ลิขิตรัก

“ทำไม...เจ้าชายรู้รึเปล่าว่าเจ้าหญิงเป็นห่วงพระองค์มากแค่ไหน”

“ถึงรู้ก็ไม่มีประโยชน์เพราะเจ้าชายคิดว่าเจ้าหญิงอลิซคือตัวต้นเหตุทำให้เจ้าฟ้าชายอังเดรกับเจ้าฟ้าหญิงโมนาต้องตายและที่ต้องหลบหนีมาแบบนี้เพราะว่าไม่อยากอยู่ใกล้เจ้าหญิงอลิซ”

ดวินอ้าปากค้างหาเสียงตัวเองไม่เจอ แพนจึงตัดสินใจอธิบายเพิ่มอย่างคนรู้รายละเอียดดี

“เจ้าชายสั่งเด็ดขาดไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเจ้าหญิงอลิซและไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับทุกคนในวัง พี่วินอย่าเพิ่งบอกเจ้าหญิงนะคะ ถ้าเจ้าชายรู้ว่าแพนหักหลัง เจ้าชายอาจหนีไปอีกจนเราตามตัวไม่เจอก็ได้”

“แต่ตอนนี้เจ้าชายกำลังตกอยู่ในอันตราย ไม่มีใครคุ้มกัน”

“พี่วินไม่ต้องห่วง เมืองที่เจ้าชายอยู่เป็นเมืองชนบทเล็กๆบนเขา แพนบอกได้เท่านี้...พี่วินจะได้ไม่เป็นห่วงและแพนจะเป็นคนคุ้มกันเจ้าชายเองค่ะ แพนเคยเสี่ยงชีวิตคุ้มกันเจ้าชายยังไง ตอนนี้แพนก็จะทำแบบนั้น”

“แต่ยังไงพี่ก็ไม่ไว้ใจ แพนคนเดียวจะช่วยเจ้าชาย อลันได้ยังไง”

อลิซแอบได้ยินทุกอย่าง เดาจากบทสนทนาของดวินว่าปลายสายอีกฝั่งคงเป็นแพนจึงถือวิสาสะเข้าแทรกและเปิดลำโพง แพนชะงักเมื่อได้ยินเสียงอลิซแต่ไม่ทันพูดอะไร บรรยากาศก็ยิ่งอึมครึมเมื่ออลันโผล่มาเอาเรื่อง

แพนกดวางสายทันทีแต่อลันแย่งมือถือมาดูจนได้ ราชนิกุลหนุ่มโกรธมากเมื่อเห็นชื่อปลายสายอีกฝั่งคือดวิน ประกาศกร้าวจะหนีไปอีกหากแพนละเมิดสัญญาติดต่อกับดวินและอลิซ แพนไม่มีทางเลือกต้องยอมถอยแต่ในใจหมายมั่นต้องติดต่อดวินอีกครั้งให้ได้เพราะสถานการณ์ในฮรีสอซเวลานี้ไม่น่าไว้ใจ

อลิซพยายามต่อสายหาแพนแต่อีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้วจึงหันมาเอาเรื่องดวินแทน

“ผู้พันรู้แล้วใช่ไหมว่าอลันอยู่ที่ไหน”

“กระหม่อมเองก็ไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่าพระองค์ กระหม่อมรู้แค่ว่าตอนนี้หมวดแพนตามอารักขาเจ้าชายอลันอยู่ หมวดแพนถูกสั่งห้ามไม่ให้บอกว่าเจ้าชายอยู่ที่ไหน”

“แต่เราห่วงอลัน เฮเดสจ้องจะฆ่าอลันและตอนนี้อลันก็หายตัวไป เราจะไปตามน้องเรากลับมา”

“แต่เจ้าชายอลันยังไม่พร้อมเสด็จกลับวัง”