ตอนที่ 8
กิตติพัศคว้าเอกสารไปดูแล้วช็อก พาทิศหันมองนวียาทำนองว่าเธอรู้มาตลอดใช่ไหม อรจิราแย่งเอกสารไปดูก็ยิ่งตกใจมือสั่น ปากก็ร้อง
“ไม่จริง...ไม่จริง!!! ไม่จริงนะกิต อรไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้ ผลตรวจเนี่ยปลอมขึ้นมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ยอมรับเถอะครับว่าผมคือพ่อที่แท้จริงของพายและเรื่องคืนนั้นของเราก็เป็นความจริง”
แม่พาทิศจะเป็นลม พาทิศกับกิตติพัศและอรจิรามองกันไปมาอึ้งแล้วอึ้งอีก
ooooooo
พาทิศเดินหนีออกมาทั้งสับสนหัวเสียหงุดหงิดพาลโมโหนวียาที่รู้ทุกอย่างมาตลอดแต่ไม่บอกตน ต่อว่าอย่างผิดหวังรุนแรงว่า ไม่นึกเลยว่าคนที่ตนไว้ใจที่สุดจะเป็นคนที่หลอกลวงที่สุด
นวียาพยายามอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่เขาพูด อย่าเข้าใจตนผิด
“เราไม่มีอะไรจะพูดกันอีกแล้ว ได้โปรด...ออกไปจากชีวิตของผมกับพาย”
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ไง คุณไม่เข้าใจหรอก พายก็คือหลานฉันเหมือนกัน”
พาทิศเงียบ หันเดินออกไปไม่แม้แต่จะมองหน้านวียา นวียาคว้ามือเขาไว้ พาทิศสะบัดหลุดเดินลิ่วไปเลย นวียาร้องไห้โฮ กิตติพัศเห็นนวียาร้องไห้ก็วิ่งเข้ามาโอบกอดปลอบว่าไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร นวียาพูดทั้งที่ร้องไห้โฮๆว่าตนไม่ได้โกหก ไม่ได้โกหกอะไรเขาเลย
“กิตรู้ว่าวีไม่ได้โกหก วีอย่าร้องนะ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร...กลับบ้านกันเถอะ”
ฝ่ายอรจิราเดินลงจากอำเภอพร้อมแม่โดยมีนนทวีตามมาติดๆ ร้องถามว่าจะไปไหน อรจิราตวาดอย่ามายุ่งกับตน นนทวีบอกว่าเธอหนีความจริงไม่ได้หรอกเราเคยเจอกันที่โรงแรม
อรจิราชะงักคลับคล้ายคลับคลาว่าจะจำได้แต่รับไม่ไหวที่จะฟังสิ่งที่นนทวีจะพูด จับมือแม่ลากไปขึ้นรถ นนทวีพยายามเรียกไว้แต่อรจิราขับรถพรืดออกไปแล้ว นนทวีได้แต่กำผลตรวจ DNA ในมืออย่างเหนื่อยใจ
ooooooo
นวียาเสียใจมากที่ถูกพาทิศหาว่าเป็นคนโกหกหลอกลวงไม่บอกเรื่องพายทั้งที่รู้ แต่กิตติพัศเข้าใจเห็นใจและปลอบโยน ทั้งยังขอโทษที่ทำให้เธอกับพาทิศต้องทะเลาะกัน พยายามพูดให้เข้าใจพาทิศว่า
“กิตว่าคุณพาทิศเขาคงตกใจเลยพูดไปอย่างนั้น กิตยังตกใจเลย งงไปหมด นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“แล้วกิตโอเคไหม”
“ไม่รู้สิ พอรู้ว่าน้องพายเป็นลูกกิต กิตก็คิดว่าตัวเองต้องมีเป้าหมายมากกว่านี้ เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้เพื่อลูก แต่พอรู้ความจริงแล้วมันกลับ...เคว้งไปหมดกิตไม่รู้แล้วว่าควรจะอยู่เพื่อใคร” พูดแล้วน้ำตาคลอเบ้า
“กิตก็ต้องอยู่เพื่ออาชาคลับไง เพื่อม้าทุกตัวคนงานทุกคน...และเพื่อตัวกิตเอง”
ฟังนวียาแล้วกิตติพัศเริ่มยิ้มได้ สีหน้ามีความหวังขึ้นมา