มาตุภูมิแห่งหัวใจ

เบนเข้าไปหามงคลในห้องควบคุมตัว มงคลถามทันทีว่าเมธัสเป็นยังไงบ้าง เบนบอกว่าตนมีข้อเสนอ ถ้าตกลงตนจะพาไปเจอเมธัส มงคลถามว่าจะให้ตนบอกสิ่งที่รู้เกี่ยวกับแผนการของแสนปุระหรือ พูดอย่างปลงแล้วว่า คดีนี้ยังไงตนก็ไม่พ้นโทษประหารช่วยหรือไม่ช่วยผลก็ไม่ต่างกัน

เบนบอกว่าใช่ แต่สิ่งที่เขาจะได้คือโอกาสที่จะแก้ไขและทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถามว่า

“คุณไม่อยากให้ลูกชายคุณภาคภูมิใจในตัวคุณเป็นครั้งสุดท้ายบ้างเหรอ”

ขณะนั้นเองอวัศยาวิดีโอคอลมาบอกว่าตอนนี้ตนอยู่โรงพยาบาลรอฟังข่าวเมธัสอยู่ ยังไม่รู้ว่าจะปลอดภัยหรือไม่ มองหน้ามงคลบอกว่า

“อาคะ...ธัสเคยฝากหมอกเอาไว้เรื่องนึงนานมาแล้ว ธัสสั่งให้บอกกับอาเมื่อถึงเวลา และมันอาจจะเป็นวันนี้...ธัสฝากบอกว่าธัสรักอานะคะ รักมาก ถึงแม้ว่าอาจะไม่เคยมีเวลาให้เพราะอาต้องทำงาน เพราะงานของข้าราชการคือประชาชน ธัสเข้าใจและภูมิใจในตัวอามาก”

มงคลฟังแล้วน้ำตาไหล

“และที่ธัสเลือกเป็นตำรวจเหมือนพ่อมี 2 เหตุผล หนึ่ง ธัสอยากทำให้อาภูมิใจ...สอง ธัสอยากมีเวลาได้อยู่ใกล้พ่อ ธัสอยากให้อาเห็นในสิ่งที่ธัสตั้งใจทำและธัสก็หวังว่าสิ่งที่ธัสได้ทำไปตลอดชีวิตราชการจะทำให้อาภูมิใจในตัวลูกชายได้บ้าง ธัสฝากไว้เท่านี้ค่ะ”

มงคลร้องไห้น้ำตาอาบหน้า รู้สึกผิดต่อเมธัสมาก หมดศักดิ์ศรีความเป็นตำรวจตำแหน่งใหญ่โตไปสิ้น...

ooooooo

ที่คุ้มเจ้าแก้วอิน...เจ้าแก้วอินถามเจ้าก้อนแก้วว่าตัดสินใจแบบนี้จริงหรือ เจ้าก้อนแก้วถามว่าเรามีทางเลือกหรือ เจ้าพี่ไม่ต้องห่วง ทุกคนเสียสละเพื่อแสนปุระกันมากพอแล้ว ถึงเวลาที่ตนต้องเสียสละบ้าง

ในที่สุดเจ้าแก้วอินก็เดินมาส่งเจ้าก้อนแก้วให้แก่ดีนที่รออยู่หน้าห้อง ทุนอูถือปืนพุ่งเข้าขวางไม่ยอมให้เจ้าก้อนแก้วไปกับดีนเด็ดขาด เจ้าก้อนแก้วบอกให้ทิ้งปืน ท่านห้ามเราไม่ได้หรอก ชีวิตเรา เราตัดสินใจแล้ว เรา ขอโทษด้วย ทุนอูถามว่าเธอไม่เข้าใจหรือว่าดีนแค่ต้องการย่ำยีศักดิ์ศรีของแสนปุระ กับแค่อยากเอาชนะตน

“หึๆ แกก็พูดถูก ฉันคิดอย่างนั้นแล้วแกจะทำไม” ดีนอุ้มเจ้าก้อนแก้วไปทันที ทุนอูจะพุ่งเข้าหาดีน ถูกทหารแสนปุระล็อกตัวไว้ได้แต่ดิ้นร้องโวยวาย เจ้าแก้วอินเดินเข้าไปชี้ที่ธงของแสนปุระถามว่า

“ท่านเห็นธงแสนปุระตรงนั้นไหม มันไม่เคยถูกชักขึ้นสู่ยอดเสามานานหลายสิบปีแล้ว ถ้าการเสียสละของก้อนแก้วจะทำให้แสนปุระเปลี่ยนแปลง เรายอม!”

“บ้าไปแล้วเหรอ ยังไงฉันก็ไม่ยอม!” ทุนอูถูกทหารจับตัวไว้แน่น ดีนอุ้มเจ้าก้อนแก้วเดินผ่านเย้ยทุนอูไปอย่างสาแก่ใจ ทุนอูมองเจ้าก้อนแก้วร้องเรียกปานหัวใจสลาย...

“ปล่อยๆ...ก้อนแก้ว...ก้อนแก้ว...”

ooooooo