ตอนที่ 8
รุ่งขึ้นพาทิศในชุดทำงานมายืนที่หน้าห้องพาย เคาะประตูถามพายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า
“พาย...ตื่นรึยังลูก คุณย่าเตรียมไข่ดาวกับแฮมของโปรดพายไว้ด้วยนะ”
พายไม่ตอบ แม่กับป้าสมเดินมา แม่บอกว่ามาเรียกตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่ยอมตอบอะไรเลย แล้วแม่ก็พูดอย่างรู้สึกผิดว่า
“เป็นความผิดของแม่เอง ถ้าแม่ไม่ทะเลาะกับยัยอรเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้”
“ถ้าจะโทษคงต้องโทษพวกเราทุกคนนั่นแหละครับที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้”
แม่มองพาทิศในชุดทำงานถามว่าจะออกไปทำงานหรือ พาทิศจึงบอกแม่ว่าตนไม่ได้ทำงานแล้วตั้งแต่พี่อรไล่ดาออก แม่ก็รู้สึกผิดอีกว่าตนมีส่วนที่ทำให้เขาต้องเลิกกัน
“ช่างมันเถอะครับคุณแม่ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ผมไปนะครับ ผมนัดดาไว้ว่าจะไปงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของเขา ผม...คิดว่าจะหุ้นกับดาน่ะครับ”
แม่มองตามพาทิศไป คิดว่าตนต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...
ศรุดาทุ่มเทให้กับงานออกแบบผ้าพันคอเพื่อแสดงในงานแฟชั่นที่คุณเก๋เอาบัตรเปิดบูธมาให้อย่างมุ่งมั่น เธอวาดเป็นรังไหม แล้วจู่ๆก็ฉุกคิดอะไรได้ เปิดลิ้นชักออกเห็นรังไหม เธอหยิบออกมาวางที่แบบสเกตช์บนลายผ้าที่เหมือนกันดิก มองรังไหมและภาพสเกตช์แล้วสะท้อนใจ
ooooooo
ฝ่ายอรจิราสับสนและงุ่นง่านมากที่นนทวีทำให้แผนการของตนล้มเหลวจนกิตติพัศไม่เซ็นรับรองบุตร วันนี้เธอลุยไปหานนทวีที่โรงเรียน ถามราวกับจะกินเลือดกินเนื้อว่า
“คุณเป็นใคร มาทำอย่างนี้ทำไม!!! คุณรู้ไหมว่าคุณทำชีวิตของฉันพังป่นปี้ไปหมด!!!”
ครูที่อยู่ใกล้ๆต่างหันมองเป็นตาเดียว นนทวีลุกไปปิดประตูห้องแล้วหันเผชิญหน้าอรจิราที่ยังดุเดือดเลือดพล่าน อย่างใจเย็น
“ต่อไปนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉันกับพาย และทำเหมือนว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เรา!-ไม่-เคย-รู้จัก-กัน”
อรจิราจิกแต่ละคำเหมือนจะให้ชำแรกเข้าในหัวใจของนนทวี แม้เขาจะไม่พอใจแต่พยายามพูดอย่างใจเย็นว่า
“ทุกอย่างมันคือความจริง จะให้ผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้หรอก”
“แต่ฉันจำอะไรเกี่ยวกับคุณไม่ได้ทั้งนั้น แค่คุณเอากระดาษใบเดียวมาโชว์ ฉันก็ต้องเชื่อแล้วเหรอว่าคุณเป็นพ่อของพาย”
“คุณอาจจำผมไม่ได้ แต่คุณจำได้แน่ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่งั้นคุณคงไม่ตั้งชื่อลูกว่าพายหรอก”
อรจิราอึ้ง ใบ้กินสนิท!