มาตุภูมิแห่งหัวใจ

แล้ววันนี้ทุนอูก็ตะลึงพรึงเพริด เพราะขณะที่เขายืนหัวเสียเรื่องเมย์ทูเออยู่นั้น นุนุในชุดเจ้าหญิงแสนสวยก็เดินมาหา ทุนอูอุทาน “นุนุ?!”

“ต่อไปนี้ไม่มีนุนุอีกแล้วค่ะ จะมีแต่เจ้าหญิงก้อนแก้ว เจ้าหญิงแห่งแสนปุระเท่านั้น” และให้ทุนอูเรียกตนว่าเจ้าก้อนแก้ว ทุนอูถามว่าเรียกได้จริงๆหรือ “ดิฉันยังไม่ได้ลืมเรื่องในอดีต ดิฉันแค่ยอมรับในสิ่งที่คุณทำเพื่อแสนปุระและเพื่อดิฉัน ขอบคุณที่ทำทุกอย่างเพื่อช่วยดิฉันและท่านพี่จากทหารไทย...ที่ท่านพี่ออกตัวปกป้องท่านจากชาวบ้าน เพราะท่านพี่ยอมรับในตัวท่านแล้ว ท่านชนะใจท่านพี่แล้ว”

ทุนอูบอกว่าคนที่ตนอยากชนะใจที่สุดคือเธอ

เจ้าก้อนแก้วบอกว่า “ดิฉันเชื่อว่าท่านทำได้”

“ฉันจะช่วยแสนปุระ จะทำให้ชาวบ้านยอมรับ เพราะฉันรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจกับฉัน ทั้งที่เธอก็คงรู้สึกไม่ต่างกับฉัน...ใช่ไหม ฉันจะทำให้ได้ ก้อนแก้ว ฉันสัญญา”

ทุนอูดึงเจ้าก้อนแก้วเข้าไปกอด เจ้าก้อนแก้วกอดตอบรับโดยปริยายว่าตนยอมเปิดใจกับเขาแล้ว แต่จู่ๆดีนก็เดินเข้ามาพูดเย้ยเสียงดังว่า “โอ้ว...นี่ผมมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า” เจ้าก้อนแก้วผละออกจากทุนอู มองดีนตะลึงที่เจอกัน ดีนยิ้มอย่างเป็นต่อ ถาม “ไม่ดีใจหน่อยเหรอที่ผมกลับมา”

ooooooo

เจ้าแก้วอินถามดีนว่าเงินถูกโอนเข้าบัญชีเขาไปหมดแล้วทำไมถึงยังใม่ส่งอาวุธมาอีก ดีนตะแบงว่านอกจากเงินแล้วที่เราตกลงกันไว้ยังมีอีกอย่างที่ตนต้องได้ด้วยพลางเดินเข้าหาเจ้าก้อนแก้ว

ทุนอูดึงดีนออกมาทันทีตวาด “อย่าแตะต้องเจ้าก้อนแก้ว” แต่ดีนยังไม่หยุด ทุนอูพุ่งเข้าชกหน้ามันทันที ดีนเอาคืน แต่ถูกเจ้าก้อนแก้วเอาปืนจ่อสั่งให้พอได้แล้ว ดีนตะคอกถามเจ้าก้อนแก้วว่าเธอจะเอายังไง

“เราทำได้ทุกอย่างเพื่อแสนปุระ เราจะไปกับคุณ” ทุนอูช็อก แต่เจ้าก้อนแก้วยังพูดกับดีนอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “หลังพระอาทิตย์ตกดิน คุณมารับเราไปได้เลย!”

ฝ่ายเบนถูกเรียกตัวเข้าค่ายรับภารกิจจากพันเอกธนาและพันโทเอกชัย เบนยอมรับว่าการตัดสินใจคราวที่แล้วเพราะประเมินสถานการณ์ผิดพลาด พันเอกธนาบอกว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว แม้จะไม่ได้ตัวเจ้าแก้วอินกับเจ้าก้อนแก้วแต่เราก็ได้ตัวผู้การมงคล มันจะเป็นผลดีต่อการวางแผนต่อต้านยาเสพติดในอนาคต

พันโทเอกชัยแจ้งว่าแสนปุระสั่งนำเข้าอาวุธสงครามมาแล้ว เป็นไปได้สูงที่จะใช้ไทยเป็นทางผ่าน แต่รายละเอียดยังไม่ทราบแน่ชัด เบนเชื่อว่ามงคลคงจะรู้ทุกอย่าง พันเอกธนาจึงให้เบนไปเจรจากับมงคล ย้ำว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความลับเด็ดขาดจนกว่าภารกิจของเราจะสำเร็จเข้าใจไหม

“เข้าใจครับผม!!!”