เศร้า นวียาขอโทษพายที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ พายก็ยังเงียบ จึงบอกว่าถ้าพายยังไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร แล้วหันไปคุยกับบีเลิฟ
“บีเลิฟ...แกจำเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ไหม...คนที่ช่วยให้ฉันคุยกับแกรู้เรื่องน่ะ เขาเป็นเด็กพิเศษมากกว่าเด็กคนไหนๆเลยนะ เพราะเขามีพลังทำให้คนรอบตัวมีความสุขได้” พายยังเงียบแต่ฟังนวียาอย่างตั้งใจ “แต่ฉันกับคนอื่นๆก็ทำให้เขาเสียใจจนเขาไม่ยอมพูดกับใครอีกเลย...บีเลิฟ แกช่วยทำให้เขากลับมายิ้มอีกครั้งได้ไหม เหมือนที่เขาเคยทำให้ทุกคนรอบตัวเขายิ้มได้...แกช่วยฉันด้วยนะบีเลิฟ ช่วยทำให้เขารู้ด้วยว่าทุกคนรักเขา”
พายนิ่ง แต่รับรู้สิ่งที่นวียาพูดกับบีเลิฟว่า...ต้องการสื่อถึงตน
ooooooo
นวียายังคงช่วยกิตติพัศที่อาชาคลับอย่างเอาการเอางานด้วยใจรัก
น้องดรีมเป็นเด็กสมาธิสั้น พ่อแม่จึงพามาหัดขี่ม้า นวียาสอนให้น้องดรีมขี่ม้าจนพ่อกับแม่ชมกับกิตติพัศว่าตั้งแต่น้องดรีมมาหัดขี่ม้าที่นี่อาการสมาธิสั้นดีขึ้นมากเลย พ่อบอกว่าอาทิตย์หน้าจะพาเพื่อนน้องดรีมมาลองขี่ม้าด้วย
กิตติพัศและนวียาดีใจมากที่ช่วยน้องดรีมได้ กิตติพัศเสนอว่าเราเปิดคอร์สอาชาบำบัดจริงจังเลยดีไหม นวียาเห็นด้วยทันที กิตติพัศมัดมือชกเลยว่า “งั้นวีมาช่วยกิตสอนนะ”