ลิขิตรัก
ตอนที่ 11
“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่ท่านปู่คงไว้ใจผู้พันดวินมากกว่าเพราะผู้พันอารักขาอลิซตลอดเวลาที่อยู่ไทยและอลิซก็กลับมาอย่างปลอดภัย ถึงอลิซจะช่วยไว้หน้าพี่วิลไล่ผู้พันดวินกลับ แต่จริงๆอลิซก็ไว้ใจผู้พันมาก เท่าที่เคธสืบเรื่องผู้พันกับอลิซจากหมวดกรรณ เคธว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษ ไม่ใช่แค่องครักษ์กับเจ้าหญิง”
วิลรับฟังตาวาว สีหน้าไม่ชอบใจอย่างเห็นได้ชัด
“เรื่องผู้พันดวินไม่ต้องห่วง เขาไม่เคยอยู่ในสายตาพี่ การกำจัดง่ายนิดเดียว...พี่จัดการเอง”
ooooooo
แม้อลิซจะไล่ดวินกลับประเทศไทยแต่นาวิกโยธินหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้เดินหน้าทำตามคำสั่งคิงเฮนรี่คือ
ทำหน้าที่องครักษ์ของอลิซแทนเภตรา ราชนิกุลสาวหงุดหงิดมาก เมื่อเห็นหน้าเขาก็โพล่งทันที
“เจซี...ใครอนุญาตให้ผู้พันดวินเข้ามา เชิญเขาออกไป!”
เจซีไม่ได้ตอบรับแต่ทิ้งหน้าที่ให้ดวินอธิบายทุกอย่าง
“กระหม่อมขอเจซีเองพระเจ้าค่ะ กระหม่อมมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”
“แต่เราไม่มี! ตอนนี้เรามีทหารของพี่วิลคอยดูแลอยู่แล้ว เชิญผู้พันกลับประเทศไปได้”
ดวินเจ็บจุกแต่ยังอธิบายอย่างสุภาพ “กระหม่อมกลับไม่ได้พระเจ้าค่ะ กระหม่อมรับคำเชิญของคิงเฮนรี่ไปแล้วพระเจ้าค่ะ ด้วยเกียรติของทหาร กระหม่อมต้องทำตามคำพูด”
“ทำตามคำพูดงั้นเหรอ ถ้าอย่างงั้นเคยพูดอะไรไว้กับเราก็ทำตามนั้นให้ได้ด้วย...กลับไปซะ!”
อลิซยอกย้อนแล้วจะผละไป ดวินสะเทือนใจมากตามไปขวาง
“พระองค์ทรงให้โอกาสกระหม่อมได้แก้ไขสิ่งที่ทำลงไปได้ไหมพระเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้...เราไม่ยกโทษให้ เราถือว่าสิ่งที่นายพูดในโบสถ์ก่อนจากกันเป็นอันสิ้นสุด กลับประเทศไทยไปซะ เราไม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากนายทั้งนั้น”
ดวินต้องข่มอารมณ์ไม่โต้ตอบแต่ยืนยันเสียงเรียบ “หม่อมฉันไม่กลับ พระองค์ทรงอยู่ในอันตราย หม่อมฉันกลับไปไม่ได้ ในวังนี้ไม่ปลอดภัย ยิ่งตอนนี้ไม่มีเภตรากระหม่อมยิ่งกลับไม่ได้”
“เรามีคนอื่นมาทำงานแทนเภตราแล้ว มันไม่ใช่หน้าที่ของนายอีกต่อไป”
อลิซจะผละไปแต่ดวินคว้าแขนไว้
“ปล่อยเรานะ ผู้พันบังอาจมากไปแล้วที่มาแตะต้องตัวเรา”
“หม่อมฉันยอมหัวขาดแต่หม่อมฉันยอมไม่ได้ที่พระองค์จะอยู่ท่ามกลางคนที่คิดร้ายกับพระองค์”
“ใคร...ใครคิดร้ายกับเรา...บอกมาสิใคร!”
ดวินไม่ทันตอบวิลก็โผล่มาแทรก อลิซจึงประชดด้วยการตอบรับความช่วยเหลือของวิลให้ทหารจากดิออนิซุสรับคำสั่งโดยตรงจากเธอ ส่วนดวินแค่ทำตามคำสั่งของคิงเฮนรี่
วิลสะใจมากแต่คงไม่หนำใจแอบตามไปแขวะดวินหลังจากนั้น
“เราขอบคุณที่สละเวลามาดูแลน้องสาวเรา ต่อจากนี้เราคงต้องร่วมมือกันเพื่อความปลอดภัยของอลิซ”
ดวินถอนใจเหนื่อยหน่ายแต่ก็ยอมฟังวิลพล่ามต่ออย่างสงบ
“จริงๆแล้วผมไม่อยากก้าวก่ายหน้าที่คุณ แต่อลิซเป็นคนสำคัญของผม ผมพูดตรงๆว่าผมไม่ไว้ใจใครให้ดูแลอลิซง่ายๆ เพราะฉะนั้นถ้าคุณทำงานผิดพลาดผมคงต้องรายงานท่านลุง...คุณเข้าใจผมใช่ไหม”
“เข้าใจพระเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณที่เข้าใจ ตั้งใจทำงานให้เต็มที่ ผมจับตาดูคุณอยู่”
ooooooo
