ลิขิตรัก
ตอนที่ 11
“เปิดเผยอย่างจริงใจ”
“ใช่พระเจ้าค่ะ...ที่ผ่านมาพระองค์ทรงเป็นห่วงเจ้าชายมาตลอดแต่ไม่เคยแสดงออก ถึงเวลาที่จะต้องแสดงมันออกมาแล้วพระเจ้าค่ะ ความจริงใจเท่านั้นที่จะ ทำให้เจ้าชายอลันเปิดใจ”
“เหมือนที่นายทำ...เพราะความจริงใจของนายทำให้เราเปิดใจรับนายเข้ามา”
“พระเจ้าค่ะ...กระหม่อมจะอยู่เคียงข้างพระองค์ เจ้าชายอลันจะต้องเข้าใจพระองค์แน่นอน”
สองหนุ่มสาวต่างสถานะและฐานันดรจับมือกันแน่น ก่อนนั่งเรือข้ามฟากไปหาอลันตามพิกัดร้านอาหารที่แพนบอก อลันตกใจมากเมื่อเห็นหน้าญาติสาว ประกาศกร้าวจะไม่กลับวังหรือเจอเธออีก!
แพนหน้าซีดตัวชาเมื่อเจอสายตาโกรธจัดของอลันแต่อลิซไม่มีเวลาใส่ใจตามไปเคลียร์กับญาติหนุ่ม
“อลัน...หยุดก่อน คุยกันก่อนอลัน”
“ผมไม่มีอะไรต้องคุยกับพี่...กลับไปซะ!”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของอลันทำให้อลิซฉุนกึกอยากปรี๊ดกลับแต่ต้องข่มใจใช้ความจริงใจตามที่ดวินแนะนำ
“อลัน...พี่ขอโทษ ทุกอย่างมันเป็นความผิดของพี่เอง”
คำขอโทษจากญาติสาวทำให้อลันชะงัก ไม่อยากเชื่อหู อลิซเห็นดังนั้นจึงรีบพูด “ถ้าพี่ไม่มองทุกคนเป็นศัตรู ไม่ปิดตัวเองมากเกินไป พี่กับท่านลุงคงไม่ต้องเข้าใจผิดกันเองจนกลายเป็นจุดอ่อนทำให้คนที่คิดร้ายเข้ามาทำให้เราแตกแยก สิ่งที่พี่เสียใจที่สุดคือการไม่ได้ปรับความเข้าใจกับท่านลุงก่อนจากกันพี่เลยตัดสินใจมาหาเธอวันนี้”
ท่าทางรู้สึกผิดอย่างจริงจังของอลิซทำให้อลันอ่อนท่าทีแต่ยังทิฐิ
“กลับวังเถอะนะอลัน อยู่แบบนี้มันอันตราย ครอบครัวเราสูญเสียเกินไปแล้ว พี่ไม่อยากเสียเธอไปอีกคน”
“ถ้าพี่ไม่อยากเสียผมก็ปล่อยผมไว้ที่นี่ ที่ที่อันตรายคือในวังต่างหาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะตำแหน่งรัชทายาทที่ผมไม่เคยอยากได้ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะอยู่ที่นี่!”
“แต่ทำแบบนี้คือเธอกำลังหนีความจริงนะอลัน เธอกำลังวิ่งหนีเงาตัวเองซึ่งเธอก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
“ผมตัดสินใจแล้วและไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจผมได้!”
ooooooo
